شمارهٔ ۱: لعلت که خجل کرد گل رعنا را
شمارهٔ ۲: چون دیده به روی تو نظر بگشاید
شمارهٔ ۳: جانم که به لب از لب لعل تو رسید
شمارهٔ ۴: زلفِ تو سرِ درازدستی دارد
شمارهٔ ۵: ای کرده پسند از دو جهان چاره منت
شمارهٔ ۶: بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود
شمارهٔ ۷: لعل تو براتِ کامرانی دهدم
شمارهٔ ۸: چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد
شمارهٔ ۹: زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد
شمارهٔ ۱۰: فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من
شمارهٔ ۱۱: ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو
شمارهٔ ۱۲: دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز
شمارهٔ ۱۳: ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی
شمارهٔ ۱۴: از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد
شمارهٔ ۱۵: آنجا که سر زلف تو جانها ببرد
شمارهٔ ۱۶: آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست
شمارهٔ ۱۷: آن دل که ز دست من کنون خواهی برد
شمارهٔ ۱۸: بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست
شمارهٔ ۱۹: چون گشت لبت به یک شکر ارزانی
شمارهٔ ۲۰: زهرم آید شکرستان بی لبِ تو
شمارهٔ ۲۱: چشمت که سبق به دلربائی او راست
شمارهٔ ۲۲: کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت
شمارهٔ ۲۳: من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست
شمارهٔ ۲۴: چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد
شمارهٔ ۲۵: زان پسته که شیرینی جان میخیزد
شمارهٔ ۲۶: در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او
شمارهٔ ۲۷: گفتم:«شکری از دهنت، درگذری
شمارهٔ ۲۸: دل، مست بتی عهدشکن دارم من
شمارهٔ ۲۹: گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم
شمارهٔ ۳۰: گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»
شمارهٔ ۳۱: گفتم که «هزار رونق افزون گیری
شمارهٔ ۳۲: گفتم:«بردی از لب و دندان جانم
شمارهٔ ۳۳: میآمد و بر زلف شکن میانداخت
شمارهٔ ۳۴: ترکم همه کارم به خلل خواهد کرد
شمارهٔ ۳۵: عشقش ز وجودم عدمی میسازد