برفتند ز ایوان ژکان و دژم

لبان پر ز باد و روان پر ز غم

بر آمد خروشیدن گاو دم

ز دو رویه آواز رویینه خم

چو از خوان برفت آب بگساردم

زمین ز آبدستان مگر یافت نم

بریزد همی بر زمین بر درم

که باشد فروشندهٔ او دژم

نگردد بهنگام نیروش کم

ز بسیار و اندک نباشد دژم

چنین داد پاسخ که ما را درم

نباید که باشد کسی زو دژم

ز بازارگان و ز دهقان درم

اگر وام خواهی نگردد دژم

بیاورد قپان و سنگ و درم

نبد هیچ دفتر به کار و قلم

فرستاده برگشت و شد با درم

دل کفشگر گشت پر درد و غم

عقیق و زبرجد که دادت بهم

ز بار گران شاخ تو هم بخم

نشست از برابلق مشک دم

خنیده سرافراز رویینه سم

رسیدند بهرام و خسرو به هم

گشاده یکی روی و دیگر دژم

نوشتی همان نام من بر درم

زگیتی مرا خواستی کرد کم

همی‌راند پرخاشجوی و دژم

کمندی ببازو و درون شست خم

رسیدند بهرام و خسرو بهم

دلاور دو جنگی دو شیر دژم

کنون تا سلیح و سپاه و درم

فراز آورم تو نباشی دژم

همانا سلیح و سپاه و درم

فرستیم تا دل نداری دژم

ابا سرگس و کوت جنگی بهم

سران سپه را همه بیش و کم

فراوان سپاهست بااوبهم

سلیح بزرگی وگنج درم

خروش آمد و نالهٔ گاودم

هم از کوههٔ پیل رویینه خم