که گیتی سپنجست و جاوید نیست

فری برتر از فر جمشید نیست

خردمند هم نیز جاوید نیست

فری برتر از فر جمشید نیست

ازین دو یکی نیز جاوید نیست

ببودن تو را راه امید نیست

که کس را بدین گیتی امّید نیست

سرای درنگی و جاوید نیست

هرکه در خوابست او را دید نیست

ذرّهٔ در جان او توحید نیست

این سخن حقا که از تهدید نیست

این ز دیده میرود تقلید نیست

گفت چون در وصال اومید نیست

کار جز نومیدی جاوید نیست

گرچه مردودست هم نومید نیست

لعنت او را گوئیا جاوید نیست

این سخن حقّا که از تهدید نیست

این ز دیده میرود، تقلید نیست

این سخن حقا که از تهدید نیست

این ز دیده میرود تقلید نیست

وانچ لله می‌کنم تقلید نیست

نیست تخییل و گمان جز دید نیست

جهان ای پسر ملک جاوید نیست

ز دنیا وفاداری امید نیست

پس این گفتگوی است، توحید نیست

بَرِ وحدت از شاخ تقلید نیست

دولتی کن مرد را جاوید نیست

بخردان را قبلهٔ امید نیست

ای پسر ملک جهان جاوید نیست

بالغان را غایت امید نیست

مرادی کزان برتر امید نیست

به جز زندگانی جاوید نیست

ز فانی وفاداری امید نیست

چه سود از متاعی که جاوید نیست

چه حاصل ازان هم چو جاوید نیست

ز چنگ اجل رستن امید نیست

متاعی به از عمر جاوید نیست

ولی آن درین عالم امید نیست

عشق مرا زبان حکایت بریدنیست

مکتوب سر به مهر دلم ناشنیدنیست

رازی که در دلست ز دل بایدم نهفت

گل های ناشکفته این باغ چیدنیست

جلد و بیاض و دفترم از راز دل پر است

[...]