بیا که رایتِ منصورِ پادشاه رسید
نویدِ فتح و بشارت به مِهر و ماه رسید
جمالِ بخت ز رویِ ظفر نقاب انداخت
کمالِ عدل به فریادِ دادخواه رسید
سپهر، دور خوش اکنون کُنَد که ماه آمد
جهان به کامِ دل اکنون رسد که شاه رسید
ز قاطعانِ طریق این زمان شوند ایمن
قوافلِ دل و دانش که مَرد راه رسید
عزیزِ مصر به رغمِ برادران غیور
ز قعرِ چاه برآمد به اوجِ ماه رسید
کجاست صوفیِ دَجّال فِعلِ مُلحِدشکل
بگو بسوز، که مهدیِّ دین پناه رسید
صبا بگو که چهها بر سرم در این غمِ عشق
ز آتشِ دلِ سوزان و دودِ آه رسید
ز شوقِ رویِ تو شاها بدین اسیرِ فراق
همان رسید کز آتش به برگِ کاه رسید
مرو به خواب که حافظ به بارگاهِ قبول
ز وِردِ نیمْ شب و درسِ صبحگاه رسید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به استقبال آمدن پادشاه جدید، منصور، میرود و او را نماد خوشبختی و عدالت میداند. با آمدن شاه، امید و بشارت به مردم بازگشته و مشکلات پیشین از بین رفته است. شاعر به ستایش از آنچه که با ورود شاه به وقوع پیوسته، میپردازد و از این که به دلیل این تغییرات، قافلههایی از دل و دانش در امان هستند، ابراز خوشحالی میکند. همچنین، اشارهای به داستان عزیز مصر و برآوردن او از قعر چاه دارد. شاعر از فلسفهدانان و دجالان زمان خود انتقاد میکند و پیروزی مهدی دین را نوید میدهد. در نهایت، از عشق و غم ناشی از دوری معشوق سخن گفته و به حافظ دعوت میکند که امیدوار باشد، زیرا او نیز به درگاه قبول رسیده است.
هوش مصنوعی: بیا که پرچم پادشاه منصور به اهتزاز درآمد و خبر پیروزی و خوشحالی به آفتاب و ماه رسید.
هوش مصنوعی: خوشبختی با ظاهری زیبا از پیروزی پردهبرداری کرد و کمالِ عدالت به کمکِ دادخواهی آمد.
گردش آسمان، از آمدن ماه سامان گرفت و اکنون جهان از رسیدن شاه، به کام دل میرسد.
مژده دهید که اکنون قافلههای دل و دانش، از راهزنان در امان خواهند بود.
عزیز مصر، با وجود تعصب برادران، از ته چاه بیرون آمد و به اوج بزرگی دست یافت.
کجاست آن صوفیِ دجّال رفتارِ بی دین که به او بگویید بسوزد، چون مهدی دینپناه آمد.
صبا بگو که در این غم عشق، از آتش دل سوزان و دود آهم چهها به سرم آمد.
شاها! از شوق روی تو بر این اسیر جدایی، همان آمد که آتش به [خرمن] کاه افتاده باشد.
به خواب نرو، زیرا حافظ با نیایش نیمهشب و درس صبحگاه در درگاه پذیرفته شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
نسیم فتح و ظفر از مَهَبّ ملک دمید
رکاب و رایت منصور پادشاه رسید
همین شعر » بیت ۱
بیا که رایتِ منصورِ پادشاه رسید
نویدِ فتح و بشارت به مِهر و ماه رسید
استاد سیدعلی میرافضلی معتقدند این شعر در استقبال از شعر شرف شفروه سروده شده است.
سوار من که غبار رهش به ماه رسید
نشسته گرد به رخ چاشتگه ز راه رسید
چو مه به موکب سیاره بود شبگیرش
ولی جریده چو خورشید چاشتگاه رسید
پناه ساخته خورشید را به مشکین چتر
[...]
بیا که رایت آن نائب آله رسید
نوید فتح و بشارت به مهر و ماه رسید
جمال بخت ز روی ظفر نقاب انداخت
کمال عدل به فریاد دادخواه رسید
سپهر دور خوش اکنون زند که ماه آمد
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳۰ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.