منوچهر یک هفته با درد بود

دو چشمش پر آب و رخش زرد بود

دل نوذر از غم پر از درد بود

که تاجش ز اختر پر از گرد بود

ز دریا به دریا همی مرد بود

رخ ماه و خورشید پر گرد بود

هنوز آن زمان گستهم خرد بود

به خردی گراینده و گرد بود

پدرم آنک زو دل پر از درد بود

نبد دادگر ناجوانمرد بود

سران راهمه سر پر از گرد بود

ز جمهورشان دل پر از درد بود

به هنگامشان رامش و خورد بود

نگهبان ایشان چهل مرد بود

نهانی روانش پر از درد بود

پر از خون دل و بخت برگرد بود

که پیران یکی شیردل مرد بود

همه ساله جویای آورد بود

ز خون سیاوش پر از درد بود

بدانگه کسی را نیازرد بود

زریر جوان آن زمان خرد بود

نه هنگام ناورد آن گرد بود

کجا نام دستور به مرد بود

ز خون پدر در دلش درد بود

کسی کاندر آن مرز او مرد بود

دل مردمان زو پر از درد بود

باد اگر گرم یا که سرد بُوَد

هردو گنجور رنج و درد بُوَد

مرد بی‌علم لیف درد بود

دُر ز بحر بزرگ خرد بود

نزله از انصباب سرد بُوَد

زو به بطن الدماغ درد بُوَد

سکندر که شاه جهان‌گرد بود

به کار سفر توشه‌پرورد بود

نبرده جوانی جوانمرد بود

که روشن دلش مهر پرورد بود

بجز آنکه آن جنبشی فرد بود

سه جنبش به یکجای در خورد بود

ز سودا‌ی ره که‌آن نه کم درد بود

سوادی بدان سیم در خورد بود