رحمت گرفته روی ز گرد گناه ما
آیینه تیره روز ز روی سیاه ما
هر قطره ای که در صدف ابر رحمت است
چون مهره گل است ز گرد گناه ما
بر جسم آنقدر که فزودیم همچو شمع
شد مایه زیادتی اشک و آه ما
ما چون حباب، تشنه محویم ازین محیط
سهل است موج اگر برباید کلاه ما
ما در رکاب جذبه توفیق می رویم
رطل گران چگونه شود سنگ راه ما؟
چون بحر در کشاکش موج است مضطرب
روی زمین ز ریگ روان گناه ما
ما را غلط به لشکر اصحاب فیل کرد
از دور دید کعبه چو کوه گناه ما!
داریم چشم آن که شود روز بازخواست
سر پیش پا فکندن ما، عذر خواه ما
صائب که را گمان که سیه مست غفلتی
در شاهراه توبه شود خضر راه ما؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق گناه و طلب رحمت از خداوند است. شاعر به بیان عذر و ندامت خود پرداخته و به زشتیهای اعمالش اشاره میکند. او از رحمت الهی به عنوان نوری در تاریکی روزهای تیرهاش سخن میگوید و همچنین از ضعف و ناتوانی انسان در برابر مشکلات و گناهانش میگوید. شاعر در نهایت به امید دریافت بخشش و هدایت از جانب خداوند مینگرد و از توبه و بازگشت به راه راست سخن میگوید.
هوش مصنوعی: نعمت خداوند بر ما باعث شده که از گناه و ستمی که انجام دادهایم، عذاب نکشیم و کدورتهای ناشی از کارهای ناپسند ما به خاطر رحمتش از بین برود.
هوش مصنوعی: هر قطره بارانی که از ابرهای رحمت نازل میشود، مانند دانههای گلی است که به خاطر اشتباهات و گناهان ما به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: هر چه به جسم و ظاهر خود افزودیم، مانند شمعی که ذوب میشود، باعث افزایش اشک و آه ما شد.
هوش مصنوعی: ما مانند حباب هستیم و از این دنیا و محیط اطراف خود تشنه گم شدن و محو شدنیم. اگر موجی ما را ببرد، اصلاً مهم نیست.
هوش مصنوعی: ما در پی تأثیرات مثبت و موفقیت تو حرکت میکنیم، پس چگونه ممکن است بار سنگین و دشواریها، مانع پیشروی ما شوند؟
هوش مصنوعی: به دلیل گناهان ما، زمین در حالتی پر آشوب و ناآرام است، مانند دریا که در تلاطم امواج به سر میبرد.
هوش مصنوعی: ما را به اشتباه به گروه کسانی که برادران فیل هستند ملحق کردند؛ از دور که کعبه را دید، گناه ما همچون کوهی بزرگ احساس شد.
هوش مصنوعی: ما منتظر روزی هستیم که به محاکمه کشیده شویم و در آن روز فقط عذرخواهی کنیم و سرمان را به خاطر کمکاریها و خطاها پایین بیندازیم.
هوش مصنوعی: صائب به این فکر است که آیا کسی باور کرده که در مسیر توبه، شخصی در حال بهبودی و بازگشت به سمت راه درست باشد که مانند خضر، راهنما و رهنما باشد، در حالی که او در واقع غافل و دچار مشکلات خود است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ای آنکه نیست غیر تو کس پادشاه ما
واندر دو کون راهنما و پناه ما
افتاده های بحر گناهیم دست گیر
ای دستگیر جمله حال تباه ما
برده سبق زجمله کفار این زمان
[...]
یا رب بسوز سینه رندان که آه ما
جایی رسان که پاک بسوزد گناه ما
امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما
گویا حجاب سوخته از برق آه ما
از بس که می شدیم به حسرت جدا ازو
خون می چکید روز وداع از نگاه ما
شغل محبت است که مانع ز طاعت است
[...]
پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما
چون لاله جزو تن شده بخت سیاه ما
روزی که نبود آینه حسن در نظر
در چشمخانه زنگ برآرد نگاه ما
ما صبح صادقیم و دم از مهر میزنیم
[...]
تا گشته است پای خم آرامگاه ما
گردیده است کوه بدخشان پناه ما
سنگین ز گرد کلفت دل بسکه گشته است
بر پای ما چو سلسله افتاده آه ما
تا آب تربیت نخورد از گداز دل
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.