اشتر و گاو و قجی در پیش راه

یافتند اندر روش بندی گیاه

گفت قج بخش ار کنیم این را یقین

هیچ کس از ما نگردد سیر ازین

لیک عمر هرکه باشد بیشتر

[...]

سوی جامع می‌شد آن یک شهریار

خلق را می‌زد نقیب و چوبدار

آن یکی را سر شکستی چوب‌زن

و آن دگر را بر دریدی پیرهن

در میانه بی‌دلی ده چوب خورد

[...]

پس مسلمان گفت ای یاران من

پیشم آمد مصطفی سلطان من

پس مرا گفت آن یکی بر طور تاخت

با کلیم حق و نرد عشق باخت

وان دگر را عیسی صاحب‌قران

[...]

سید ترمد که آنجا شاه بود

مسخرهٔ او دلقک آگاه بود

داشت کاری در سمرقند او مهم

جست‌الاقی تا شود او مستتم

زد منادی هر که اندر پنج روز

[...]

از قضا موشی و چغزی با وفا

بر لب جو گشته بودند آشنا

هر دو تن مربوط میقاتی شدند

هر صباحی گوشه‌ای می‌آمدند

نرد دل با هم‌دگر می‌باختند

[...]

این سخن پایان ندارد گفت موش

چغز را روزی که ای مصباح هوش

وقتها خواهم که گویم با تو راز

تو درون آب داری ترک‌تاز

بر لب جو من ترا نعره‌زنان

[...]

گفت کای یار عزیز مهرکار

من ندارم بی‌رخت یک‌دم قرار

روز نور و مکسب و تابم توی

شب قرار و سلوت و خوابم توی

از مروت باشد ار شادم کنی

[...]

صوفیی را گفت خواجهٔ سیم‌پاش

ای قدمهای ترا جانم فراش

یک درم خواهی تو امروز ای شهم

یا که فردا چاشتگاهی سه درم

گفت دی نیم درم راضی‌ترم

[...]

شب چو شه محمود برمی‌گشت فرد

با گروهی قوم دزدان باز خورد

پس بگفتندش کیی ای بوالوفا

گفت شه من هم یکی‌ام از شما

آن یکی گفت ای گروه مکر کیش

[...]

گاو آبی گوهر از بحر آورد

بنهد اندر مرج و گردش می‌چرد

در شعاع نور گوهر گاو آب

می‌چرد از سنبل و سوسن شتاب

زان فکندهٔ گاو آبی عنبرست

[...]

آن سرشتهٔ عشق رشته می‌کشد

بر امید وصل چغز با رشد

می‌تند بر رشتهٔ دل دم به دم

که سر رشته به دست آورده‌ام

هم‌چو تاری شد دل و جان در شهود

[...]

بود عبدالغوث هم‌جنس پری

چون پری نه سال در پنهان‌پری

شد زنش را نسل از شوی دگر

وآن یتیمانش ز مرگش در سمر

که مرورا گرگ زد یا ره‌زنی

[...]

آن یکی درویش ز اطراف دیار

جانب تبریز آمد وامدار

نه هزارش وام بد از زر مگر

بود در تبریز بدرالدین عمر

محتسب بد او به دل بحر آمده

[...]

چونک جعفر رفت سوی قلعه‌ای

قلعه پیش کام خشکش جرعه‌ای

یک سواره تاخت تا قلعه بکر

تا در قلعه ببستند از حذر

زهره نه کس را که پیش آید به جنگ

[...]

آن غریب ممتحن از بیم وام

در ره آمد سوی آن دارالسلام

شد سوی تبریز و کوی گلستان

خفته اومیدش فراز گل ستان

زد ز دارالملک تبریز سنی

[...]

چون به هوش آمد بگفت ای کردگار

مجرمم بودم به خلق اومیدوار

گرچه خواجه بس سخاوت کرده بود

هیچ آن کفو عطای تو نبود

او کله بخشید و تو سر پر خرد

[...]

گر عمر نامی تو اندر شهر کاش

کس بنفروشد به صد دانگت لواش

چون به یک دکان بگفتی عمرم

این عمر را نان فروشید از کرم

او بگوید رو بدان دیگر دکان

[...]

واقعهٔ آن وام او مشهور شد

پای مرد از درد او رنجور شد

از پی توزیع گرد شهر گشت

از طمع می‌گفت هر جا سرگذشت

هیچ ناورد از ره کدیه به دست

[...]

بود امیری را یکی اسپی گزین

در گلهٔ سلطان نبودش یک قرین

او سواره گشت در موکب به گاه

ناگهان دید اسپ را خوارزمشاه

چشم شه را فر و رنگ او ربود

[...]

آنچنان که یوسف از زندانیی

با نیازی خاضعی سعدانیی

خواست یاری گفت چون بیرون روی

پیش شه گردد امورت مستوی

یاد من کن پیش تخت آن عزیز

[...]