چو دستور، گفتار خسرو شنید

برآمد ز جای، آفرین گسترید

چنین گفت کز دانش ورای شاه

چنین زیبد و جز چنین نیست راه

شگفتی یکی داستان بینم این

[...]

ز گفتار او گشت به مردشاد

فرود آمد از اسب مانند باد

فراوان ببوسید پیشش زمین

چنین گفت کای شاه ایران و چین

تو فرزند شاهی و ما کهتریم

[...]

بیا تا برآیی هم اکنون به تخت

چنانچون بود مرد فرخنده بخت

پدر شاه چین و برادر پدر

شهنشاه روی زمین سربسر

تو همچون دد و دام در مرغزار

[...]

سخنهای شیرین و امید بخت

جوان را یکایک فرو بست سخت

به دستور شاه آن زمان گفت کوش

که بر من کنون راز خسرو مپوش

نباشم من ایمن ز پاداش شاه

[...]

از آوردگه کوش چون گشت باز

سوی آتبین رفت و بردش نماز

بدو آتبین زود بر پای خاست

بر آورد و بنشاند بر دست راست

بدو گفت کامروز با چینیان

[...]

دل مرد دستور از او گشت شاد

برون آمد او، سر سوی ره نهاد

چنان لشکری برد با خود گزین

که خسته شد از نعل اسبان زمین

برآمد به جای نشان با سپاه

[...]

چو از کارش آگاه شد آتبین

بفرمود تا برنهادند زین

به اسب اندر آمد برآمد ز جای

شمالی شد از زیر او بادپای

چو نزدیک کوش آمد آواز داد

[...]

ز ره چون یکی میل ببرید بیش

سپاه پدرش اندر آمد به پیش

پیاده شدش پیش، به مرد زود

مر او را فروان ستایش نمود

زمین را ببوسید پیشش سپاه

[...]

همان گه نویسنده را پیش خواند

وزاین داستان چند با او براند

چو بر پرنیان بر گذر کرد نی

یکی مژده را شادی افگند پی

که شاه جهان تا جهان شاه باد

[...]

همان شب یکی بزمگه ساخت کوش

برآمد خروشیدن نای و نوش

به روی پسر جام می کرد یاد

به دیدار و رویش همی گشت شاد

اگر چند فرزند را روی زشت

[...]

از ایرانیان کودکی نیکدل

که خورشید گشتی ز رویش خجل

که با کودکان دگر، آتبین

ببخشیده بُد کوش را پیش از این

از آن کودکی بود پیشش بپای

[...]

همان گه بفرمود تا زآن گروه

تنی صد شدند از بر تیغ کوه

همی راه دشمن نگهداشتند

خروش از بر چرخ بگذاشتند

همان شب یکی کنده فرمود شاه

[...]

سر ماه چون ماهِ نو شد پدید

همه دامن کوه لشکر کشید

بیاورد کوش از یلان شش هزار

دلیران و گردان خنجر گزار

همی گشت بر کوه تا چون کند

[...]

بدو گفت کای دیو چهره به رنگ

نداری مگر داستان نهنگ؟

نهنگی ز دریا بیفتاد و رفت

مر او را یکی ساروان برگرفت

ز سرما شده خشک و بسته دو لب

[...]

بدو گفت کوش ای سبک مایه مرد

به گرد در پادشاهی مگرد

تو تا من نبودم چو روباه لنگ

نبودت شب و روز جایی درنگ

همه روز با بیم بگذاشتی

[...]

بدو آتبین گفت کای تند مرد

زبان تو مغز مرا بنده کرد

بدان گه که بابت بیفگند خوار

به بیشه درون زار و بیچاره وار

اگر من تو را اندر آن تیره خاک

[...]

....................................

....................................

بدین سان که داری دلی گشته ریش

یکی تیر کرد او برون را بپیش

زمانی بگردیم و بازی کنیم

[...]

بدو آتبین گفت دادی تو داد

از این بیش گفتار دیگر مباد

سپه باز گردان تو ایدر بپای

که با تو بکوشم به زور خدای

بفرمود تا بازپس شد سپاه

[...]

بگفت این و شد تا به نزدیک کوش

بر او حمله آورد چون شیر زوش

چنان هردوان بر هم آویختند

کز اسبان همی خون و خوی ریختند

گهی این برآن و گهی آن بر این

[...]

گریزان شد از بیم جان زی سپاه

همی تاخت او تا برِ اسب شاه

سپاهش دگر باره بشتافتند

مر او را چنان خسته دریافتند

بر اسبش نشاندند بردند تیز

[...]