مباش ایمن‌، که با خوی پلنگ است

کجا یک‌دل شود‌؟ آخر دو رنگ است

به خود گفتا جواب است این‌، نه جنگ است

کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است

زبان بربسته ای با ما که جنگ است

نمی دانم دگر بار این چه ننگ است

دل صاحب دلان خون کردی آخر

چه دل داری کدامین دل چه سنگ است

سگ آهوی وصلت می توان بود

[...]

وگر نه کی شبی را این درنگ است

که گردون بسته و سیاره لنگ است

دلی کز عشق در کام نهنگ است

ز جست و جوی کامش پای لنگ است

دهانش کز سخن با من به تنگ است

به جز خون خوردنم از وی چه رنگ است

ز هر ظالم که یک دینار رنگ است

وگر زو دست صد کس زیر سنگ است

به جز آزار ما را زو چه رنگ است

که با ما روز شیر و شب پلنگ است

حدیث من نپنداری که جنگ است

ولی دانی که دنیا نام و ننگ است

به هم کش بار، کین ره سخت تنگ است

به همت رو که پای عزم لنگ است

دلی دارم که با هرکس به جنگ است

بر او پهنای هفت اقلیم تنگ است

در آن توفان که آسیب نهنگ است

شکسته زورقی را کی درنگ است

وفاداری بر پرویز ننگ است

بود یک رنگ با هرکس دورنگ است

خموشی گرچه از مدح تو ننگ است

ولیکن چون دل من وقت تنگ است

ز بس کز شاخ مرجانش به تنگ است

چو دهقان، اره بر پشت نهنگ است

به حلمش کوه خواندن نیز ننگ است

که دست آن ز حلمش زیر سنگ است

ز جود او چنان زر بار سنگ است

که مار گنج را از گنج ننگ است

که دل بی چاشنی عشق تنگ است

مرا زین دل که بی درد است ننگ است

شتابی چون کنی کار درنگ است

علاج تشنگیشان آب گنگ است

به دیوان گرنه بهر مهر جنگ است

چرا روی زمین یاقوت رنگ است؟