دست تا چند نهادن به شکاف دستار

ادب آن دان که نکاوند بزرگان بسیار

بایدت گنبد دستاری چنان محکم بست

که به هم بر نشود گرچه بیفتد زمنار

تا خداوند ببخشد ز نُوَم دستی رخت

[...]

تو آن شاخ گلی ایشوخ دلبر

که آریمت بآب دیده در بر

مثال شرب و روی دگمه زر

عروسی خوبرو نبود بزیور

بآن کمخای گلگون صورت مرغ

[...]

عیدست و اول گل و یاران در انتظار

ساقی بروی یار ببین ماه و می بیار

خازن بعید ابلق سنجاب من بیار

بنگر هلال را چودم قاقم آشکار

این مه فزود خرقه نان در لباس عید

[...]

میبرد سودای چشم مستش از راهم دگر

از کجا پیدا شد این سودای ناگاهم دگر

میبرد سودای صوف مشکی از راهم دگر

از کجا پیدا شد این سودای ناگاهم دگر

شب شوم چون مست گویم پوستین بخشم صباح

[...]

منم غریب دیار تو ای غریب نواز

دمی بحال غریب دیار خود پرداز

هولی بندقی مصریست در سرباز

خیال بندی من بین وفکر دورو دراز

بطرز ز جامه نوانکه پاکدامن بود

[...]

وصف قوت انکه گفت به زلباس

نان شناسی بود خدانشناس

کس چه گوید جواب گفته من

شرط ره نیست باپلاس پلاس

بهز چادر شب از بر مهتاب

[...]

دارم از زلف سیاهت گله چندان که مپرس

که چنان زو شده ام بیسرو سامان که مپرس

دارم از بیسرو پائی گله چندان که مپرس

شده بیرخت چنانم من عریان که مپرس

هم زمستان زقضا نیست بپایم شلوار

[...]

گر مرا با درد تو درمان نباشد گو مباش

عاشق روی توام گر جان نباشد گو مباش

جامه ام کرباس بس کتان نباشد گو مباش

ورچه بالاپوش تابستان نباشد گو مباش

بستن لنکوته در ایام گرما راحتست

[...]

فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش

گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

انکه خیاط برد پارچه از رووارش

پنبه حلاج چرا کم نکند از کارش

رخت را زود مدر دیر مپوسان در چرک

[...]

به بزمگاه صبوحی کنان مجلس خاص

حیوه نحش بود جام می به حکم خواص

امید هست که بنوازیم بخلعت خاص

بارمک ار نرسد دست کم زجامه خاص

بیافت سوزن ازان بخیه چو مروارید

[...]

همچو صندل باف مفتون کشته ام بر روی صوف

آن عقوبت بس که ارمک دیده در پهلوی صوف

زردکی میگفت با خود رنگ پیش تاجری

من بصد رخت دگر ندهم سر یکموی صوف

آن فراویز خشیشی بهر دفع چشم زخم

[...]

مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق

گرت مدام میسر شود زهی توفیق

قبای ارمک و پیراهن کتان دقیق

اگر بود فرجی در برش زهی توفیق

بغیر صوف و سقرلاط اینهمه هیچست

[...]

آنک آستین نموده و دامان فراخ و تنگ

پیراهن از وی آمد و تنبان فراخ تنگ

بزاز رخت تا تو نرنجی ز بیش و کم

برتنگ را گشوده و کتان فراخ و تنگ

چون دست همتم بود آجیده نیمچه

[...]

ای پیکر خجسته چه نامی فدیت لک

دیگر سیاه چرده ندیدم بدین نمک

دیدم کتان کهنه و گفتم فدیت لک

ارزد برم هنوز وصالت هزار لک

زان خار سوزنم عجب آمد که دوختند

[...]

هوای یارو دیارم چو بگذرد بخیال

شود کناره ام از آب دیده مالامال

سر آمد ارچه که والای آل شد بمثال

ولی که تافته قرمزیست سید آل

رکیب دار امیر قطیفه آمد شرب

[...]

به گرما جبّه پوشیدن چه حاصل

به بالاپوش کوشیدن چه حاصل

ز بهر پوشش و بخشش بود رخت

درون بغچه پوسیدن چه حاصل

لباس عاریت بر کندن از خلق

[...]

غرقه بحر بیکران مائیم

گاه موجیم و گاه دریائیم

خرقه صوف موجزن مائیم

طالب در جیب زیبائیم

ما نهادیم زان دکان قماش

[...]

بیا تا بی گل و صهبا نباشیم

که باشد گل بسی و ما نباشیم

اگر چون دکمه پابر جا نباشیم

قرین اطلس والا نباشیم

قبا را بند از والا ندوزیم

[...]

بچرخ میرسد از عشق تار قزآهم

زهجر جامه چو صابون در آب میکاهم

بماهتاب نپوشم کتان که میترسم

که چشم زخم رسد بر لباس از ماهم

گهی که جامه ببالای من برد خیاط

[...]

فاش میگویم و از گفته خود دلشادم

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

داد تشریف بهار و دل ازان شد شادم

که دگر کرد زحمالی رخت آزادم

چند اندر دکه آش پزان بنشینم

[...]