حاجیان چون آمدند اندر طواف

از سر اخلاص نه از روی گزاف

خود نظا ره می کنی اندر طواف

روی آن حوریوش از روی گزاف

چند بگشایی سر انبان لاف؟

چند پیمایی گزاف اندر گزاف؟

ای که روز و شب زنی از علم لاف

هیچ بر جهلت نداری اعتراف

گفت خر: آری همی زن لاف لاف

در غریبی خوش بود گفتن گزاف

ای که با ما وعده‌ها کردی خلاف

از وفا و عهد و پیمانت ملاف

وعده‌های تو دروغ اندر دروغ

لافهای تو گزاف اندر اندر گزاف

چند غم را سر بجان من دهی

[...]

ترک دنیا کن و از دنیا ملاف

چند باشی چون زنان زیر لحاف

جوهرش کی می نماید با کسی

تیغ تا بیرون نیاید از غلاف

هستی ات تل بزرگی گشته است

[...]

گشته یوسف را خریدار از کلاف

رانده با رخش اسبِ چوبین در مصاف

بس دلیر است این هوس اندر مصاف

لشگری از قاف دارد تا به قاف

گر کنی سرمایه صرف ای مرد صاف

سالهای بیحدت باشد کفاف

از نهیبش آسمان دزدید ناف

آشیان عنقا بکند از کوه قاف

هرچه پنداری به قرآن اختلاف

جمله باشد زین نمط ای موشکاف

چون به عقل خود شدی تا کوه قاف

چون زدی از فهم عقل روح لاف

شد معین قیمت من بی گزاف

قدر من اینست نبود جای لاف

همچنان که آن دگر یک کز گزاف

از قبول و رد شد اندر اعتساف

از شجاعت در بر حیدر ملاف

بی محابا پا منه اندر مصاف

گه توراشد دشمنی سینه شکاف

نفس را با او گذارد در مصاف

دانه بشکاف ای رفیق موشکاف

بین نه آنجا پنبه بینی نی کلاف

گرچه در ظاهر کنم سگ را طواف

نیک می بیند حقیقت موشکاف

جنگ با مردان نکرده در مصاف

از دلیری در بر مردان ملاف