ای بی‌خبران ز درد و آهم

خیزید و رها کنید راهم

از آمدن تو روسیاهم

عذرت به کدام روی خواهم

من گرچه سرآمدِ سپاهم

دختر به دل خوش از تو خواهم

گفت ای در تو پناهگاهم

در جز تو کسی چرا پناهم

گر سهو شود به سجده راهم

در سجدهٔ سهو عذر خواهم

نه وصل تو می دهد پناهم

نه برخیزد غمت ز راهم

هر روز تو در جفا فزائی

هر لحظه من از غمت بکاهم

گرماه بدم کنون چو مورم

[...]

من عاشق آن رخ چو ماهم

گو زار مکش که بی گناهم

تاراج غمت شدم که فتنه

زد در شب گیسوی تو راهم

از شعله بسی گریخت پشمم

[...]

زان گونه به خویش ده پناهم

کز گنج تو خواهم آنچه خواهم

من خود ز زمانه پا براهم،

تو رشته چه می‌بری به چاهم؟

نی دل خوش و نی خرد فراهم

دیوانه و دیو هر دو با هم

نه فقر بماند و غنا هم

نه حکم فنا و نه بقا هم

صابر دارد تو را مرا هم

چندان که رسیم باز با هم

رفت آنکه دگر رسیم با هم

وین چاک درون شود فراهم

اسب و فیل و پیاده با هم

غلطیده و آمده فراهم

نبود بسوی نجات راهم

شد رشته ی دام من نگاهم

از دیدن آن رخ چو ماهم

رقصان چو حباب شد کلاهم

وقت است‌کنیم‌گریه با هم

ای شمع شب است روز ما هم

دوریم جدا زدامن یار

چون دست شکسته از دعا هم

هستی چقدر رعونت انشاست

[...]

بی‌مهری اگر چه بی‌وفا هم

جور از تو نکو بود جفا هم

بیگانه و آشنا ندانی

بیگانه کشی و آشنا هم

پیش که برم شکایت تو

[...]

از کوی تو غیر رفت و ما هم

بیگانه نماند و آشنا هم

دلخسته ی عشق را نشانیست

کز درد بنالد از دوا هم

روی تو نظاره گاه خلق است

[...]

مهر از تو ندیدم و وفا هم

جور از تو کشیدم و جفا هم

چیزی به دلت اثر ندارد

آسوده ز وردم از دعا هم

یک دل ز تو شادمان ندیدم

[...]