که: «مهر آسمان با ما به کین است

فلک دایم به قصدم در کمین است

به پیش من کنون عین الیقین است

که نور دیده فغفور چین است

تو می‌دانی که جم را جای چین است

ز چینش تا بدخشان در نگین است

مزی خرم که مرگت در کمین است

مَخُفت ایمن که دشمن همنشین است

جهانرا بی‌ثباتی رسم و دین است

همیشه عادت دنیا چنین است

به چین زلف تو کان رشک صورت چین است

ز وقت شیر مزیدن لب تو شیرین است

دمی ز دیده پرخون نمی‌شوی بیرون

بدان سبب که تو طفلی و خانه رنگین است

دگر فوس کنانم مگو که زان توام

[...]

در صف دلها غم تو صدرنشین است

مرتبه ناله از تو برتر ازین است

بر تو نه تنها منم فشانده دل و دین

داعیه این است هر کرا دل و دین است

کس نشود سیر گفته ای ز وصالم

[...]

مرا حاصل ز عمر خود همین است

که آن دلدار با خود همنشین است

ندارم در نظر جز قامت او

همیشه چشم عاشق راست بین است

خرامان شد مگر آن سرو در باغ

[...]

بصرم دیده ی جهان بین است

که رخش مایه ی دل و دین است

وصف رویش چگونه بتوان گفت

هرچه گویم هزار چندین است

آنچه گویند در حبیبان نیست

[...]

سعادت یار و دولت همنشین است

کسی را کان رخ مهوش قرین است

بتا دوری نمی خواهم ز رویت

صلاح کار من گویی در این است

نداری مهربانی با من ای دوست

[...]

ترا با ما بگو جانا چه کین است

که با ما دایماً رایت چنین است

به چشم خشم در ما بنگری تیز

دو طاق ابروانت پر ز چین است

ندارم در غمت یک دوست باری

[...]

خَمِ زلفِ تو دامِ کفر و دین است

ز کارستانِ او یک شمه این است

جمالت مُعجِزِ حُسن است لیکن

حدیثِ غمزه‌ات سحرِ مبین است

ز چشمِ شوخِ تو جان کی توان برد؟

[...]

کفر زلفش که رونق دین است

مهتر هند و سرور چین است

دل ما می برد به عیاری

کار طرار دائما این است

نور چشمست و در نظر دارم

[...]

به رنگی شو که رنگی بر نتابد

سواد الوجه فی الدارین این است

رو طاعت و خیر کن که دین است

دین تو و هم دیانت این است

شکر شکر او چه شیرین است

شکر گویم که شکّرم این است

جام و می عاشقان چنین است

اول آن است و آخر این است

صدیق که رهنمای دین است

فرمانده کشور یقین است

جای تو کدام سرزمین است

گمره شده‌ای؛ رهت نه این است

هش‌دار که عاشقی چنین است

دایم دل عاشقان حزین است