صاحب عادل بنیکی از سفر آمد

رفت به فرخندگی و با ظفر آمد

اینت خجسته سفر کز آمدن او

کشت امید جهانیان ببر آمد

چشمه خورشید بود خواجه و حضرت

[...]

ای سرو سرمایه کرام سمرقند

نام تو مشهورتر ز نام سمرقند

شمس امینان و صائبان ثقة الدین

معتمد شاه و خاص و عام سمرقند

احمد بن الامام آنکه ز رتبت

[...]

ز آمدن سال نو بفرخی فال

شاه جهانراست فتح و نصرت و اقبال

سال نو آمد بخدمت قدم شاه

لشگر انواع گل مقدمه سال

خسرو سیارگان چرخ بتعجیل

[...]

صاحب عادل وزیر شاه معظم

صدر خجسته پی عزیز مکرم

سرور عالم که هست از نیت نیک

عالمیانرا بشفقت پدر و عم

خرم و خوش باش کز قبل اوست

[...]

ملک مانند گوی بود بمیدان

آمده از هر گروه در خم چوگان

شاه بچوگان کوی ملک ربودن

کوی ز یال یلان ربود بمیدان

گوی ربایان بدشت معرکه دادند

[...]

هم بجمال و کمال و هم بجوابی

کس بپدر ماند اینچنین که تو مانی

هر که ترا دید سعد دولت پنداشت

گرچه نماندست وی تو دیر بمانی

آینه سعد دولت است جمالت

[...]

یار مرا خط بنفشه زار برآمد

بوی بنفشه ز خد یار برآمد

یار سر از شرم چون بنفشه فرو برد

گرد گلش تا بنفشه زار برآمد

بر دلم از زلف بیقرارش یکچند

[...]

ای پسری کان دو زلف بر زده داری

وآتش رویت به زلف در زده داری

سرزده زلف تا بعشق رخ خویش

سرزده ما را بزلف سرزده داری

سرزده عشق من از نسیم دو زلفت

[...]

خر سر خمخانه را لبیشه کنم لب

تا کنم از روی تیشه چون لب ارنب

وانگهش آرم برون بشعبده بازی

ارنبکی ارنب رنود ملقب

باز سرش بشکنم بسنگ هجا خرد

[...]

خر سر خمخانه ای بریش ترا تیز

کل را کوز است و ترکمانرا مونیز

ریش تو روزی هزار گوز کند کسب

. . . ن ترا وجه نی بسالی یک تیز

آنچه به . . . ن تو کرده میره با سهل

[...]

شاعرکی تاز باز یافه درآیم

هر نفسی تاز را بزخم درآیم

تا ز چو دیدم زمانش ندهم یکدم

تا بنمایم وثاق و حجره و جایم

گرد پلاس خر دریده نگردم

[...]

تا ز طبیعی غر سیاه قوامی

چند کنی زین سپید کاری و خامی

د . . . ل غلامی بمانده ای و گرفته

پیر نعامی بجای د . . . ل غلامی

همچو نظامی هلاک و فتنه تازی

[...]

نرخ جماع ار شبی رسید بدینار

کار فروشنده راست وای خریدار

خوش بهل ای جان و کاهلی مکن ای دوست

پشت به دیوار بامشان مکن ای یار

به ز تو بسیار هشته است و هلد نیز

[...]

. . . ر من ای کودکان ز کار فرو ماند

زار بگریم بر او که زار فرو ماند

. . . ر نگویم ز کار ماند، چه گویم

رستم دستان ز کار زار فرو ماند

. . . ر نبد، شیر بد که از فزع او

[...]

تاختن آورد بر بتان ختن ریش

باز نگردد بمکر و حیلت و فن ریش

بر دل خوبان اینزمانه بیکبار

کرد گشاده در بلا و محن ریش

وای و دریغا که خیر خیر سپه کرد

[...]

ای بهمه تن گناه کرده، مکن ریش

هست سزای عقوبت همه تن، ریش

دل بسک اندر شکن چو کشن برآمد

بیش زناخن بردی در مشکن ریش

ریش فرومان و پیر کودک خود باش

[...]

خر سر خمخانه ای زنت غر و ایضا

هست مرا در هجای تو ید بیضا

هستی از شاعران مبعض کلی

جز تو همی شاعرند بعضی بعضا

مایه فکند است در دل همه از تو

[...]

ای خر دجال گرگ یوسف خوانی

خود را این بذله لطیف کپک مخت

گرگ و خری هم بر آهن مثال که خنثی

دخت و پسر هم پسر نفایه و هم دخت

گر خریا گرگ پوست از تو کنم باز

[...]

ای پسر گر به . . . س شوی چو بزرگان

از پی تو خوان نهند و شمع فروزند

پس مشو از بهر آنکه از پی یک . . . س

کینه ز گربه بده طریق بتوزند

پره بینی کنند و کوس ببرند

[...]

خواجه امام خطیب نوحی بادا

عمر تو از عمر نوح نیز فزونتر

نخشب گشته ز مصر خرم و خوشتر

عزت تو در وی از عزیز فزونتر

هرکه ترا دوستدار نیست بنخشب

[...]