... چون منتهای طلب من محو گشتن است

هر موجه سراب شود راهبر مرا

چون تیر تا هدف نکنم هیچ جا مقام ...

... تا بود چون حباب سبکبار زور قم

باد مراد بود ز موج خطر مرا

چندان که موی بیش ز پیری شود سفید ...

... کردم به آه همچو کف دست راه را

موج کرم به قیمت اکسیر می خرد

در بحر رحمت تو غبار گناه را ...

... افسرده تر کند می گلگون فسرده را

بپذیر عذر باده کشان را که همچو موج

در دست خویش نیست عنان آب برده را ...

... بی آه سرد دل به مقامی نمی رسد

موج خطر بود پر و بال این سفینه را

با جسم روحی من چو مسیحا کند عروج ...

... از سر هوای پوچ برون چون حباب کن

چون موج در میانه دریا کمر گشا

زان پیشتر که بر دل مردم گران شوی

استادگی مکن پر و بال سفر گشا

چون موج پشت دست به کف زن درین محیط

آغوش چون صدف به هوای گهر گشا ...

... یوسف نقاب بسته درآید به خواب ما

در قلزمی که موج بود تیغ آبدار

از سرگذشت خویش چه گوید حباب ما ...

... در پرده چشم شوخ همان جلوه می کند

موج خطر چه کار کند با حباب ما

شبنم به آفتاب قیامت چه می کند ...

... آورده ایم لنگر تسلیم را به کف

هر موج ازین محیط کنارست پیش ما

اوج سعادتی که به آن فخر می کنند ...

... صد پرده به ز آب زلال است پیش ما

در جستجو چو موج سرابیم بی قرار

آسودگی خیال محال است پیش ما ...

... از دل رمیدگان شود آرام ما زیاد

موج سراب فوج غزال است پیش ما

از حرف سخت خلق نداریم شکوه ای ...

... چندین هزار تشنه جگر را از این سراب

چون موج سر به آب بقا داده ایم ما

نتوان خرید عمر به زر ورنه همچو گل ...

... آسودگی مقدمه خواب غفلت است

کشتی به موج خیز خطر می بریم ما

هر کس به ما کند ستمی همچو عاجزان ...

... دارد ز زور خویش نگهبان کمان ما

چون موج بی قراری ما را کنار نیست

رحم است بر کسی که شود همعنان ما ...

... ما چون حباب تشنه محویم ازین محیط

سهل است موج اگر برباید کلاه ما

ما در رکاب جذبه توفیق می رویم

رطل گران چگونه شود سنگ راه ما

چون بحر در کشاکش موج است مضطرب

روی زمین ز ریگ روان گناه ما ...

... دریا نظر به ساغر مردآزمای ما

چون کوه قاف موج پریزاد می زند

از جوش فکر گوشه خلوت سرای ما ...

... صیقل به چشم آینه ماست ناخنک

از موجه خودست چو دریا جلای ما

هر بی جگر به ما طرف جنگ چون شود ...

... در رشته می کشند گهرهای آبدار

در موج خیز حسن تو دام سراب ها

افکنده اند در جگر سنگ رخنه ها

از موج تازیانه حکم تو آب ها

در مجلس شراب تو از شوق می زنند ...

نتوان به بی مثال رسید از مثال ها

از ره مرو به موج سراب خیال ها

بانگ جرس ز خوبی یوسف چه آگه است ...

اندیشه ز طوفان نبود دیده تر را

گیرد ز هوا کشتی من موج خطر را

از صحبت ناجنس به کامل نرسد نقص ...

... گلهای چمن آینه کردند پرم را

از موج حلاوت دل مرغان چمن سوخت

هر چند فشاندند به خامی ثمرم را

آن در یتیمم که درین قلزم خونخوار

از موج خطر شانه بود موی سرم را

بوی جگر سوخته زد خیمه به صحرا ...

... کو دام که شیرازه کند بال و پرم را

بر خاطر موج است گران دیدن ساحل

یارب تو نگه دار ز منزل سفرم را ...

... پیچیده تر از راه بود راهبر ما

یارب که دعا کرد که چون قافله موج

آسایش منزل نبود در سفر ما ...

ز موج خویش بود تازیانه ریگ روان را

چه حاجت است محرک ز دست رفته عنان را ...

... ز طعن کجروی آسوده است کشتی عزمش

چو موج هر که به دریا سپرده است عنان را

ستمگران به ریاضت نمی شوند ملایم ...