زان زمانی که خریدی تو مرا

تا به اکنون باز گویم ماجرا

بلک جمله مردگان خاک را

این زمان زنده کنم بهر ترا

هر سیه دل می سیه دیدی ورا

مردم دیده سیاه آمد چرا

اسپ داند بانگ و بوی شیر را

گرچه حیوانست الا نادرا

طفل ماهیت نداند طمث را

جز که گویی هست چون حلوا ترا

دید بردانش بود غالب فرا

زان همی دنیا بچربد عامه را

مرگ شیرین گشت و نقلم زین سرا

چون قفس هشتن پریدن مرغ را

من بترسانم وقیح یاوه را

آنک ترسد من چه ترسانم ورا

عزمها و قصدها در ماجرا

گاه گاهی راست می‌آید ترا

متحد نقشی ندارد این سرا

تا که مثلی وا نمایم من ترا

بسته کرد آن هیبت او مر مرا

پیش خاصان ره نباشد عامه را

کی توان اندود این خورشید را

با کف گل تو بگو آخر مرا

گامهای تند بر بام سرا

گفت با خود این چنین زهره کرا

گفت بنمودم دغل لیکن ترا

از نصیحت باز گفتم ماجرا

بود هامان جنس‌تر فرعون را

برگزیدش برد بر صدر سرا

پشم بگزینی شتر نبود ترا

ور بود اشتر چه قیمت پشم را

چون بر آمد این نکاح آن شاه را

با نژاد صالحان بی مرا

گفت یا رب می‌فریبد او مرا

می‌فریبد او فریبنده‌ی ترا

حق چو خواهد زلزلهٔ شهری مرا

گوید او من بر جهانم عرق را

چون شناسد جان من جان ترا

یاد آرند اتحاد ماجری