ای بی‌خبران ز درد و آهم

خیزید و رها کنید راهم

از آمدن تو روسیاهم

عذرت به کدام روی خواهم

من گرچه سرآمدِ سپاهم

دختر به دل خوش از تو خواهم

گفت ای در تو پناهگاهم

در جز تو کسی چرا پناهم

گر سهو شود به سجده راهم

در سجدهٔ سهو عذر خواهم

نه وصل تو می دهد پناهم

نه برخیزد غمت ز راهم

هر روز تو در جفا فزائی

هر لحظه من از غمت بکاهم

گرماه بدم کنون چو مورم

[...]

من عاشق آن رخ چو ماهم

گو زار مکش که بی گناهم

تاراج غمت شدم که فتنه

زد در شب گیسوی تو راهم

از شعله بسی گریخت پشمم

[...]

زان گونه به خویش ده پناهم

کز گنج تو خواهم آنچه خواهم

من خود ز زمانه پا براهم،

تو رشته چه می‌بری به چاهم؟

نی دل خوش و نی خرد فراهم

دیوانه و دیو هر دو با هم

فریاد ز چشم روسیاهم

صد آه ز گریه و ز آهم

هر شب ز غم فراق چون شمع

تا چند بسوزم و بکاهم

از گریه هزار آب شستم

[...]

نه فقر بماند و غنا هم

نه حکم فنا و نه بقا هم

جز وصل تو از خدا نخواهم

این است دعای صبحگاهم

گشتی تو همه دلیل راهم

عذر قدمت چگونه خواهم

صابر دارد تو را مرا هم

چندان که رسیم باز با هم

رفت آنکه دگر رسیم با هم

وین چاک درون شود فراهم

اسب و فیل و پیاده با هم

غلطیده و آمده فراهم

نبود بسوی نجات راهم

شد رشته ی دام من نگاهم

از دیدن آن رخ چو ماهم

رقصان چو حباب شد کلاهم

وقت است‌کنیم‌گریه با هم

ای شمع شب است روز ما هم

دوریم جدا زدامن یار

چون دست شکسته از دعا هم

هستی چقدر رعونت انشاست

[...]