بعد ازین وادی عشق آید پدید
غرق آتش شد کسی کانجا رسید
کس درین وادی به جز آتش مباد
وانک آتش نیست عیشش خوش مباد
عاشق آن باشد که چون آتش بود
گرم رو سوزنده و سرکش بود
عاقبت اندیش نبود یک زمان
در کشد خوش خوش بر آتش صد جهان
لحظه‌ای نه کافری داند نه دین
ذره‌ای نه شک شناسد نه یقین
نیک و بد در راه او یکسان بود
خود چو عشق آمد نه این نه آن بود
ای مباحی این سخن آن تونیست
مرتدی تو، این به دندان تو نیست
هرچ دارد، پاک دربازد به نقد
وز وصال دوست می‌نازد به نقد
دیگران را وعدهٔ فردا بود
لیک او را نقد هم اینجا بود
تا نسوزد خویش را یک بارگی
کی تواند رست از غم خوارگی
تا بریشم در وجود خود نسوخت
در مفرح کی تواند دل فروخت
می‌تپد پیوسته در سوز و گداز
تا بجای خود رسد ناگاه باز
ماهی از دریا چو بر صحرا فتد
می‌تپد تا بوک در دریا فتد
عشق اینجا آتشست و عقل دود
عشق کامد در گریزد عقل زود
عقل در سودای عشق استاد نیست
عشق کار عقل مادر زاد نیست
گر ز غیبت دیده‌ای بخشند راست
اصل عشق اینجا ببینی کز کجاست
هست یک یک برگ از هستی عشق
سر ببر افکنده از مستی عشق
گر ترا آن چشم غیبی باز شد
با تو ذرات جهان هم راز شد
ور به چشم عقل بگشایی نظر
عشق را هرگز نبینی پا و سر
مرد کارافتاده باید عشق را
مردم آزاده باید عشق را
تو نه کار افتاده‌ای نه عاشقی
مرده‌ای تو، عشق را کی لایقی
زنده دل باید درین ره صد هزار
تا کند در هرنفس صد جان نثار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره وادی عشق و ویژگی‌های آن صحبت می‌کند. عشق به عنوان آتش توصیف شده که کسی که وارد این وادی می‌شود، باید از خود بسوزد و دچار سوز و گداز شود. عاشق واقعی کسی است که در این آتش ذوب شود و نگران عاقبت و یا پاداش نیست. در این مسیر، نیک و بد به یکسان دیده می‌شود و عشق برای او مهم‌تر از هر چیزی است.
عشق به عقل غلبه دارد و عقل نمی‌تواند در این میدان وارد شود. عاشق باید با قلبی زنده و روحی آزاده به این جاده برود، چرا که عشق نیازمند فداکاری و جان‌فشانی است. همچنین اگر انسانی به حقیقت عشق نرسد، مرده تلقی می‌شود. بر این اساس، عشق یک حالت عمیق و معنوی است که نیاز به شجاعت و جانبازی دارد تا انسان به مرتبه‌ای از وجود برسد که در این عشق ذوب شود.
هوش مصنوعی: پس از این، در دل وادی عشق، حقیقتی روشن خواهد شد. تنها کسی که در این راه قدم بگذارد، دچار شعله‌های سوزان عشق می‌گردد.
هوش مصنوعی: در این مکان هیچ چیز جز آتش وجود ندارد و اگر کسی به جز آتش در اینجا باشد، خوشی او نباید زیاد باشد.
هوش مصنوعی: عاشق واقعی کسی است که مانند آتش، گرم و سوزان است؛ همواره پرشور و سرکش به عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: کسی که آینده نگری نداشته باشد، در نهایت ممکن است لذتی زودگذر را تجربه کند، اما این لذت ممکن است باعث آسیب و مشکل‌های بزرگ‌تری در آینده شود.
هوش مصنوعی: در یک لحظه، نه کافری وجود دارد و نه دینداری، نه حتی ذره‌ای از شک پیدا می‌شود و نه یقین.
هوش مصنوعی: نیکی و بدی در مسیر او هیچ تفاوتی نداشتند؛ زمانی که عشق وارد شد، نه خوب بود و نه بد.
هوش مصنوعی: ای کسی که آزاد و بی‌پروا سخن می‌گویی، این حرف‌ها به تو برنمی‌گردد و تو را در بر نمی‌گیرد؛ در واقع، تو با این گفته‌ها دور از حقیقت و ایمان هستی.
هوش مصنوعی: هر چیزی که دارد، بدون هیچ‌گونه تردیدی به آن اعتراف می‌کند و از ارتباط با دوستش به روشنی سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: دیگران به وعده‌هایی برای آینده امید دارند، اما او از آنچه می‌خواهد به‌صورت آماده و حاضر در اینجا برخوردار است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که انسان خود را به طور کامل نسوزاند و از بین نبرد، نمی‌تواند از دردها و غم‌ها رهایی یابد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که وجودم به اشتیاق و شوق نسوخته است، چگونه می‌توانم دل را به کسی یا چیزی بسپارم و محبت کنم؟
هوش مصنوعی: قلبش به طور مداوم در حال تپیدن است و در درون حس سوز و درد دارد، تا اینکه ناگهان به موقعیت واقعی خود برسد.
هوش مصنوعی: زمانی که ماهی از دریا به زمین بیفتد، به سختی تلاش می‌کند تا دوباره به دریا برگردد.
هوش مصنوعی: عشق در اینجا مانند آتش می‌سوزد و عقل مانند دودی است که به سرعت از آن دور می‌شود. عشق اگر به دل برود، عقل زود او را ترک می‌کند.
هوش مصنوعی: عقل در آرزوی عشق توانایی ندارد و عشق، فرزند طبیعی عقل نیست.
هوش مصنوعی: اگر از غیبت کسی چشم‌پوشی کنی، حقیقت عشق را در اینجا خواهی دید و متوجه می‌شوی که عشق از کجا نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: هر کدام از برگ‌های هستی، مانند نشانه‌ای از عشق، از شوق و سرخوشی عشق به زمین افتاده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر چشمان باطنی تو گشوده شود، همه ذرات جهان با تو همداستان و هم زبانی خواهند بود.
هوش مصنوعی: اگر با چشم عقلی خود نگاه کنی، هرگز نخواهی توانست عشق را با تمام جزئیاتش ببینی؛ زیرا عشق فراتر از ظاهر و قالب‌های معمول است.
هوش مصنوعی: انسانی که در زندگی به بن‌بست رسیده و از پا افتاده است، نیاز به عشق دارد و مردم آزاد و رها نیز به عشق نیازمند هستند.
هوش مصنوعی: تو نه مخدوش شده‌ای و نه عشق را از دست داده‌ای، پس چگونه می‌توانی خود را لایق عشق بدانید؟
هوش مصنوعی: انسانی زنده و پرشور باید در این مسیر تلاش و فداکاری کند و در هر لحظه، جان خود را برای اهدافش قربانی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.