... بی روی او به بزم گلم نیست می جز آنک

خونم ز دیده در قدح لاله می رود

خال لبش حرارت دل می برد بلی ...

... جامی عروس نظم تو زیب دگر گرفت

تقصیر در دلالت دلاله می رود

کلک تو می زند به خراسان نوای شعر ...

... داد جان دور از گل روی تو جامی دور نیست

کز گلش چون لاله آه آتشین سر برزند

... شتر در چشمه سوزن نگنجد

ز داغت دل چنان پر لاله باغیست

که در وی سوری و سوسن نگنجد ...

آن که خودرو لاله اش داغ نهانم تازه کرد

سبزه ترکز لبش برخاست جانم تازه کرد ...

... خطت از برگ سمن می خیزد

لاله با داغ تو خفته ست به خاک

زان به خون غرقه کفن می خیزد ...

... پای سرو و سایه گلبن نشیمن می کند

می نشاند گل رخی یا لاله رویی پیش خویش

گردش از گل توده و از لاله خرمن می کند

با سپاه محنت و غم بر سر جنگ است باغ

زاه زره از سبزه و خنجر ز سوسن می کند

می نهد از عنبر تر لاله بر آتش بخور

وز بخورش گل عبیر جیب و دامن می کند ...

شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید

ز شوق باده لعلت به کف پیاله برآید ...

... ز داغ هجر تو نالان چو جامی اشک فشاند

ز خاک لاله بروید ز لاله ناله برآید

... ز توست شب شده روزم ز گل چراغ چه سود

به باغ چون تو نباشی مرا ز لاله و گل

به غیر خار چه حاصل برون ز داغ چه سود ...

... باغ و راغ از سبزه و سبزه ز باران تازه شد

لاله آمد در چمن چون ساغر و نرگس به باغ

سوی ساغر آرزوی میگساران تازه شد ...

... همچو سبزه در درون خاکساران تازه شد

لاله شمع افروخت نرگس جام می برکف نهاد

در صبوحی رغبت شب زنده داران تازه شد ...

زآتش تب مه رخسار تو در تاب مباد

وز عرق لاله سیراب تو بی آب مباد

صبحگاهان ز صداعی که تب آرد به سرت ...

... جدا از وصالت سروری ندارد

ببین لاله را با همه باد در سر

که پیش تو چندان غروری ندارد ...

... چون بگذارند سوی خودش چشم چار کرد

زینسان کزو چو لاله برم داغها به خاک

خواهد زمانه خاک مرا لاله زار کرد

جامی که شد خمیده به بزم غمش چو چنگ ...

سحر چون ابر نیسان سایه بان بر کشتزاران زد

به عشرت ساغر لاله صلای میگساران زد

فلک را قصد آزار به خون آغشتگان دیدم ...

... تنیده دایره مشک گرد نسترنش

خیال قامت آن لاله رخ سهی سرویست

که چاک دل صاحبدلان بود چمنش ...

... غمت ننهاده در دامان عاشق

به خاک کشتگان آن نیست لاله

علم زد آتش پنهان عاشق ...

... مجلس مستان بهارستان عیش و عشرت است

گل در او رخسار ساقی لاله جام لاله رنگ

قاصد وقت خوشم در میکده مطرب کجاست ...

... سرشک من نه ز خون سرخ شد که بی رویت

خیال لاله و گل را ز دیده می شویم

ز هول فرقت تو موی من سفید شود ...

... چنان خوشم به قد و عارض و خطت که به باغ

به سرو و لاله نبینم بنفشه بو نکنم

سخن به وصف میانت رقم نیارم زد ...

... ولیکن چون درافتد زان دو ابرو متصل گویم

به روی سرخ کم کن وصف جامی لاله و گل را

که من پیش رخش این سرخرویان را خجل گویم

... خونهای بسته ته به ته از دل بدر کنیم

حاضر کنیم لاله و نرگس به بزم خویش

زان ساغر عقیق وز این جام زر کنیم ...