خارپشتی بد میان کوهسار

خویشتن را کرده پنهان زیر خار

در گریبان برده سر فارغ ز خلق

هم ز خارخویش خود را کرده دلق

در میان سنگلاخی تشنه لب

[...]

هر کرا دلق ریا در بر بود

از سگان کوی واپس تر بود

نیست درویشی بزرق و شید و شین

تاج درویشست ترک عالمین

هرگز از دلق ریا بر سر میار

[...]

عالمی را کین صفت بر سر زند

آتش اندر دین پیغمبر زند

راه باطل پیش گیرد روز وشب

وز جدل ماند میان سوز تب

با مسلمان شود در بحث عاق

[...]

چون هوی بر حب دینی شد مزید

بختت اندر نفس شوم آمد پدید

شبهه و شک اصل بخلست،ای پسر

باتو گویم اصلها را سربسر

حب دینی اصل شک وشبهه دان

[...]

عارفی خوش گفت با مردی بخیل:

ای بدست ناجوانمردی ذلیل

تا بخیلی چون زنان بی زهره ای

دایم از وصل خدا بی بهره ای

وصل او در بذل جانست، ای علیل

[...]

کرده است از لطف خود یزدان ما

هر صفت چون گوی در چوگان ما

همچو گویی هر صفت گردان بود

لیک گردش در خور میدان بود

قدرتش چوگان و میدانش امل

[...]

بود در گیلان سپهبد زاده ای

نیک مردی،مقبلی،آزاده ای

مملکت را پاک کرد از شر و شین

با لقب نامش: جلال الدین حسین

پادشاهی بس ارادتمند بود

[...]

چون نظر از ذات بیچون قدیم

برصفات خویشتن بودش مقیم

عشق را جنبش ازآنجا شد عیان

گر طلب کاری حقایق را بدان

داشت بر افعال خود دایم نظر

[...]

مخزن اسرار ربانی دلست

محرم انوار روحانی دلست

خانه دل معدن صدق و صفاست

مظهر انوار ذات کبریاست

دل چه باشد؟ کاشف اطوار روح

[...]

شیخ عالم، آفتاب اولیا

پیشوای دین، صفی الاصفیا

آنکه ازوی گشت مشهور اردویل

وز جمالش شد پر از نور اردویل

دلنواز طالبان جان گداز

[...]

داشتم یاری که مرد مرد بود

شیخ و دانشمند و صاحب درد بود

گفت با من قصه ای در باب دل

از «رویم » آن سید ارباب دل

کان بزرگ دین بایام بهار

[...]

حاکم مطلق،خدای ذوالجلال

قادر بی چون، قدیم بر کمال

کرد سلطان عشق را بر عالمی

کاهل معنی امر خوانندش همی

عقل را بر عالم خلق این چنین

[...]

حق بر تحقیق، سلطان ازل

قادر بیچون،قدیم لم یزل

روح انسان را ز لطف لایزال

کرد در انواع اشیا بی همال

داد از اوصاف خود تشریف او

[...]

آن همایون طایر فرخنده فال

روح انسانی،انیس ذوالجلال

چون نهاد از عالم علوی قدم

در قفس،بیچاره،ازحکم قدم

خاکدانی دید مستوحش مقیم

[...]

بیش ازین غافل ز خود بودن چرا؟

جان بدست نفس فرسودن چرا؟

چون چراغ عقل داری راهبر

خیز وچون مردان بنورش راه بر

چیست عقلت؟مدرک اسرار روح

[...]

بود در تبریز زیبا منظری

نازنین عالمی، نیک اختری

رشک سرو بوستان بالای او

آفتاب آسمان لالای او

چشم مستش آیتی در شان حسن

[...]

بود یک پروانه شوریده حال

جان شیرین کرده بر آتش حلال

دید شمعی راکه با صد سوز ودرد

اشک گلگون میرود بر روی زرد

غیرتش بگرفت دامن،مردوار

[...]

شمع چون پروانه را معدوم دید

گفت باآتش که:ای نور الفرید

یا قتیل العاشقین،یا ذوالکرام

یاقدیم النور، یامافی الظلام

مانده ام از جرم هستی شرمسار

[...]

گفت با شمع آتش سوزان براز

کای به طول و عرض خود وامانده باز

توی بر تو جرم داری،سرخ و زرد

مانده ای از جرم رعنایی بدرد

خود نمایی میکنی در انجمن

[...]

ابلهی را علت درد شکم

کرد عاجز هفته ای، یا بیش و کم

رفت نزدیک طبیب خرده دان

علت خود عرضه کرد اندر زمان

چون سؤالش از غذا کرد آن عزیز

[...]