... گرفت از روی چون ماه تو اشکم رنگ گلگونی

چه رنگ است این کز او گیرد چنین رنگ آب دریایی

سواد طوطی خطت زبان نطق می بندد ...

سبو بشکن که آبی بی سبویی

زخود بگذر که دریایی نه جویی

سفر کن از من و مایی که مایی ...

تو ز مایی ولی ما را ندانی

ز دریایی ولی دریا ندانی

اگر دریا ندانی آن عجب نیست ...

... کس نداند درون دریا را

مگر آنکس که هست دریایی

از تو یابد مذاق شیرینی ...

... تو آن شه بیت غرایی چه گویم

تو دریایی و من دریایی تو

ازین دریا و دریایی چه گویم

بسودای تو شد جانها سرافراز ...

... چین زلف سیهت مشک خطا می ریزد

طبع حیدر ز هواداری تو دریایی است

ورنه این گوهر معنی ز کجا می ریزد

... آتش عشق تو چون خاک دهد بر بادم

دیده خون ریز که چون مردم دریایی چشم

بهر دردانه به دریای محیط افتادم ...

... تو قطره ای که جدا گشته ای ز جوشش بحر

درآ ببحر که گه موج و گاه دریایی

چو نور چشم حسینی چگونه نشناسد ...

... به لطفم سوی خود می کش که من ذره تو خورشیدی

به خویشم آشنایی ده که من قطره تو دریایی

حسین اشعار شیرینت چنان بگرفت عالم را ...

... قطره ای چون ببحر غرقه شوی

گاه موجی و گاه دریایی

خود ز دریا شنو که میگوید ...

... جز در آب روان وضو نکند

خود چه آب روان که دریایی

دور قعری فراخ پهنایی ...

... تا کند بهر تقرب آبدست

دید دریایی پر از ماهی و مار

چغز و خرچنگش هزار اندر هزار ...

... غوطه زن از قعر دریا قوت خواه

گفت دریایی که چندین جانور

گردد اندر وی به صبح و شام در ...

... کوهی از بالا بلندی پر شکوه

موج زن دریایی اندر پای کوه

بر سر آن کوه راهی نیک تنگ ...

... از مژه بر تف آن ریزان آب

ور بگیرد ره تو دریایی

قله موج به گردون سایی ...

... ور ز شک قطره چکیدی جایی

دست شستندی از دریایی

مردم چشم جهان آن نفرند ...

... ز ناگه به رسم هواخواهیی

برآورد دریایی ماهیی

نه ماهی که زیبا طلسمی ز سیم ...

... که عقل آن عقده را مشکل گرفته ست

تو دریایی و زاهد خشک ازان ماند

کزین دریا ره ساحل گرفته ست ...

... که باشد سرزده در هر قدم صد خار خذلانش

چه گوهر بخش دریایی ست طبع دور غور من

که لفظ و معنی پاک است و رنگین در و مرجانش ...

... جهات عالم اگر عالی است اگر سافل

به غور جود کفش چون رسم که دریایی ست

محیط وار نه قعرش پدید نی ساحل ...

... شه چو عاجز شود از خصم شبیخون آرد

رنگ خوارزم شود موج زنان دریایی

سیل اشک من اگر روی به جیحون آرد ...