جامه‌پوشان را نظر بر گازرست

جان عریان را تجلی زیورست

مر دلم را پنج حس دیگرست

حس دل را هر دو عالم منظرست

این بداند کانک اهل خاطرست

غایب آفاق او را حاضرست

آن سلیمان پیش جمله حاضرست

لیک غیرت چشم‌بند و ساحرست

عمر تو مانند همیان زرست

روز و شب مانند دینار اشمرست

آنچنان رو که همه زرق و شرست

از مسلمانان نهان اولیترست

اندرو اشکال گرگی ظاهرست

شکل او از گرگی او مخبرست

دانشی باید که اصلش زان سرست

زانک هر فرعی به اصلش رهبرست

گر بدزدی و توانی ساحرست

چارهٔ ساحر بر تو حاضرست

این سفال و این پلیته دیگرست

لیک نورش نیست دیگر زان سرست

این سخن هم ناقص است و ابترست

آن سخن که نیست ناقص آن سرست

علم را دو پر گمان را یک پرست

ناقص آمد ظن به پرواز ابترست

روح را توحید الله خوشترست

غیر ظاهر دست و پای دیگرست

گفت چشم من ز تو روشن‌ترست

بعد از آن هم از بلندی ناظرست

باز با خود گفت صبر اولیترست

صبر تا مقصود زوتر رهبرست

کور ظاهر در نجاسهٔ ظاهرست

کور باطن در نجاسات سرست

آن دعای بی خودان خود دیگرست

آن دعا زو نیست گفت داورست

آن دلی کز آسمانها برترست

آن دل ابدال یا پیغامبرست

قیمت همیان و کیسه از زرست

بی ز زر همیان و کیسه ابترست

دلبر و مطلوب با ما حاضرست

در نثار رحمتش جان شاکرست