جهن یزداد در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۵۴ در پاسخ به داریوش ابونصری دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی کسری نوشین روان چهل و هشت سال بود » بخش ۱ - آغاز داستان:

رست  اساس است -سست  و رست آخشیج همند به میهن و سرزمین هم میگفتند

سفید در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۲:

 

خوشا نماز و نیاز کسی که از سرِ درد

به آب دیده و خون جگر طهارت کرد...

 

جهن یزداد در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۳۰ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۰۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی گشتاسپ صد و بیست سال بود » بخش ۱۴ - سخن دقیقی:

چه سوگوارانه است دقیقی براستی بسیار بزرگ است که سنگ بنای  شاهنامه را چنین نهاده و همین بس که فردوسی بزرگش ستوده

امین در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۵۹ در پاسخ به امید جعفری دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۶:

درود بر شما

وزن مصرع سوم اشکال دارد

اگر بخواهیم چنین بگوییم میتوان گفت :

بر آمده و نیامده داد مکن

که باز هم دارای یک بی قاعدگی ای می‌شود که نه که نادرست باشد ، بلکه از ارزش وزنی بالایی برخوردار نخواهد بود.

مصرع دوم هم یک هجا کم دارد و ریشه در کلمه نیامده‌ات است. اگر بجای نیامده‌ت بگوییم نیامده‌ست درست می‌شود ولی با چیزی که شما فرمودید تفاوت معنوی پیدا میکند.

سید رضا نوعی ( حکیم ) در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۰۲ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

یکی از قرائنی که می تواند دال بر تشیع فردوسی باشد ، همین بیت است که فردوسی فرموده : 

 

به ببنندگان آفریننده را 
نبینی ، مرنجان دو بیننده را 

 

یعنی با چشم ظاهر هرگز نمی توان خدا را دید ، لذا دیدگانت را رنج مده .

 

توضیح آنکه :

 

یکی از اختصاصات مذهب تشیع ، اعتقاد به استحاله دیدن خدا به چشم ظاهر می باشد ، زیرا قرآن کریم می فرماید :

 

( لَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ )

 

اما اشاعره ( اهل سنت ) و مجسمه ، مقتقدند که خدا را با همین چشم ظاهر می توان دید 😳

 

 علمای اهل سنت که در درباره سلطان محمود بودند ، از همین بیتِ فردوسی ، به شیعه بودنش پی برده و سعایت او را نزد سلطان محمود کردند و اینگونه بود که فردوسی مورد بی مهری ، محمود غزنوی قرار گرفت .

یوسف یزدیان وشاره در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۴۷ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۲ - پند و اندرز:

درود بر روان پاک سعدی بزرگ با این سروده وزین و پر معنی که به نظرم خطاب به حاکمان همه ادوار از گذشته و حال و آینده فرموده اند. دوستان دانشمند از جمله ابیات این قصیده،  این بیت را معنی بفرمایند سپاسگزار خواهم بود:  درم به جورستانان زر به زینت ده/بنای خانه کنانند و بام قصراندای

عرفان پارسی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۶ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۸۶:

مصرع دوم بیت اول :

نمرودان را پشه چو پیلی بفرست.

عرفان پارسی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۳ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۸۴:

مصرع آخر :

چون به نگری بار و برش بیش ترست

فرحناز یوسفی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » مقدمة الکتاب:

اَخفَش=خردچشم، کسی که شب بهتر از روز می‌بیند

اَعمَش=کسی که از چشمش آب بریزد

فرحناز یوسفی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۹ دربارهٔ حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » مقدمة الکتاب:

چرم بزغاله=اشاره به برج جدی

قبضه کمان=اشاره به برج قوس

فرحناز یوسفی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۸ دربارهٔ حمیدالدین بلخی » مقامات حمیدی » مقدمة الکتاب:

در شعر غریب اول به معنی شگفت

غریب دوم به معنی منفرد و یگانه

داود پورسلطان در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۳۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۴:

سلام 

استاد شجریان قبل از دستان ، این غزل را در گلهای تازه شماره ۵۳ در چهارگاه اجرا کردند 

نکته جالب در اجرای ایشان این هست که در موقع خواندن بیت 

من چشم از او ...

که در مخالف چهارگاه خوانده شده و اوج اواز هست  ، ایشان در قسمت بم میخوانند مانند خوانندگان تازه کار که توانایی خواندن اوج را ندارد اما غافلگیری شروع میشود و در پایان بیت ، ایشان یک اکتاو را به صورت تحریر اجرا کرده به صورتی که مو بر تن شنونده راست میشود ، از مخالف بم به مخالف زیر میرسند و فرود 

بسیار زیباست 

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۵۱ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۸:

بر منظر ساقی نظر از شرم نکردم

تا جام شراب آمد و برداشت حجابم

سعید کف در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:

آخر مگر می‌شود اینچنین زیبا نوشت؟! من که اسیرم. 

خلوت در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۴۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:

بر مرگ، دل خوش است در این واقعه مرا  /  کآب حیات در لب یاقوت فام اوست

در بیت سوم پس از مرگ باید علامت ویرگولی باشد. تا معنا درست‌تر بیاید. خانم پری ساتکنی عندلیب این زحمتی که برای این شعر کشیده‌اند و خوانده‌اند، ای کاش! پس از واژۀ مرگ، یک درنگ کوتاهی کرده بودند. منتظر ویرایش این اشکال از خانم عندلیب هستیم.

عرفان پارسی در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۶ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۹:

بین ما و منسوبست فاصله‌گذاری شود

صحیح :

این قدرت و فعل از آن به ما منسوبست.

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۸:

نیک نامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار

خودپسندی جان من برهان نادانی بود.

.

گرچه بی سامان نماید کار ما سهلش مبین

کاندر این کشور گدائی رشک سلطانی بود.

.

همت عالی طلب جام مرصع گو مباش

رند را آب عنب یاقوت رمانی بود:)

محسن جهان در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۳۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶۵:

تفسیر ابیات ۱ و ۲ فوق:

جناب مولانا در این ابیات از جانب خداوند خطاب به آدمیان و بطور خاص آن‌هایی که خود را از هر لحاظ برتر و داناتر می‌دانند صحبت می‌کند:

اگر در این اندیشه‌ای که عاشق من هستی، مطمئن باش امتحان خواهی شد، و تو را در رنج قرار داده و اندوخته‌های دنیویت را ویران خواهم کرد.

و چنانچه مایملک فراوانی از جمله: اموال، شهرت، علم، جوانی و... را همانند کندوی زنبور ساخته و جمع‌آوری کرده‌ای و به آنها افتخار میکنی، منتظر باش که از تو ستانده شده و مثال مگس بی خانمان رها می‌گردی.

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۳۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹:

از کران تا به کران لشکر ظلم است ولی

از ازل تا به ابد فرصت درویشان است(:

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۲۱ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲:

میخانه نشینیم نه از باده پرستیست...!

از دل نتوان کرد برون حب وطن را:)

ایهام فوق العاده.