حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای خضر بیابان کلام حکما

شماره ۲: زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا

شماره ۳: جانا از رشک می سپارم جان را

شماره ۴: با دیده بی خون که نه بینم آن را

شماره ۵: چشم تو که با جهان عتاب است او را

شماره ۶: ای مردم چشمم چه وبال است تو را

شماره ۷: از عمر من آن چه کاهد ای حور نسب

شماره ۸: دور از رخت ای سرو قد شکر لب

شماره ۹: از آتش چهره چون برانداخت نقاب

شماره ۱۰: این باران ست و برق ظاهر ز سحاب

شماره ۱۱: چشم زین پیش ای بت خورشید جناب

شماره ۱۲: ای شاهد جود از تو در زیر نقاب

شماره ۱۳: شعری که ازو گرفت نه گردون زیب

شماره ۱۴: ای شعر تو چون حسن سراپا همه زیب

شماره ۱۵: عیب ست بد اب پاک شوینده عیب

شماره ۱۶: تا روشن شد دیده ام از رقعه دوست

شماره ۱۷: فردا که حیات تازه گیرند اموات

شماره ۱۸: مشک است به گرد نقطه پرگارت

شماره ۱۹: گویند کسان جمله چه هشیار و چه مست

شماره ۲۰: چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست

شماره ۲۱: هرچند که گویند به من پیوست

شماره ۲۲: جز علم و عمل که همدم روز جزاست

شماره ۲۳: حوری که به زعم او چو او نایاب است

شماره ۲۴: آن غنچه که عالمی ازو در تاب است

شماره ۲۵: در جلوه چو سرو قدت ای یار کجاست

شماره ۲۶: با من که ز ناله ام فلک برحذر است

شماره ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست

شماره ۲۸: صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است

شماره ۲۹: دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست

شماره ۳۰: امشب که رخش خانه فروز من و تست

شماره ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست

شماره ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست

شماره ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست

شماره ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست

شماره ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست

شماره ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست

شماره ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست

شماره ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت

شماره ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت

شماره ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت

شماره ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت

شماره ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت

شماره ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت

شماره ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت

شماره ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد

شماره ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد

شماره ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد

شماره ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد

شماره ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد

شماره ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد

شماره ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد

شماره ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد

شماره ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد

شماره ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد

شماره ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد

شماره ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد

شماره ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد

شماره ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد

شماره ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد

شماره ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد

شماره ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد

شماره ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد

شماره ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد

شماره ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد

شماره ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد

شماره ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد

شماره ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد

شماره ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد

شماره ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد

شماره ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد

شماره ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد

شماره ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند

شماره ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند

شماره ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند

شماره ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند

شماره ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند

شماره ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند

شماره ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود

شماره ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود

شماره ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود

شماره ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود

شماره ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود

شماره ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود

شماره ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود

شماره ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید

شماره ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید

شماره ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید

شماره ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید

شماره ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید

شماره ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر

شماره ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر

شماره ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور

شماره ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور

شماره ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور

شماره ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز

شماره ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز

شماره ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز

شماره ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز

شماره ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس

شماره ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس

شماره ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش

شماره ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش

شماره ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش

شماره ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش

شماره ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش

شماره ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش

شماره ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک

شماره ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک

شماره ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل

شماره ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل

شماره ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال

شماره ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل

شماره ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل

شماره ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم

شماره ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم

شماره ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم

شماره ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم

شماره ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم

شماره ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم

شماره ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم

شماره ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم

شماره ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم

شماره ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم

شماره ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم

شماره ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم

شماره ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم

شماره ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم

شماره ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم

شماره ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم

شماره ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم

شماره ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم

شماره ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم

شماره ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم

شماره ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن

شماره ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن

شماره ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن

شماره ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن

شماره ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن

شماره ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن

شماره ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن

شماره ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من

شماره ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من

شماره ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من

شماره ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من

شماره ۱۴۵: در دل دو هزار مدعا دارم من

شماره ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایمن

شماره ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه

شماره ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه

شماره ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه

شماره ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه

شماره ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو

شماره ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو

شماره ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو

شماره ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو

شماره ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی

شماره ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای

شماره ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی

شماره ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی

شماره ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی

شماره ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی

شماره ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری

شماره ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری

شماره ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی

شماره ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی

شماره ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی