Khamechian در ۲۳ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۳۷ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۹ - در مدح شاه عباس دوم:
سلام
وزن این شعر زیبا اشتباه مرقوم شده،
در اصل هست فعولن فعولن فعولن فعولن
ابراهیم آقایی در ۲۳ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۱۰ در پاسخ به فرزاد عارفی دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۰:
فعلا که گفته...
اینکه شاعران را منزه از شراب خواری بدونیم نظر شخصی ماست... چه بسا در بسیاری از موارد اتفاقا منظور دقیق شاعر همان می نوشیدن است
داود شبان در ۲۳ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۵۸ در پاسخ به امیرالملک دربارهٔ رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۵۹:
تهش همه میمیرند،سیاه و سفید فرق نداره،پولدار و فقیرم همین طور و...زندگی سخت نگیریم
ققنوس در ۲۳ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۴۳ در پاسخ به لیلا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۴:
همانگونه که قران گوید ان مع العسر یسری با سختی آسانی است وصل و هجر هم تنیده در هم‌اند تا هجر نباشد وصل معنایی ندارد...لذت وصل به کمیت و کیفیت فراق و دوری آن است...
.. منا.. در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۱۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۴:
امسال چنین بود نوروز بعد از شب قدر اول بود
بابک در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۲۷ در پاسخ به خسرو ماهدادیان دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵:
مولوی یکی دو قرن دیرتر از خاقانی است
حبیب شاکر در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۲:۰۴ در پاسخ به Arsina Ansari دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۶:
سلام.سال نو مبارک.من متوجّه منظورتان نشدم.؟؟!!
امین مروتی در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۲۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱۱:
شرح غزل شمارهٔ ۹۱۱ (به روز مرگ)
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
محمدامین مروتی
این غزل مولانا بسیار معروف است و شمخصاً در مورد مواجهه متفاوت عارف با مرگ است. این که مرگ برای عارف، فرصتی برای کامل شدن و رهایی از زندان تن است.
به روز مرگ چو تابوت من روان باشد،
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد
مولانا می گوید مرگ و جدایی از جهان، برای من امر دردناکی نیست.
برای من مگری و مگو «دریغ دریغ»
به دوغ دیو درافتی، دریغ آن باشد
از مرگ من دریغ و افسوس مخور تا گرفتار فریب شیطان نشوی و مانند مگس در دوغ فریب نیفتی.
جنازه‌ام چو ببینی مگو «فراق، فراق»
مرا وصال و ملاقات آن زمان باشد
چرا که مرگ به معنی فراق و جدایی نیست بلکه زمان وصال و دیدار است.
مرا به گور سپاری مگو «وداع، وداع»
که گور، پردهٔ جمعیت جنان باشد
از من خداحافظی مکن. گور، پرده ای است که پیش چشم ما قرار می گیرد و بهشت را پنهان می کند.
فُروشدن چو بدیدی، برآمدن بنگر
غروب شمس و قمر را چرا زیان باشد؟!
مرگ مانند غروب خورشید و ماه است که طلوعی مجدد خواهند داشت. غروب به معنی مرگ و نابودی نیست.
تو را غروب نماید، ولی شروق بود
لحد چو حبس نماید، خلاص جان باشد
ظاهرا! غروب به نظر می رسد ولی در واقع طلوعی مجدد است. قبر مثل زندان به نظر می رسد ولی عین خلاصی جان و روح است.
کدام دانه فرورفت در زمین، که نَرُست؟!
چرا به دانهٔ انسانت این گمان باشد؟!
انسان هم مانند دانه ای که در زمین کاشته می شود، دوباره سبز می شود.
کدام دلو فرورفت و پر برون نامد
ز چاه یوسف جان را چرا فغان باشد؟!
و مانند دلوی خالی که در چاه بیاندازیم، دوباره پر از آب می شود. چنان که دلوی خالی، یوسفی را از چاه برون آورد.
دهان چو بستی از این سوی، آن طرف بگشا
که های‌هوی تو در جوّ لامکان باشد
مولانا در مقطع غزل می گوید در این دنیا خاموش باش. زیرا دنیای دیگر که لامکان اس، جای های هوی و شادی توست.
7 فروردین 1403
عدوی در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۳:
به نام او
جناب حافظ در این غزل چندین بار اشاره می‌کنند که راه رهایی از تعلقات بدن و رسیدن به آنجا که دیگر جز معشوق هیچ ندید درک سحر است و طلب و درخواست در سحر ها
کما اینکه مشاهده می‌کنیم غالبا برای عرفا مکاشفه و یا حالت انبساط در این ساعات مبارک رخ می‌دهد
ره چونان رو که رهروان رفتند🌱...
محمد مهدی در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۱۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۷:
در بیت ۷
مصرع دوم
نباید می شد از دل نمی آید نفس؟ حس می کنم واژه «بر» زیادی هست.
هم عروض و وزنش رو بهم زده
هم خوانش رو سخت کرده
Khamechian در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۶:۳۲ دربارهٔ نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۷۸:
عشق بی‌تعلیم می‌آید بر این معنی گواست
کودکان را عشق با هم در دبستان باختن!
عباس جنت در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۰۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴۰:
دوست عزیز رضا جان
داستان «یوسف و شکستن سبو» در قرآن یا کتاب مقدس نیامده است—حداقل به این شکل خاص. این داستان در اصل از ادبیات عرفانی و سنت‌های شعری فارسی و صوفیانه سرچشمه می‌گیرد، و به عنوان حکایتی نمادین برای بیان مفاهیم معنوی به‌کار می‌رود.
نکات کلیدی دربارهٔ منبع داستان:
در متون دینی نیامده است:
داستان حضرت یوسف در قرآن (سوره یوسف) با جزئیات بیان شده، اما هیچ‌گاه به شکستن سبو یا ظرف آب توسط زنی اشاره‌ای نمی‌شود. خاستگاه عرفانی و ادبی دارد:
این حکایت بیشتر به صورت تمثیلی آموزشی (حکایت پندآموز) توسط صوفیان و شاعران عارف بیان شده و هدف آن نشان دادن اثری است که دیدار جمال الهی یا عشق حقیقی بر دل انسان می‌گذارد. در ادبیات فارسی نقل شده است: مولوی (رومی) در مثنوی معنوی از چنین تصویرهایی استفاده می‌کند، هرچند ممکن است همین حکایت با همین جزئیات در اشعار او نیامده باشد. عطار، جامی و دیگر شاعران کلاسیک فارسی نیز در حکایات خود از یوسف، زلیخا، جمال، و فراق برای بیان مفاهیم عرفانی بهره برده‌اند. تصویر شکستن سبو در غزلیات فارسی بسیار رایج است و نماد بریدن از وابستگی‌های دنیوی و فانی شدن در عشق است. احتمالاً الهام‌گرفته از ماجرای زلیخا است:
برخی این داستان را با ماجرای معروف قرآن (سوره یوسف، آیه ۳۱) اشتباه می‌گیرند که زلیخا زنان مصر را دعوت کرد و آنان هنگام دیدن یوسف، چنان مبهوت جمال او شدند که دستان خود را بریدند. این ماجرا قرآنی است و احتمالاً الهام‌بخش داستان‌هایی همچون «شکستن سبو» بوده است.خلاصه:
بنابراین، منبع داستان «یوسف و شکستن سبو»، به‌احتمال زیاد سنت ادبیات شفاهی و عرفانی فارسی و صوفیانه است، و نه متون مقدس. این داستان نمادین و تمثیلی است و هدف آن نشان دادن تأثیر عمیق دیدار با حقیقت یا جمال الهی بر جان انسان می‌باشد.
حضرت مولانا میفرماید
ای آب زندگانی ما را ربود سیلت / اکنون حلال بادت بشکن سبوی ما را
ویا
شکن سبوی قالب ساغر ستان لبالب / تا چند کاسه لیسی تا کی زبون لوسی
داود شبان در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۸ در پاسخ به نواب رستمی قصیرایی دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۷۳:
من الان خوندمش،فقط میتونم بگم دمت گرم همین.
داود شبان در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۲۷ در پاسخ به علی دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۴۵:
لطفا کل شعر به زبان ساده بیان کنین
داود شبان در ۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۷ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۱۷ در پاسخ به ثریا کهریزی دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۳۸:
درود برشما،شما که سوادشو داری لطفا تمام شعرهارو همین جوری معنی کن،آدم های کم سوادی مثل منم از خوندن شعر لذت ببرن ،ممنون،همین رودکی ،کلی شعر داره که هیچ حاشیه ای براشون تو گنجور موجود نیست.
داود شبان در ۲۴ روز قبل، چهارشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۳۳ دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۹۷:
معنی ثامور هیج جا نیافتم
ب دلارام در ۲۴ روز قبل، چهارشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۱۹ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳:
با سلام وعرض ارادت
آقا رها کنید این هوش مصنوعی مسخره را با این اراجیفش، مگر ما کم اساتید بر جسته ادبی داریم؟
Nadir Pasha در ۲۴ روز قبل، چهارشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۴۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۵:
در بیت آخر « مگوی سعدی از این درد جان نخواهد برد
بگو کجا برم آن جان که از غمت ببرم»
ببرم (از بردن)bebaram قرائت کرده اند، به نظر من ببرم( از بریدن) beboram صحیح هستش. یعنی کجا برم که از غمت بریده باشم( رها شده باشم)
داود شبان در ۲۴ روز قبل، چهارشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۳۳ دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۴۵:
با شماره ۳۱ مطابقت داره که ؟فقط حرف آخرشون متفاوته
نیلوفر - در ۲۳ روز قبل، جمعه ۸ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۱۵ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۴۷: