نوبهار است به میخانه مبارک باشد

جامه عید به دیوانه مبارک باشد

خم ابروی تو را دیده، کشیدیم شراب

ماه نو بر رخ پیمانه مبارک باشد

دلم از فیض تمنای تو دایم چمن است

[...]

رفتم از هوش نگاه که به یادم آمد

آب گشتم سر راه که به یادم آمد

شد به گلزار جگر ناله من سرو روان

قامت جلوه پناه که به یادم آمد

گل کند گل مژه چشم غزالم به نظر

[...]

چشم ما پاک بود پاک حیا می داند

دل ما صاف بود صاف وفا می داند

کعبه و دیر وطن گشت و غریبیم هنوز

نوبر سجده نکردیم خدا می داند

خاطر نازک حسن آینه عشق نماست

[...]

دل شکاران که مرا بی سر و پا ساخته اند

حلقه دام ز محراب دعا ساخته اند

گر همه سایه خاری است طوافی دارد

کعبه شوق مرا در همه جا ساخته اند

دل ناکام نمیرد که نظر کرده اوست

[...]

عشق نگشوده طلسمی است که بر دل بستند

آه از این عقده آسان که چه مشکل بستند

گرچه صید قفسم کی روم از خاطر دام

در هواداری من عهد به یک دل بستند

عشق موجی است که ساغر کش گرداب فناست

[...]

به دلم بال و پر ناله کشیدن دادند

قفس سینه به تاراج پریدن دادند

اثری گوشزد گریه شکاران کردند

شوق را حوصله سینه دریدن دادند

کسی از باغ ادب غنچه نظاره نچید

[...]

تا دل مست تو را داغ وفا بخشیدند

جرم صد میکده از نیم دعا بخشیدند

بیکسی قرعه اقبال سلیمانی زد

جای خاتم دل شوریده به ما بخشیدند

بر سر شمع زند دسته گف فیض سحر

[...]

از وفا صافدلانی که می ناب خورند

تا قیامت ز ملامت زدگی تاب خورند

باده بر طلعت خورشید گل رسوایی است

مفت رندان که می از ساغر مهتاب خورند

چقدر خنده که بر اهل وفا دارم های

[...]

بیدلان ملک وفا را نه به خاتم گیرند

رقم گریه نویسند و دو عالم گیرند

آه پنهان جگر سوختگان رسوایی است

پرده شعله به روی دل بیغم گیرند

تنم از داغ جنون آینه شعله نماست

[...]

دیده را شوخی چشمت دل بیتاب کند

خاک را گرد رهت آینه آب کند

سجده وحشی شود از حلقه راحت طلبان

گر خم دام ستمهای تو محراب کند؟

نقش پایی که به راهت صدف آبله شد

[...]

به تغافل اگرم چشم تو رسوا نکند

راز پنهان مرا ورد زبانها نکند

هیچ غم نیست که از ما همه عالم ببرند

تیغ مژگان تو قطع از ما نکند

شده ام زخمی طفلی که چو از من گذرد

[...]

هرکجا مست حیا آن بت طناز رود

جلوه طاوس شود در قدم ناز رود

در تپیدن غرض از مرغ دل آزادی نیست

می کند سعی از خاطر پرواز رود

نرسد تا به سر رشته گره وا نشود

[...]

از شکستن دل ما رام تظلم نشود

هر چه خواهد بشود صید ترحم نشود

من و آن همت سرشار که گر خاک خورد

تشنه خون دل مرده مردم نشود

سر انصاف سلامت که جگر گوشه ماست

[...]

بیدلی صبر نیندوخته ای می خواهد

عاشقی چشم نظر دوخته ای می خواهد

بی تو با ناله و آهم سر و کار دگر است

شوق بال و پر افروخته ای می خواهد

می توان سرمه بینش به خس و خار فروخت

[...]

گر نگه نکهت گلزار حیا می باید

جور هم قاصد پیغام وفا می باید

بی جنون گم شده عشق به منزل نرسد

خضر این بادیه زنجیر به پا می باید

خانه پرداز هوس نام محبت نبرد

[...]

یاد چشمت چو به سیر دل ما می آید

نفس از سینه به لب مست حیا می آید

مومیایی است بهار آفت بیدردان را

عضو در رفته زنجیر به جا می آید

تا کجا گم شده در دشت بلا مجنونی

[...]

یاد چشمت چو پی غارت جان می آید

خواب و آرام به تاراج فغان می آید

امتحان دل خود کردم و حالش دیدم

می رود هر که ز کوی تو به جان می آید

تا نیامد به سرخاک من آن گل نشکفت

[...]

بوالهوس لاف محبت زد و آزار کشید

کور دل صورت آیینه به دیوار کشید

شور دیوانگیم درس محبت آموخت

کارم از خدمت زنجیر به زنار کشید

قطره خون شد و در دیده حیرت جا کرد

[...]

چقدرها ز رهت نشو و نما می روید

گل جدا سرو جدا لاله جدا می روید

باغبان گو نظر و دیده حیرت بگشا

سیرگلزار جهان کن که چها می روید

دیده شمع قدان روشن از این سرمه راز

[...]

پرتو شمع تو پروانه گداز است هنوز

نازکن ناز کجا وقت نیاز است هنوز

حسن مغرور کجا بندگی عشق کجا

هر نیاز تو جگر گوشه ناز است هنوز

پاس غم از دل فولاد غبار انگیزد

[...]