شماره ۱ مرکب از بهر راحتی باشد - بنده از اسب خویش در رنج است

شماره ۲ گیسوی عنبرینه گردن تمام بود - دلبند مشک‌بوی چه محتاج لادن است

شماره ۳ آن‌که سروش به قد و بالا نیست - با همه راست است با ما نیست

شماره ۴ ز چشم مست تو امید خواب می‌بینم - تو خوش بخفت‌که ما را قرار خفتن نیست

شماره ۵ زر به امرد کسی دهد به گزاف - که نداند طریقت زردشت

شماره ۶ دی مردکی آب پشت می‌‌ریخت به دشت - می‌‌گفت و ازین حدیث می ‌در نگذشت

شماره ۷ تتری گر کشد مخنث را - تتری را دگر نباید کشت

شماره ۸ قلتبان تا به یاد دارد جفت - خیر در حق او تواند گفت

شماره ۹ مردکی را که زن طلاق افتاد - شوهری دیگر اتفاق افتاد

شماره ۱۰ آن شیفته را چو باد در بوق افتاد - آن گنبد سیم‌رنگ بر باد بداد

شماره ۱۱ آن عهد به یاد داری و دولت و داد - کز عاشق بیچاره نمی‌‌کردی یاد

شماره ۱۲ گفتم که بیا پیش من ای حور‌نژاد - گفتا که بیار تا چه‌ام‌ خواهی داد

شماره ۱۳ ترسم که بنفشه آب سیبت ببرد - بازار جمال دلفریبت ببرد

شماره ۱۴ طب جالینوس باشد کیر در کون تو برد - طبع صفراوی بود لیمو در آن باید فشرد

شماره ۱۵ از می طرب افزاید و مردی خیزد - وز طبع گیا خشکی و سردی خیزد

شماره ۱۶ هر کس که به بارگاه سامی نرسد - از بخت سیاه و بد کلامی نرسد

شماره ۱۷ دیوار چه حاجت که منقش باشد - یا عود و شکر بر سر آتش باشد

شماره ۱۸ زر به خر کنده‌ای نباید داد - که مزاجش نه معتدل باشد

شماره ۱۹ ندیدم امرد سی ساله چون تو در عالم - عجوبه‌ای چنین آخرالزمان باشد

شماره ۲۰ دوش گفتم ز عشق توبه کنم - که گه رفتن از جهان آمد

شماره ۲۱ حریف عمر به سر برده در فسق و فجور - به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند

شماره ۲۲ بر این الحان داوودی عجب نیست - که مرغان در هوا حیران بمانند

شماره ۲۳ چون دید که پیریم سپیدی بفزود - برگشت و ارادتی زیادت ننمود

شماره ۲۴ خلق از تو به رنجند و خدا ناخشنود - لعنت به تو می‌بارد و بر گبر و جهود

شماره ۲۵ این ریش تو سخت دیر بر می‌‌آید - موی زنخت به زیر بر می‌آید

شماره ۲۶ مردکی صافی از غرض باید - تا گواهی ازو درست آید

شماره ۲۷ سرو قد تو خمیده کی خواهم دید - لعل لب تو مکیده کی خواهم دید

شماره ۲۸ قلم به یاد تو در مشت من نمی‌گنجد - که دیر شد که نرفته‌ست در دوات امید

شماره ۲۹ ای معشر یاران که رفیقان منید - عیش خوش خویشتن منقص نکنید

شماره ۳۰ ای دیده به هرزه لؤلؤ ناب مریز - بر روی چو زر اشک چو خوناب مریز

شماره ۳۱ عمرت دراز باد که کوته کنی نفس - پیغمبرت شفیع همی آورم که بس

شماره ۳۲ همجنس خویش می‌طلبی در جهان کسی - در زیر آسمان نبود چون تو هیچ‌کس

شماره ۳۳ روی زیبای و جامه دیبا - عرق و عود و رنگ و بوی و هوس

شماره ۳۴ آمد به نماز آن صنم کافرکیش - ببرید نماز مؤمنان و درویش

شماره ۳۵ روزی شنیده‌ام که زنی شوخ و جنگ‌جوی - با کدخدای خانه همی گفت در وثاق

شماره ۳۶ دو منظور موافق روی در هم - همه کس دوست می‌دارند و من هم

شماره ۳۷ بشنو سخن فراخ و دل تنگ مکن - کان دوست نباشد که برنجد ز سخن

شماره ۳۸ تا چه آید بر من از حمدان من - وز بلای کیر من بر جان من

شماره ۳۹ ماه منظور آن بت زیبای من - سرو روز‌افزون مهر‌افزای من

شماره ۴۰ جامع هفت چیز در یک روز - نه عجب گر بمیرد آن دابه

شماره ۴۱ تا دل ندهی به خوب‌رویان - کز غصه تلف شوی و رنجه

شماره ۴۲ گر خوب‌تر از روی تو باغی بودی - پایم همه روزه راه آن پیمودی

شماره ۴۳ آفتابی و نور می‌ندهی - ابری ای کیر‌خواره زن ابری

شماره ۴۴ خوش بود دلبستگی با دلبری - ماه‌روئی مهربانی مهتری

شماره ۴۵ خواستم تا زحلی گویم و منحوس تو را - باز گویم نه که صد بار از او نحس‌تری

شماره ۴۶ می‌رفت و هزار دیده با او - همچون شکری لبی و پوزی

شماره ۴۷ تو را من دوست می‌دارم که یک شب - در آغوشت کشم تا نیمروزی

شماره ۴۸ خوش بود عیش با شکر دهنی - ارغوان روی و یاسمن بدنی

شماره ۴۹ ای فتنه دلبران یغما - وی طیره لعبتان چینی

شماره ۵۰ گر بر سر بوق من نشینی - دروازه کازرون ببینی

شماره ۵۱ ای خواجه اگر با خرد و تمکینی - جز جلق زدن کار دگر نگزینی

شماره ۵۲ هرکه در کودکی بخورد ذکر - چون کلان شد دهد به خورد دگر

شماره ۵۳ - حکایت عارفی چشم دل به رویی داشت - خاطر اندر شکنج مویی داشت

شماره ۵۴ - حکایت آن شنیدی که در بلاد شمال - بود مردی بخیل صاحب مال