ما سال‌ها به کوی ملامت دویده‌ایم

راه سلامت همچو ملامت ندیده‌ایم

حرص و امل چو رهزن راه طریقتند

ما رخت دل به ملک قناعت کشیده‌ایم

مفتی اگر ز راه خرد می‌رسد به جان

[...]

گه مست و بیخبر ز می صاف وحدتیم

گه درد نوش خانه خمار کثرتیم

در پرتو جمال جهان سوز روی دوست

شیدا و والهیم و همه مست حیرتیم

ما با وجود دولت عرفان و گنج فقر

[...]

زنگ دویی ز آینه دل زدوده‌ایم

تا حسن جان‌فزای تو با تو نموده‌ایم

همچو کلیم تا که به طور دل آمدیم

انی اناالله از همه عالم شنوده‌ایم

در گلشن وصال چو شاهان به عیش و ناز

[...]

دادیم دل بدست غم عشق آن صنم

گو دل نگاه دار و مکن بیش ازین ستم

بگذر زفکر عالم و با یاد دوست باش

چون یارمونست بود از بیش و کم چه غم

با درد و سوز عشق بساز ای دل حزین

[...]

ما اختیار خویش به دست تو داده‌ایم

امر ترا مطیع و به جان ایستاده‌ایم

تا روی جان‌فروز تو بینیم هر نفس

چون خاک ره ذلیل و به کویت فتاده‌ایم

از هست و نیست پاک بشستیم دست خویش

[...]

حان الرحیل مابر دلدار میرویم

لاخوف گو بعشق چو همراه می شویم

هرگز نظر بدنیی و عقبی نیفکنیم

ترک همه گرفته پی یار می رویم

ما طالبیم و در پی مطلوب روز و شب

[...]

ما بر امید وصل تو خلوت نشین شدیم

عنقا صفت ز شوق تو عزلت گزین شدیم

در کنج خلوتی که کسی نیست محرمم

دایم بیاد روی تو ما همنشین شدیم

تا در میان بعشق تو زنار بسته ایم

[...]

ما دین و دل فدای غم یار کرده ایم

جان را بعشق آن صنم ایثار کرده ایم

ما ترک لذت دو جهانی بعشق دل

بربوی وصل آن بت عیار کرده ایم

انکار عاشقی برما کفر و کافریست

[...]

ما در هوای وصل تو شیدای عالمیم

پیوسته با خیال تو شادان و خرمیم

ما در خیال زلف پریشان بیقرار

آشفته خاطریم و بسودای محکمیم

مونس کجا شویم به زهاد چونکه ما

[...]

ما در طریق عشق تو جانباز بوده ایم

از عاشقان خانه برانداز بوده ایم

شهباز وار در پی صید همای وصل

ما در هوای قدس به پرواز بوده ایم

درد است و سوز و ساز ره عاشقان حق

[...]

زین دام تن گهی که چو شهباز برپرم

بالی بهم زنم ز سماوات بگذرم

نهصد هزار دوره عظمی ورای عرش

طیران کنم که جز برخ دوست ننگرم

هر لحظه بحسن دگر صدهزار بار

[...]

ما در ازل بعشق تو افسانه بوده ایم

تا مست رند و عاشق و فرزانه بوده ایم

نام و نشان لیلی و مجنون نبد که ما

از عشق عقل سوز تو دیوانه بوده ایم

پیش از ظهور عالم و آدم ببزم انس

[...]

ما حسن روی یار ز هر روی دیده‌ایم

رمز اناالحق از همه عالم شنیده‌ایم

پیوسته‌ایم با تو ازآن دم که خویش را

از هرچه غیرتست به کلی بریده‌ایم

سودای سود کرده به بازار عشق تو

[...]

ما از غم تو بی سر و سامان نشسته ایم

بی وصل تو بماتم هجران نشسته ایم

زان دم که خط دوست بپوشید روی او

با دود دل ز آتش پنهان نشسته ایم

اندر هوای چشم و دو زلف سیاه او

[...]

روشن ز ماه روی تو شد منزل دلم

وز زلف سرکشت همه سوداست حاصلم

گشتم غریق بحر غم و در تعجبم

گر لطف بیکران نکشیدی بساحلم

فکر دقیق من بمیان تو ره نبرد

[...]

تا در طریق عشق تو من جان فشان شدم

بی جان شدم ولیک جهان در جهان شدم

زان دم که باختم دل و جان در قمار عشق

از هر چه عقل فرض کند، بیش از آن شدم

شهباز همتم چو پر و بال برگشاد

[...]

ای یافته ز پرتو رویت جهان نظام

پیوند گیسوی تو شده جان خاص و عام

ذرات حامدند و تو محمود عالمی

زان در جهان محمد و احمد شدی بنام

چون در مقام قرب تو کس را نبود راه

[...]

جانا ز درد عشق تو چون من فغان کنم

از چشمه های چشم جهان خون روان کنم

عهدیست در ازل بتو ما را که تا ابد

برهر چه رای عشق بود من همان کنم

ناصح چه منعم از می و معشوق میکنی

[...]

پیداست حسن دوست ز ذرات کن فکان

از بس که ظاهرست نماید چنین نهان

آن یار بی نشان چو بخود کرد جلوه

در عرصه ظهور نمود این همه نشان

معشوق هر زمان چو بحسن دگر نمود

[...]

آن یار رو ز ما بچه رو می کند نهان

چون روی خوبش از همه رو دیده ام عیان

جان مگو نهان بجهان شد جمال او

زیرا که روی دوست عیانست از جهان

وحدت بنقش و صورت کثرت ظهور یافت

[...]