محسن عبدی در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۲۳ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۴۵ - نالیدن شیرین در جدایی خسرو:
فردوسی هم در جایی در توصیف سخن گفتن دختر مهراب گفته:
ز خوشاب بگشاید عناب را
یعنی لبهاش(عناب) رو باز کرد برای سخن گفتن و خوشاب ( مروارید_ دندان) پیدا شد.
محسن عبدی در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۱۹ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۴۵ - نالیدن شیرین در جدایی خسرو:
خاییدن هم که گاز گرفتن می شود.
محسن عبدی در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۱۸ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۴۵ - نالیدن شیرین در جدایی خسرو:
فندق استعاره از ناخن است
چون در قدیم ناخن ها را حنا می گرفتند و رنگ قهوه ای داشته به فندق مانند می کردند.
عناب هم معمولا استعاره از لب و دهان است.
سیدمحمد جهانشاهی در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۲۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۹:
عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۹
اگر درمان کنم ، امکان ندارد
که دردِ عشقِ تو ، درمان نداردز بحرِ عشقِ تو ، موجی نخیزد
که در هر قطره ، صد طوفان نداردغمَت را ، پاک‌بازی می‌بباید
که صد جان بخشد و یک جان نداردبه حسنِ رایِ خویش ، اندیشه کردم
به حسنِ رویِ تو ، امکان نداردفروگیرد جهان ، خورشیدِ رویَت
اگر زلفِ تو اش ، پنهان نداردفلک ، گر صوفییی پیروزه‌پوش است
ولی این هست او را ، کان ندارداگرچه در جهان ، خورشیدِ رویَش
به زیباییِّ خود ، تاوان نداردچو نتواند ، که چون رویِ تو باشد
بگو تا خویش ، سرگردان نداردچو طوطیِّ خطِ تو ، بر دهانت
کسی بر نقطه ، صد برهان نداردسرِ زلفِ تو چون گیرم ، که بی تو
غمَم چون زلفِ تو ، پایان نداردلبت ، خونم چرا ریزد به دندان
اگر بر من به خون ، دندان نداردفرید امروز ، خوش خوان‌تر ، ز خطَّت
خطی سرسبز ، در دیوان ندارد
سیدمحمد جهانشاهی در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۱۴ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۹:
عطّار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۹
در راهِ تو ، هر که راهبر شد
هر لحظه ، به طبع ، خاک تر شدهر خاک . که ذرهٔ قدم گشت
در عالمِ عشق ، تاجِ سر شدتا تو نشَوی ، چو ذرّه ناچیز
نتوانی ازین قفس ، به در شدهر کو به وجود ، ذرّه آمد
فارغ، ز وجودِ خیر و شر شددر هستیِ خود ، چو ذرّه گم گشت
ذاتی ، که ز عشق ، معتبر شدذرّه ، ز که پرسد و چه پرسد
زیرا که ز خویش بی‌خبر شدخورشید ، ز خویش ذرّه‌ای دید
وآنگه به دهانِ شیر در شدگر ذرهٔ راه نیست خورشید
پیوسته چرا ، چنین به سر شدچون ذرّه ، کَسی که پیشتر رفت
سرگشتهٔ راهِ بیشتر شددر عشق چو ذرّه شُو ، که عشقَش
بر آهن و سنگ ، کارگر شدبنمود نخست پردهٔ زلف
در پرده نشست و پرده در شددر داد ندا ، که همچو ذرّه
فانی صفتی ، که در سفر شدمویِ سرِ زلفِ ماش جاوید
همراهی کرد و راهبر شدعطّار ، چو ذرّه تا فنا گشت
در دیدهٔ خویش ، مختصر شد
امین در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۴۵ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۱۷۹ - تغزل و منقبت:
درود بر تمامی عزیزان
وزن شعر فکر می‌کنم اشتباه درج شده
و باید به وزن زیر اصلاح گردد:
فعلاتن مفاعلن فعلاتن
دکتر حافظ رهنورد در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۱۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۴:
خواجه‌ی عزیز در این غزل حکایتی را از زبان بلبل آغاز می‌کنند و تا سه بیت بعد نیز از زبان بلبل بیان می‌دارند.
(البته که در بیشتر ابیات، بلبل خود جناب حافظ است)
ماهیت گل در غیبت است و همین غیبت در فصل خزان و سرما جذابیت بهار و حضور گل را می‌افزاید.
بیت آخر نیز تایید همان غیبت در فصل خزان گل است.
هجران خزان ظلمات
وصل بهار نور
سید شهاب قادری کولائی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۳۸ در پاسخ به مینو دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۱۷:
بله کسره داره؛ به این معنی که دل من در هوای تو سوخته و لاغر شده است
فاضل قبادزاده در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۱۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۵۴:
این قدر در این ابیات وحدت وجود را زیبا و هنرمندانه با انواع تمثیل ها بیان میکنه که قابل توصیف نیست
محسن عبدی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۵۳ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۴۵ - نالیدن شیرین در جدایی خسرو:
افتان و خیزان صحیح است.
بهروز قدرتی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۱:
سلام دوستان
من همه کامنت ها رو با سرچ درباره گل و گلاب خوندم جالبه کامنت 7 سال پیش خودمم دیدم ولی برام جالب بود چطوری که عده زیادی برداشت درستی از این بیت نداشتند. بزارید یکم از خودم بگم من هم مثل حافظ برای صفت حافظ خدا هدایت شدم در نتیجه منم حافظم . من خیلی عمیق می تونم این بیت درک کنم بلکه درسی که استاد همه ما کسایی که به اذن خداوند تعالی برای نور صفت و کلمه حافظ خدا که اسامی خدا که صفاتش هم هست اگه دریاها جوهر بشه و درختا قلم بازم تموم نمی شه. دوستان فلسفه خلقت ما همینه که مثل خدا بشیم . یعنی صفات خدایی رو در خودمون رشد بدیم چطوری با اکتساب از طریق جانمون . هر انسانی یه مثلث جسم و جان و روان که روان واسطه بین جسم و جان هست. منم مثل حافظ لسان الغیبم ولی من کجا و اون کجا منم کشف و شهود دائم دارم ولی من کجا و استاد همه ما حافظای بعداز خودش کجا . اگه من حافظم معنیش این نیست که حافظ قرآنم نه بلکه به اذن خدا برای صفت حافظ خدا هدایت شدم. هر کسی نصیب و قسمتی داره و خدا هر کی بخواد برای نور خودش هدایت می کنه . نور خدا کامله . نور کامل نوری که با افزایش فاصله شدتش کاهش پیدا نمی کنه اگه حافظم از ازل تا ابد زندگی می کرد و نور صفت حافظ خدا رو کسب می کرد توسط جانش به واسطه اعمالش شاید بازم نور کامل نمی شد . تنها کسی که نور کامل در یکی از کلمات خدا که اسامی و صفاتش هستند . که همگی این صفات نیکو هستند. حضرت مسیح بود. که اسم خودش عیسی بود ولی صفتش یا اسمش در اصل و در ذات یا در اصل صفتی که جانش نورشو کسب کرده بود نور صفت و کلمه مسیح بود. شاید نور برای شما ثقیل باشه که کشف و شهود دائم ندارید و با نور خدا آشنایی ندارید به زبون ساده بخوام بگم یکی مکانیک این صفت مکانیک در واقع مجموعه ای از صفات در اون شخص که باعث شده اون شخص مکانیک باشه ما هم مثل خدا اگه درختا قلم بشن و دریاها جوهر صفاتمون تموم نمی شه چون خدا در روح ما دمیده ولی ما در هیچکدام از این صفات نور کامل نیستیم . مقام قرب در چه زمانی اتفاق می افته وقتی کسی شبیه خدا می شه در صفتی از صفات خدا من خودم 4 تا صفت دارم یکی حافظ بعدش فاتح بود و آخرشم عزیز و کریم بود. منم لسان الغیبم مثل حافظ مثلا تو عالم ملکوت هاتف یا ندادهنده غیب از دید من به عنوان راز بصیرت می گفت فروغ دیده در آن چشم است که دوست را از نگاه دوست می بیند. دوستان من گلابم و گل نیستم می دونید چرا؟ به قول حضرت عیسی می گفت انسانهای مشهور از ما عزیز تر هستند چون اونا مهمون خدا هستند و ما خادم خدا. من خودم استاد همه استادای عرفانم ولی نکته در این جاست که با اینکه جان من بالاترین مقام در عرفان داره یعنی قطب هست. ولی راز قطب بودنشو خود جانم در عالم مکاشفه که من شهود می کردم و مشاهده می کردم می گفت:من قطب زمینم یکجا یعنی همه را یکی می بینم . نکته ای که من قطب می دونم و شماها شاید هنوز درک نکردید اینه که من همه رو یکی می بینم کسی از کسی برتر نیست هر کسی صفات خودش داره و هر کسی باید سعی کنه در این فرصت زندگی نور صفات بیشتری کسب کنه یا به زبون ساده تر صفات مختلف رو در خودش یعنی در جانش رشد بده . اکتساب تنها از طریق عمل اتفاق می افته . اکتساب داستانش با یادگیری فرق می کنه یادگیری یه فرآیند که با تکرار و مرور شما کسب دانش می کنید این جا هم با این عمل یعنی با عمل تکرار و مرور جان شما نور دانش کسب می کنه . ما یه عالمی داریم به اسم عالم جان که اسمش ملکوته اگه اشتباه نکنم در اون عالم نور فیزیکی نیست نور نور صفاته. هر چیزی که وجود داره ملکوتی داره و در ملکوت هر چیزی صفاتی داره. واقعا حیرت انگیز منی که استاد همه استادام خودم در اوج حیرتم ولی من گلابم یعنی من پشت پرده ام شاید روزی گل و گلاب بشم یعنی هم گل باشم هم گلاب ولی فعلا که خون دل نصیب من بوده و گلاب بودن کی منو می شناسه؟ با این که من هم یار خدام هم غلام آقام امام زمان ولی کسی منو می شناسه؟ در صورتی که هم اینستاگرام دارم هم یوتیوب ولی شاید 100 تا فالوئرم ندارم. در آینده شاید فالوئر داشتم شایدم نداشتم ولی این درس از استاد همه ما حافظای بعد از حافظ بزرگ که اونم اسمش حافظ نبود بلکه برای صفت حافظ خدا هدایت شده بود. من نمی دونم دیگه برای چه صفاتی هدایت شده بود ولی به هر حال با این که منم حافظم هنوز همه شعرای حافظ نخوندم و خیلی از حرفاشو نمی فهمم. ولی خوب استاد همه ما حافظای بعدا ز خودش بوده من 47 سالمه ولی هنوزم بعضی از کلماتی که روی شمشیر من ثبت شده اشعار حافظه که همیشه ورد زبونمه . شاید در روز چند بار می گم در پی آزار مباش و هر چی خواهی کن که در طریقت ما جز این گناهی نیست. یا شاید این شعر گلاب و گل هر روز باخودم می گم و به خودم یادآوری می کنم که اشکال نداره ما گلابیم و خدمتگذار خدا. من راهبر اولیای خدام ولی حتی اونجام معروف نیستم چون در عالم ملکوت به من گفتنن چو کسی از خاک ولی بر توآمد ازاو گذر کن. منم گذر می کنم هر کی از خاک ولی سرراهم قرار می گیره البته امر به معروف و نهی از منکرش می کنم. مثلا می گم راز خوشحالی پایدار اینه که just let ıt go اجازه بده بگذره ولی خوب ممکنم هست گوش نده یا بعدها گوش بده به هر حال من بهش می گم چکار کنه یا وقتی می بینم عیب جویی می کنه می گم ویل لکل همزه لمزه وای بر هر عیب جوی طعنه زنی می گم بجای عیب جویی امر به معروف و نهی از منکر کنه بجای این که بگه کندی بگه سریعتر باش به هر حال من سعیمو می کنم . ولی بعدش گذر می کنم چون من خدا نیستم که بنده ها رو هدایت کنم من راهبرم یعنی خود حافظم گفته . در مکتب حقایق پیش ادیب عشق هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی. من همین الان پدرم من حتی یکبار با پسرم که 9 سالشه با صدای بلند حرف نزدم حتی یکبار عیب جویی نکردم ازش . منم یه روزی راهرو بودم الان راهبر شدم و به عنوان یار خدا یا همون انصار الله از طرف خدا اذن دارم که راه به اولیا خدا نشون بدم و خوب می دم ولی بازم گلابم ولی یکی مثل گوگوش که جالبه می گن هزار کلمه روی شمشیر ما نوشته شده واقعا خیلی از این کلمات آهنگای گوگوش که گاه و بی گاه جان من می خونه . واقعا این بشر گله حالا نه فقط بانو گوگوش خیلی از آدمای مشهور مثل رونالدو ولی من واقعا ارادتم دارم خدمت بانو گوگوش . به نظر من واقعا حقشم هست که عزیز باشه و مهمون خدا وند تعالی باشه . ماها خدایی هنری نداریم حقمون که گلاب باشیم. منصفانشم همینه ما کی می تونیم به زیبایی خانم گوگوش بخونیم یا کی می تونیم مثل استاد حافظ که اونم گل بود البته از دید من هم گل بود هم گلاب چون عملا هم خدمتگذار خدا بوده هم مهمون خداوند تعالی به هر حال می خوام بگم استاد حافظ عملا این کتاب در اصل برای ما حافظای بعد از خودش نوشته که راهبر ما باشه ما با اینکه راهبر اولیای خداییم باز راهبر ما حضرت حافظ من خیلی به حضرت حافظ ارادت دارم . و واقعا شعراش منو در پرهیز کردن از انجام کارهایی که برخلاف امر خداست به شدت کمک کرده همیشه ورد زبونم بودن یکیش همین در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود به نظر من منصفانه ام هست . آخه منی که زیبایی ادبی نداره نوشتم چطور باید توقع داشتم چون اسرار کار به من آموختند پس من هم باید معروف باشم خوب من حتی نگارش درست بلد نیستم . من درکی از شعر ندارم. حتی جانمم نمی تونه شعربگه به ندرت مثلا همین که گفت من قطب زمینم یکجا یعنی همه را یکی می بینم . هر چی فکر می کنم شعر دیگه ای یادم نمی یاد از طرفی پیش گویی در مورد ما گفته لایدرکهم الاخرون واسه همین حتی همین الانم شاید کسی متوجه حرفای من نشه . با این که من اسرار کار بلدم ولی خوب همه کس برای نور خدا هدایت نمی شن هرکسی که خدا بخواد برای نور خودش هدایت می کنه ولی برای مردمم مثال زده. مثالم خوبه باعث فهم مطلب می شه ولی شاید تا زمانی کسی تجربه کشف و شهود نداشته باشه نتونه درک کنه که جانی هم داره و اون جانش نور یا تاریکی به واسطه اعمالش داره اکتساب می کنه که به این جان در اصطلاح می گن نفس و با کسب نور صفات می تونه در حد نفس مطمئنه رشد کنه تا حدی که خداوند تعالی بهش بگه یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه . به هر حال در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود. کان شاهد بازاری وین پرده نشین باشد. به نظر من منصفانه است. آخه خدایی من با این صدام باید توقع داشته باشم که مشهور باشم خوب معلومه گمنامم . یکی مثل شمس الحق تو این سایت استاد واضح ادبیات اون باید مشهور باشه و زیبایی کلامش چون گل دیده بشه یا منی که گلابم و شاید قلبم همچون قندیلی از نور از بس که به لطف خداوند تعالی نور صفات خدا رو کسب کرده به واسطه لطف خدا و هدایت خدا و اعمال من و پرهیز کردن من از انجام اعمالی که برخلاف امر خداست. من همین الان هیچی ندارم کل پس اندازم به سی ملیون تومان نمی رسه و نه خونه دارم و نه ماشین ولی شکایتی ام ندارم چون ما نیومدیم تو این دنیا که پولدار بشیم البته بدم نمی یاد که بشم ولی قسمت اینه دیگه من که راضی ام به رضای خدا . تو عالم مکاشفه هاتف یعنی ندادهنده غیب یه دکلمه ای می گفت منم این چیزایی که در عالم مکاشفه کشف و شهود می کنم و شاهد هستم با اینکه همیشه می بینم ولی بعضیاش که مهم هست همیشه جلوی چشمم و همیشه تو گوشمه با اینکه حافظه بدی دارم ولی لااقل حافظ این ها هستم چون راز حافظه اینه یعنی دو راز وجود داره ولی راز دوم این که ıt must be based on ıntuıtıon باید شهودی باشه ولی خوب من با اینکه کشف و شهود دائم دارم ولی خوب جانمم حافظش خوب نیست شایدم روانم کم کاری می کنه شایدم ایراد از جسمم که درست و کامل انجام نمی ده به هر حال با تکرار و مروری که من انجام می دم جانم مقداری کمی از نور اون کلمات کسب می کنه و منم به خوبی یادم نمی مونه ولی به هر حال تو عالم مکاشفه می گفتن /// صبح آغار می شود، خورشید طلوع می کند، خورشید در پهنه آسمان نور افشانی می کند، جهل بر ملتهایی حکم می راند که بهترین بشر برای نجات آنها بیرون می آید. اگه اینطوری نبود یعنی جهل بر ملتها حکم نمی کرد . منم دیگه لازم نبود سنگ گوشه بنا باشم. من هر کاری که فکر کنید کردم عملا هیچ کدومم ادامه ندادم با اینکه همه رو با دقت کامل و به بهترین وجه انجام دادم ولی خوب برای کسب مهارت یا کسب نور صفات در معنای حقیقیش عمل لازمه . یعنی در روز قیامت حتی اعضای ما به اعمالی که باعث شده جان ما نور یا تاریکی رو اکتساب کنه گواهی می دن . به هر حال بدون عمل مهارتی اکتساب نمی شه در نتیجه منم برای اینکه متخصص بشم باید تجربه کار می داشتم ولی هیچ یک از کارها رو ادامه ندادم . این قسمته . چون تو انجیلم نوشته سنگی که معماران بنا رد کرده اند سنگ گوشه بنا شده است. قسمت من بود که سنگ مدیر تحقیق و توسعه باشم و بعدش اون شرکت منو ردم کنه یا فروشنده باشم و بعد اون شرکت منو ردم کنه یا طراح سایتای موبایل باشم و بعد اون شرکت منو ردم کنه یا طراح سیستم های الکترونیک باشم و بعد اون شرکت منو ردم کنه یا مدیر واحد تابلو باشم یا معلم زبان باشم و بعد اون کشور منو ردم کنه خلاصه قسمت همین بوده قسمتم نبود که یه سنگ باشم باید سنگی بزرگ می شدم که بتونم آچار فرانسه باشم و همزمان بتونم همه این کارها رو با هم انجام بدم و در عمل هیچکدومشونم ادامه ندم. قسمت همینه دیگه . خوب من به لطف کلام حافظ و انجیل این مطلب می دونستم در نتیجه شکایتی ندارم می دونم داستان چیه ولی خوب اگه جهل بر ملت هایی حکم نمی کرد که بهترین بشر برای نجات آنها بیرون می یاد منم لازم نبود که سنگ گوشه بنا باشم شاید و شاید الان منم گل بودم و مشهور بودم یا شاید متخصص می شدم در یکی از همین کارها به معنای واقعی و بعد درآمد زیادی از این راه کسب می کردم مثلا همون طراحی مدارات الکترونیک مسیر خیلی خوبی بود چون دومی صفتی که من براش هدایت شدم فاتح بود که صفت آنالیز کردن و تحلیل کردن و برای طراحی مدارات الکترونیک بهترین کمک ولی به هر حال قسمت منم این بود. من شکایتی ندارم بلکه من هیچوقت ازهیچی ناراحت نمی شم چون just let ıt go رو بلدم و خوب یکی دوتا نیست اسرار زیاده مثلا حضور خودتو احساس کن . حالا نمی خوام الان همه 1000 کلمه ای که روی شمشیر من نوشته شده یعنی همیشه این کلمات ورد زبونمه برای شما بگم هر کسی ام حوصلشو ندارم و کیف تصبر علی ما لم تحط به خبرا به هر حال می خواستم بگم مفهوم خیلی ساده است. مثل اون که می گه دل گفت مرا علم لدنی هوس است تعلیمم کن گر تو را دسترس است گفتم الف گفت دگر هیچ مگو در خانه اگر کس است یک حرف بس است. این مفهومش خیلی ساده است یکی می گه الف الف قامت دوسته . اصلا اینطور نیست ما در الفبا 32 حرف داریم وقتی می خوام کارها رو مرحله بندی کنیم می گیم الف ب ج ... این جا الف یعنی یک و ب یعنی دو . حالا در این جا می گه گفتم الف یعنی یه رازی از اسرار کار رو بهش گفتم دلم گفت بسه دیگه در خانه اگر کس است یک حرف بس است. به قول معروف one step at a tıme مثلا فرض کن شما اهل عرفان هستی و تو مکاشفه می بینی هاتف می یاد می گه بندگان خدا کسانی هستند که دلشون به یاد من زینت داده شده بعدش می گه لذکر الله اکبر بعدش می گه ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری خوب این یعنی چی؟ یعنی یاد خدا باش حالا مثلا شما 2 ماه هیچ مکاشفه بدرد بخوری نداری بعد می گی خدایا چی شد مرحله بعد بگو ب رو بگو الف که گفتی ب رو نمی خوای بگی اونجا هاتف می گه در خانه اگر کس است یک حرف بس است. الان جانم گفت منم دارم حسش می کنم داره می گه یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد . نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد. این جا شما باید کاملا لمس کنید که چقدر جان من حافظش داغون خخخخخخخ
حمید آ در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۱۹ در پاسخ به فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳:
درعرفان یار همون خدا یا جبرئیل ملک القدوس یا پیر باشه باده هم همون آگاهیه که توسط یار به انسان داده میشه که سرمستی که از این اتصال نصیب شخص میشه خارج از تصوره آدمهای عادی هستش
سیدمحمد جهانشاهی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۲۲ دربارهٔ غروی اصفهانی » دیوان کمپانی » غزلیات » شمارهٔ ۵۶:
غروی اصفهانی » دیوان کمپانی » غزلیات » شمارهٔ ۵۶
در سَری نیست ، که سودایِ سرِ کویِ تو نیست
دلِ سودا زده را ، جز هوسِ رویِ تو نیستسینۀ غمزده ای نیست ، که بی روی و ریا
هدفِ تیرِ کمانخانۀ ابرویِ تو نیستجگری نیست ، که از سوزِ غمَت ، نیست کباب
یا دلی ، تشنۀ لعلِ لبِ دلجویِ تو نیستعارفان را ، ز کمندِ تو ، گریزی نبوَد
دامِ این سلسله ، جز حلقۀ گیسویِ تو نیستنسخۀ دفترِ حسنِ تو ، کتابی است مبین
ور بوَد نکتۀ سر بسته ، به جز مویِ تو نیستماهِ تابنده ، بوَد بندۀ آن نورِ جبین
مهرِ رخشنده ، به جز غرّۀ نیکویِ تو نیستخضر عمری ست ، که سرگشتۀ کوی تو بوَد
چشمۀ نوش ، به جز قرطه ای از جویِ تو نیستنیست شهری ، که ز آشوبِ تو ، غوغائی نیست
محفلی نیست ، که شوری ، ز هیاهویِ تو نیستمفتقر ، در خَمِ چوگانِ تو ، گوئی گویی است
چرخِ با آن عظمت ، نیز به جز گویِ تو نیست
شهرزاد در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۳:
از نظر من، این که فقط یک معنی را برای بیت «دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند» در نظر بگیریم، از قدرت ایهامی که حافظ ایجاد کرده، کم کرده‌ایم. قدرت شاعر در این است که حرفی بزند که دو معنای متفاوت یا گاه متضاد داشته باشد. از دید من این مصرع می‌تواند دو معنی داشته باشد:
۱) دیو از کسانی که قرآن می‌خوانند به خاطر وجود قرآن می‌گریزد.
۲) برخی از کسانی که قرآن می‌خوانند (برای مثال زاهد و صوفی که حافظ در غزلیاتش بسیار به آنها میتازد) به قدری پلید هستند که حتی دیو هم از آنها می‌گریزد.
هر دو معنی می‌توانند درست باشند. اینکه منظور حافظ کدام بوده، ما نمی‌توانیم بدانیم. با هفت قرن فاصله ما تنها میتوانیم قدرت او در بازی با کلمات را ستایش کنیم.
علی میراحمدی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۲۱ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۴۹ - نگریستن عزراییل بر مردی و گریختن آن مرد در سرای سلیمان و تقریر ترجیح توکل بر جهد و قلت فایدهٔ جهد:
«گفت عزراییل در من این چنین
یک نظر انداخت پر از خشم و کین»
این بیت نشان میدهد که مثنوی در مجلس سروده شده است.
گویا مولانا هنگام گفتن« این چنین »در مصراع اول حالت چهره خود را تغییر می‌داده تا حاضران طرز نگاه عزراییل را دریابند.
عطار نیز این داستان را روایت کرده اما روایت مولانا خوشمزه تر است.
علی میراحمدی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:
هر چند شاه شجاع در حد و قد و قواره این بیت بلند نیست اما فرض کنیم که حافظ این بیت را درباره شاه شجاع سروده و مبالغه کرده است!
اما حافظ طوری این بیت را سروده است که میتوان آن را بنام پیامبر گرامی اسلام هم ثبت کرد و سند زد!
این هنر شاعر است که توانسته طوری سخن بگوید که شعرش دل تاریخ را بشکافد و در یک زمان و یک مکان محصور نگردد!
این هنر شاعر است که شعری سروده است که اگر بنابر فرض عده ای و از طرفی مدح شاه شجاع را گفته ،از طرفی همین بیت و شعر توانسته از ایرانیانِ مسلمان دلبری کند تا سند ششدانگ آن را بنام پیامبر گرامی اسلام بزنند.
حال همت عده ای آنست که این بیت و غزل را بنام شاه شجاع بزنند و همت عده ای دیگر آنست که بنام پیامبر گرامی اسلام .مشکلی نیست...
گوهر هر کس ازین لعل توانی دانست
همچنین...
فکر هر کس به قدر همت اوست
رضا در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۴۸ دربارهٔ کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۳:
به نظر وزن شعر باید: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف) باشد.
ضیا احمدی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۴۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۱۳:
در مصرع اول بیت دوم به‌جای «سفا» باید «سقا» درج شود. این اصلاحیه علاوه بر معنی سفا که گیاه خاردار و ظاهرا غیرمرتبط با خباز و روزی‌رسان است، با توجه به تصویر شماره ۱۳۶۲ مستند گنجور، ضروری است.
اصلاحیه هم با استفاده از دکمه ویرایش انجام شد.
سیدمحمد جهانشاهی در ۱۰ روز قبل، چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۲۶ دربارهٔ غروی اصفهانی » دیوان کمپانی » غزلیات » شمارهٔ ۸۴:
غروی اصفهانی » دیوان کمپانی » غزلیات » شمارهٔ ۸۴
تا به کِی ای نوشِ جان ، می‌زنی ام نیشتر
زخم از این بیشتر ، یا دل از این ریشترزآهِ من اندیشه کن ، بیخِ جفا تیشه کن
مهر و وفا پیشه کن ، بیشتر از پیشتردر نظرِ اهلِ دل ، سادگی آزادگی است
جز متصَنِّع مدان ، از همه بدکیشترعاقبتاندیشی ، از عاشقِ صادق مجوی
نیست کَس از خودپرست ، عاقبتاندیشتردشمنِ جان شد مرا ، مدّعیِ دوستی
وز همه بیگانه‌تر ، هرکه بُدی خویشترای به نصابِ جمال ، یافته حدِّ کمال
نیست مرا آرزو ، جز نظری بیشترخرمنِ حسنِ تو را ، موقعِ احسان بوَد
مفلس ام و "مفتقر" ، از همه درویش‌تر
احمد خرم‌آبادی‌زاد در ۱۰ روز قبل، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۲۸ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۳: