... به مردی همانا رسیده تمام

یکی دیگر آمدش بر راه بر

بیفگندش از بیم کنعان خر ...

... به شام آمد و پادشاهی بیافت

سر از راه یزدان از آن سر بتافت

همی به آسمان شد به رزم خدای ...

... پذیره شدش با سران سپاه

یکی مایه ور برد گنجش به راه

از اسبان تازی و دیبای چین ...

... پرستنده ای داشت برده سرای

بشد شاه مکران دو منزل به راه

گرفت و بکشتش بداندیش شاه ...

... اگر سوی ما دارد آهنگ شاه

تو آهنگ ما کن نهانی به راه

بدادش ز دیبا و دینار چند ...

... همی رفت پیشت دو منزل زمین

از آن پس که او خواست گشتن ز راه

به دو نیم کردش سرافراز شاه ...

از آن ایمنی راه کشی گرفت

می و رامش ورای خوشی گرفت ...

... نبردی که با کوش روز نبرد

درآورد گوید که از راه برد

سپاه من و گنج من پیش توست ...

... ز دینار و اسب و قبا و کلاه

ببخش و ببر چند خواهی به راه

مگر رنج او کم کنی زین میان ...

... ز ماچین و مکران و تبت سپاه

بیامد که بر باد بربست راه

ز خرگاه و خیمه چنان گشت چین ...

... وزآن روی دلخسته لختی سپاه

کشیدند سوی سپهبد به راه

که ما با طلایه برابر شدیم ...

... سرافراز نستوه با آن سپاه

کمین برگشادند و بستند راه

سپاه گریزان ز پس کرد روی ...

... چو یک بهره کشتند از ایشان به تیغ

دگر بهره جستند راه گریغ

همی تاخت نستوه بر پی دوان ...

... همه تا چه مایه سپاه آمده ست

سپهبد کرامی به راه آمده ست

بیامد سلیح و سپه دید و اسب ...

... دمان شد یکی باد و گردی سپاه

برآمد که خورشید گم کرد راه

همی تاخت نستوه گرزی به دست ...

... چو او کشته شد بازگشتند تیز

گرفتند از آن زخم راه گریز

... بزد سینه ی باره در خون کشید

به راه جگرش اندر آمد به ران

ز دست دلاور برون شد عنان ...

... سوم روز بازآمدند آن سپاه

گرفته فراوان اسیران به راه

ز کوش آگهی داد خسرو پرست ...

چو دارای چین دید کآمد سپاه

همه خیمه ها دید بی راه و راه

ببخشید دروازه ها بر سران ...

... ز رویش بشد رنگ وز مغز هوش

دل از راه اندیشه تنگ آمدش

ز هرگونه انداخت ننگ آمدش ...

... زمانی ست تا من به ناوردگاه

همی چشم دارم که آیی به راه

بخندید قارن ز پیغام او ...

... ز بانگ دلیران و از زخم تیغ

ز سینه همی جست راه گریغ

چو شد تیغ رخنه بینداختند ...

... مبادا که شاه آزماید نبرد

مگر بخت گویدش کو راه برد

چو پیروز برگشت سالار گو ...

... تو گر هوشیاری در او دل مبند

که راهش تباه است و کارش گزند

جهان پهلوان قارن شاه گیر ...

... وزایشان کسی گر شود نزد شاه

منم پیش شاهش نماینده راه

کنم پایمردیش در پیش تخت ...

برآمد یکی گرد چین با سپاه

درآورد گردنکشان را به راه

کسی کاندر آن مرز او مرد بود ...

... فریدون همی بود با ایمنی

ببست از جهان راه اهریمنی

تن کوش بیدادگر بسته ماند ...