مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر سوم
»
بخش ۶۷ - در بیان آنک تن روح را چون لباسی است و این دست آستین دست روحست واین پای موزهٔ پای روحست
تا بدانی که تن آمد چون لباس
رو بجو لابِس، لباسی را ملیس
روح را توحید الله خوشترست
غیر ظاهر دست و پای دیگرست
دست و پا در خواب بینی و ایتلاف
آن حقیقت دان مدانش از گزاف
آن توی که بی بدن داری بدن
پس مترس از جسم و جان بیرون شدن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به اوضاع روح و بدن اشاره دارد. می‌گوید بدن مانند لباس است و روح، توحید و یکتایی خدا را بیشتر دوست دارد. دست و پا در خواب ممکن است خیال به نظر برسند و حقیقت آنها متفاوت است. در پایان، بیان می‌شود که انسان باید از خروج روح از بدن نترسد، زیرا روح بی‌نیاز از بدن است.
هوش مصنوعی: برای درک بهتر این مضمون، می‌توان گفت که وقتی جسم انسان را مانند یک لباس در نظر بگیریم، در واقع نشان می‌دهد که این بدن موقتی و فانی است. بنابراین، به زیبایی و زینت این جسم توجه نکنیم، چرا که در نهایت مانند لباسی که از تن خارج می‌شود، روزی از بین خواهد رفت.
هوش مصنوعی: روح در پی یکتایی خداوند است و این یکتایی و عشق به او برای روح بسیار دلنشین‌تر و شیرین‌تر از نشانه‌های ظاهری و دنیوی است.
هوش مصنوعی: اگر در خواب به دست و پا و حرکات آنها دقت کنی، نباید فکر کنی که این‌ها واقعی‌اند و حقیقتی دارند، بل که این‌ها فقط تصورات و خیالاتی است که در خواب می‌بینی.
هوش مصنوعی: اگر تو بدون جسم و بدن هستی، نترس از اینکه روح و جانت از این بدن خارج شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.