فروغ نور ظلمت را زدودی

پس این کون و فساد ما نبودی

و لیکن گر ورا دشمن نبودی

پس این چندین هنر با که نمودی

تنش را گر ز درد آهو نبودی

دهانش را شکر شیرین نمودی

مشعبدوار چابک دست بودی

عجایبهای گوناگون نمودی

مگر چون حسرت عشق آزمودی

چنین جبّار و گردنکش نبودی

و گر بر کهربا لب را بسودی

به ساعت کهربا یاقوت بودی

تو چندان خویشتن را می ستودی

به نام نیک و خود بد نام بودی

مرا گر بیم آزارت نبودی

بسا رنجا که رامین آزمودی

اگر بختم مرا یاری نمودی

دلارامم بجز ویرو نبودی

اگر دیدار رامین را نبودی

تو نام ویس از آن گیهان شنودی

دل رامین صبوری چون نمودی

به چونان جای چون بر جای بودی

اگر روزی ازو آزرده بودی

عفو کردی و خشنودی نمودی

تو در دریای هجرم غرقه بودی

ز موج غم بسی رنج آزمودی

اگر رامین به کس شایسته بودی

وفا با ویسهٔ بانو نمودی

ندیدم در مدارا هیچ سودی

که دل هر ساعتی زاری نمودی

چرا بر دایه خشم آلود بودی

مرو را آن همه خواری نمودی

چو تو خامش شوی گویم چه بودی

که دیگر باره آزاری نمودی

اگر کشتی کنون بارش درودی

و گر گفتی کنون پاسخ شنودی

چه آهو دیدی از من تا تو بودی

که چندین خشم و آزارم نمودی

مرا در مهر بسیار آزمودی

به مهر اندر ز من خشنود بودی