سوی لشکر آفریدون شدند

ز نیرنگ ضحاک بیرون شدند

سپاه جهاندار بیرون شدند

ز کاخ همایون به هامون شدند

بفرمود تا جمله بیرون شدند

ز پهلو سوی دشت و هامون شدند

ازان بارهٔ دژ چو بیرون شدند

سواران جنگی به هامون شدند

همه لشکر از شهر بیرون شدند

به دیدار رومی به هامون شدند

چو از آب حیوان به هامون شدند

ز تاریکی راه بیرون شدند

چو بهرام و خسرو به هامون شدند

بر شیر با دل پر از خون شدند

زن و مرد و کودک به هامون شدند

به هر کشور از خانه بیرون شدند

شب تیره از شهر بیرون شدند

ز دیدار دشمن به هامون شدند

هم آنگه ز بغداد بیرون شدند

سوی رزم جستن به هامون شدند

ز پیش جهاندار بیرون شدند

جهاندیدگان دل پر از خون شدند

ازان رخنه باغ بیرون شدند

که دانست کان سرکشان چون شدند

بگفتند وز پیش بیرون شدند

ز کاخ همایون به هامون شدند

چو از بارهٔ دژ بیرون شدند

گریزان گریزان بهامون شدند

زحی بنی شیبه بیرون شدند

چو شیر ژیان سوی هامون شدند

نهان از پس خیمه بیرون شدند

ندانست کس کآن دو تن چون شدند

ز تیمار او جمله محزون شدند

دل آزرده و دیده پر خون شدند

وز آنجا سوی کوه قالون شدند

به رنج گران یک مه افزون شدند

پس آن گه ز دریا به هامون شدند

به یک ماه از چین به بیرون شدند

سراسر به رامش به هامون شدند

وز آن شهر پرمایه بیرون شدند