... آب خضر نصیب سکندر نمی شود

هر موج می کلید در باغ تازه ای است

کیفیت شراب مکرر نمی شود ...

... آتش حریف بال سمندر نمی شود

از ریگ تشنگی نبرد موجه سراب

از سیم و زر حریص توانگر نمی شود ...

... آیینه با رخ تو برابر نمی شود

صایب چو موج هرکه ز جان دست را نشست

در بحر بی کنار شناور نمی شود

... این راه قطع بی کشش دل نمی شود

زنجیر موج مانع شور محیط نیست

مجنون ما به سلسله عاقل نمی شود ...

... با بحر هر حباب که واصل نمی شود

عارف ز موج حادثه بر هم نمی خورد

از شور بحر آب گهر گل نمی شود

دستی که از دو کون نشویند همچو موج

در گردن محیط حمایل نمی شود ...

... از باغ خلد برگ ونوا کم نمی شود

موج از شکست روی نمی تابد از محیط

اخلاص ما به جور وجفا کم نمی شود ...

مژگان ز موج اشک گریزان نمی شود

جوهر ز آب تیغ پریشان نمی شود ...

مجنون عنان به مردم عاقل نمی دهد

موج رمیده دست به ساحل نمی دهد

آن دل رمیده ام که درین دشت آتشین

پیکان آبدار مرا دل نمی دهد

موجی که پشت پای به بحر گهر زده است

دامن به دست خالی ساحل نمی دهد ...

... حرف شکایتی به زبانم نمی دهد

کی می کنم نظر به خرامش که همچو موج

بی طاقتی به آب روانم نمی دهد ...

... بحر محیط را به نفس می توان کشید

مطلق عنان کند سفر آب موج را

در می کجا عنان هوس می توان کشید ...

... از طول امل هر که دهد دام سرانجام

چون موج ز دریا خس و خاشاک برآرد

شد روی ترا پرده عصمت خط مشکین ...

... یوسف ز دل آزاری اخوان گله دارد

از شکوه همین موج سراپای زبان نیست

دریا ز صدف هم دل پر آبله دارد ...

... از داغ حذر لاله سیراب ندارد

چون موج رود آن که درین بحر سراسر

مسکین خبراز عقده گرداب ندارد ...

... از عالم پر شور مجو گوهر راحت

کاین بحر به جز موج خطر هیچ ندارد

از چشمه خورشید مجو آب مروت ...

... شد جوشن داودی ما لاغری از تیغ

این موج خطر کشتی ما را به کران برد

محشور شود رو به قفا روز قیامت ...

... شد کشت کسی سبز که دامان ترآورد

شد تنگ شکر نه فلک از موج حلاوت

صایب ز نی کلک خود از بس شکر آورد

روزی که مرا موج نفس دام سخن شد

شدطوطی چرخ آینه وواله من شد ...

... خوش وقت اسیری که گرفتارتو باشد

سیلاب قیامت به نظر موج سراب است

آن را که نظرواله رفتار تو باشد ...

... دست تو نگردد صدف گوهر شهوار

تا سر ننهی در سر موج خطری چند

صایب سر خورشید به فتراک نبندی ...

... قانع به شکار خس وخارند ز گوهر

چون موج گروهی که طلبکار کنارند

جمعی که به این نقش ونگارند نظرباز ...

... غیر از گهر عشق که پاینده و باقی است

باقی همه چون موج ز دریا گذرانند

جمعی که نظر بسته گذشتند ازین باغ ...

تامنزل من بادیه بیخبری بود

هر موج سرابم به نظر بال پری بود

چون سرو درین باغ ز آزادگی خویش ...

... گر عاشق لب تشنه شود واصل دریا

چون موج محال است که زنجیر نخاید

از دل سیهی برتوگران است غم و درد ...