... ارباب محبت چه کسانند فصیحی

در کوچه محنت علم افراخته ای چند

... آنجا که تو دامان تجلی بفشانی

خورشید در آن کوچه بود گرد گلیمی

ما با خرد و عشق درین راه فتادیم ...

... نسیم وصل تواند ربود جان مرا

ندیده کوچه زخمی که دل برون نرود

چو بر دلم گذر افتاده دلستان مرا ...

... بعد از آن زخم ترا قسمت بر اعضا می کند

ناوکش در کوچه های زخم چندین خانه ساخت

شوخ بی پروای ما تعمیر دل ها می کند ...

... ز سایه ذوق نکرد آنکه آفتاب نخورد

زهیچ کوچه ای آن ترک لشکری نگذشت

که موج خون شهیدانش بر رکاب نخورد ...

... روشنی از مه و خورشید اگر می خواهی

خانه از کوچه آنزلف بدر می باید

از جفای پدر و سیلی استاد چه سود ...

... چرا در غم ماست پیوسته زلفت

در آن کوچه من خانه تنها ندارم

جنونم دل از سنگ طفلان فکندست ...

... خواه صبر و خواه دل هرچیز گم شد از کلیم

جمله را در کوچه زلف تو پیدا می کنیم

... جاییکه عرض مدح تورای سخنورست

هر لحظه کوچه قلمم بسته می شود

تنگست شارعی که گذرگاه لشگرست ...

... و زان تخته سبق خوانست افلاک

هزاران مصر در هر کوچه اش گم

چو گنگش رودهای پرتلاطم ...

... بپا انداز باران شد مهیا

برای کوچه هایش فرش خارا

عماراتش همه هم قامت هم ...

... ز نقش تیشه ها بر صفحه سنگ

سراسر کوچه ها پرنقش ارژنگ

زصورت بسکه دارد سنگ تزیین ...

... چو گاه برگریزان صحن بستان

زبس در کوچه فرش از مرده افتاد

نشان از کوچه تابوت می داد

زمین میدان رزمی گشته یکدست ...

... برون نارفتن از منزل فتوحیست

کنون هر کوچه ای سوهان روحیست

اگر شهری فنا گردد سراسر ...

... در بدن جاییکه گم کرده است خصم از هیبت

جسته اندر کوچه تیغت که آن روشنترست

صاحب بحر و بری از روی استحقاق وارث ...

... گهی ز گردش چشم بتان ساده زنخ

خیال واربدم کوچه گرد و هر جایی

همیشه در حرکت بودمی و مقصد نه ...

... آن صید پیشه ایم که تا بگذرد همای

چون مسطر از غرور دهد کوچه دام ما

از زنده رود آب بقا خضر همچو موج ...

... در طلسم حیرتم دارد جنون دل سلیم

راه بیرون رفتنم از کوچه زنجیر نیست

... بس که گل سر زده از هر سر خار ماهی

کوچه ی موج به دریا چو خیابان گل است

مستی از لاله سر شحنه چراغان کرده ست ...

ساغر گلی ز گلشن بیهوشی من است

سرمه غبار کوچه ی خاموشی من است

من شعله ام نهان نتوان داشت شعله را ...

... چه غم ز فتنه ی خیل سکندر و داراست

به کوچه ای که درو طفل نی سواری هست

عبث به تربت فرهاد نگذرد شیرین ...

... که نهم سر به سر او بجز از زانو نیست

می کشیدن به سر کوچه و بازار سلیم

از حریفان همه نیکوست ز ما نیکو نیست

... ببین به شانه که دعوی شبروی می کرد

که چون به کوچه ی آن زلف دستگیر شده ست

ز شوق غنچه ی پیکان او خدا داند ...