جمله عالم فتنه و غوغای اوست

در همه جا منزل و مأوای اوست

کشف اسرارم زمعنیهای اوست

در سر من از یقین سودای اوست

جوهر ذاتم ز مشکلهای اوست

در درون مظهرم خود جای اوست

سایهٔ دین آفتاب رای اوست

سایه باری چست بر بالای اوست

زر که چندین خلق در سودای اوست

فرج استر یا سم خر جای اوست

خسروی کافاق زیر رای اوست

افسر خورشید خاک پای اوست

دوزخ و جنت همه اجزای اوست

هرچه اندیشی تو او بالای اوست

آمد آن یاری که در دل جای اوست

راحت جان صورت زیبای اوست

آشنایی تازه کرد این سرکه او

ز آشنایان قدیم پای اوست

یک قبا جانم که از تن رفته بود

[...]

عالمی آشفته سودای اوست

پاک از این بد گوهران دریای اوست

هرچه بینی صورت اسمای اوست

هر که یابی غرقهٔ دریای اوست

در سویدای دلم سودای اوست

در دل و جانم تمناهای اوست

نیر اعظم، که شمع عالمست

پرتوی از چهره زیبای اوست

من نمی دانم ز حال دل که چیست؟

[...]

سربلندی بین که دائم در سرم سودای اوست

قیمت هر کس بقدر همت والای اوست

ای خنک آن دل که در وی جای اوست

حبذا آن سر که پر سودای اوست

تخت زرینی که بینی جای اوست

تخته بندی محکم اندر پای اوست

آنکه شورم در سر سودای اوست

هستیم از نشأه صهبای اوست

لیکن آخر، نار سوزان جای اوست

دوزخ آتشفشان، مأوای اوست

آبروی ما ز استغنای اوست

سوز ما از شوق بی پروای اوست

گرمی طبع تو از صهبای اوست

جوی تو پروردهٔ دریای اوست

بار هر کس، در خور یارای اوست

موزهٔ هر کس برای پای اوست