... سرانجام خاکش فرو خورد خوار

همین است راه و همین است کار

چو رازش بخوانی بمانی شگفت ...

... همی رفت در بیشه مانند باد

چو ببرید از آن بیشه دو روز راه

به شادی فرود آمد او با سپاه ...

... بدان تا شود خیره دشمن به جنگ

وز آن پس بگیرد بر او راه تنگ

چو یک نیمه لشکر بر آمد ز آب ...

... چنان برشکستند بر هم سپاه

که سوی گذر کس ندانست راه

ز زخم سواران هول از شتاب ...

... بدان تا چو من بگذرانم سپاه

بیارند و بر ما بگیرند راه

تنی چند از آن سو فرستاد پس ...

... همی گفت کای داد ده یک خدای

دل رادمردان تو آری به راه

تن نیکبختان تو داری نگاه ...

... همی تاختند آن دلیران ز پیش

چو از راه نزدیک ایشان رسید

طلایه تنی چند را کشته دید ...

... شبی بود با هول چون رستخیز

همی کس ندانست راه گریز

تگرگ آمد و تند برخاست باد ...

... یکایک چو دیدند ناگه سپاه

سوی آتبین بر گرفتند راه

که روی هوا سرخ و زرد و بنفش ...

... فرستاد یکسر بنه سوی کوه

لب رود بگرفت و راه سپاه

کشیدند دیده همه سوی راه

... چنین گفته بود آتبین با سپاه

که بر پاسخ او ببندند راه

بود کز شتاب اندر آید به آب ...

... چو لختی از این سو بیاید سپاه

برایشان بگیریم هر گونه راه

که اسبانشان خسته و مانده اند ...

... اگر هرچه در روی گیتی سپاه

بیاید نیابد بدین کوه راه

مگر کآسمانی بود کار ما ...

... بدانید کآن سال کز چین سپاه

سوی پیلگوشان کشیدم به راه

به تاراج و کشتن چو بشتافتم ...

... پرستش بیاموختند نخست

دلم راه پیمان او بازجست

سر سال شد کودکی را درست ...

... چنین گفت کز دانش ورای شاه

چنین زیبد و جز چنین نیست راه

شگفتی یکی داستان بینم این ...

... نه ما را ز افگندن تو گناه

نه بر تو نکوهش بود نیز راه

همین است کردار گردان سپهر ...

... به انگشت کس دیده ی خود نکند

چو فرمان دهی بازگردم به راه

بگیرم به سوگند من دست شاه ...

... برآمد به جای نشان با سپاه

عنان را بپیچید و برتافت راه

سپه را به کوه اندرون جای کرد ...

... سواران چو رفتند نزدیک شاه

به مژده که فرزندت آمد ز راه

پذیره شدش با سپاهی گران ...

... به اسب و ستام خودش برنشاخت

همی راند با او برابر به راه

سخنها ز هرگونه پرسید شاه ...

... پدر را به آواز نرم و به هوش

به ایوان چو رفتند از آن راه سخت

برآورد خسرو مر او را به تخت ...

... که بیرون نیامد شد از پیش کوه

نه بیرون توان شد به راهی دگر

نه فریادش آید سپاهی دگر ...

... بدادند یک ساله شان برگ و ساز

همان گه گرفتند راه دراز

... که ایشان بر آن کوهپایه برند

ندارند راهی کز او بگذرند

یکی راه دارند بر تیغ کوه

که دیو از گذشتن بماند ستوه

به ما چین کشد تنگ و دشوار راه

نیاید بکار اندر آن جا سپاه ...

... بدارم برآن ره گروها گروه

بدان تا به ما چین نیابند راه

ز بالا درآرم برایشان سپاه ...

... شبان گشت کوش و بزرگان رمه

فرستاد بر راه چین ده سوار

همان شب چو باد دمان شهریار ...

... همه شب همی تاخت در آب و گل

چو در پیش شه آتبین شد ز راه

به رخساره بپسود خاک سیاه ...

... که کوهی دارند ایران سپاه

ز تیزی سواران نیابند راه

که گردند از آن ره سواران ستوه ...

... پیاده ستوده سواری گزین

همی گویدش راه ماچین از اوی

ستانم کشم سر بسر کین از اوی ...

... تنی صد شدند از بر تیغ کوه

همی راه دشمن نگهداشتند

خروش از بر چرخ بگذاشتند

همان شب یکی کنده فرمود شاه

کشیدند بیل و تبرها به راه

بر آن ره یکی کنده کردند ژرف ...

... چو پیش من آید پیاده سپاه

کنم اندر این کنده صد جای راه

بینبارم این را به خاک و به سنگ ...