داد صبا مژده که ساغر بخواه

یوسف گل باز برآمد زچاه

لشگر نوروز برون تاختند

رفت دی سرد دم عمر کاه

شاه ریاحین سوی بستان چمید

[...]

اینک اینک چتر سلطان شریعت در رسید

ماه منجوقش بر اوج گنبد اخضر رسید

صدر عالم رکندین اقضی القضاة شرق و غرب

آفتاب مسند و اعجوبه منبر رسید

لعبت چشم شریعت قرة العین وجود

[...]

هلال ماه صیام از سپهر ناگاهی

بتافت آنک، ربی و ربک اللهی

بسان زورق سیمین میان دریائی

بشکل نعلی زرین فتاده در راهی

چنانکه بردم طاوس نیم دایره

[...]

سوری که حور در وی پیرایه برگشاید

رضوان که نثارش عقد گهر گشاید

بر عزم خدمت او حورا میان ببندد

وز شرم زینت او جوزا کمر گشاید

رضوان اگر جنان را هر هشت در ببندد

[...]

خورشید کارنامه ملک جهان نوشت

نوروز عزل نامه صرف زمان نوشت

گردون به خط حکمت و اشکال هندسه

فصل بهار بر ورق بوستان نوشت

رضوان به آنکه دست به خوی زمانه داشت

[...]

باد صبا به باغ دگربار بار یافت

شاخ از سرشگ ابر گهربار بار یافت

نوروز چون دمیدن باد بهار دید

با ماه دی به کینه و پیکار بار یافت

دی باغ جای زاغ نگونسار بد ولی

[...]

یارب آن قامت چون سرو خرامان نگرید

یارب آن عارض و آن زلف پریشان نگرید

یوسف و چاه و رسن هر سه بهم دیده نه اید

زلف او بر لب آن چاه زنخدان نگرید

صد هزاران دل از پای در افتاده ز غم

[...]

نیست روزی که به من از تو جفایی نرسد

وز فراقت به دلم رنج و عنایی نرسد

دل به درد تو اگر خوش نکنم خوش نبود

چون یقین شد که مرا از تو دوایی نرسد

من زنم با تو گر از بخت خطایی نرود

[...]

به سر زلف سیه باز گره بر زده ای

خرمن عمر مرا آتش غم در زده ای

با کله داری خود ماه فلک بنده تست

تا سر زلف سیه زیر کله بر زده ای

تر شد از شرم رخت برگ گل امسال که تو

[...]

خسروی کاینه روی ظفر خنجر اوست

رونق سلطنت از تیغ ظفرپرور اوست

بام بی در که فلک کنیت و گردون لقب است

عاشق و شیفته خدمت بام و در اوست

پس ازین گر ننهد فتنه کله کژ چه عجب؟

[...]

تاج بخشی که گذشتست ز گردون قدمش

تنگنایی است جهان پیش سواد حشمش

سقف این گنبد پیروزه به صد شاخ شدست

بارها از چه ز یک صدمه صیت کرمش؟

گشت بازار ظفر تیز و قد دولت راست

[...]

خسروا قهر تو گر بار بر ایام نهد

صبح را عقل سیه روی تر از شام نهد

در سر آید تو نپرسی که چه؟ تا من گویم

توسن چرخ چو بی حکم تو یک گام نهد

صدمه تیغ تو و قوت حلمت به اثر

[...]

ای دل نه سنگ خاره ای! آخر فغان کجاست؟

وی دیده گر نسوختی اشگ روان کجاست؟

ای جان خسته! آن نفس نیم سرد کو؟

وان ناله ها که اید ازو بوی جان کجاست؟

ای صبر سر گرفته! اگر زنده ای هنوز

[...]

شه زاده رفت شور به عالم درافگنید

وین طاس سرنگون فلک خرد بشکنید

خاتون هفت کشور و زهر ای هشت خلد

جان داد و دم شمرد شما دم چه می زنید؟

آخر نه این عزیزه جگر گوشه شه است؟

[...]

رفتی و درد دل به جهان در گذاشتی

خفتی و دستها همه بر سر گذاشتی

خاتون کشوری تو نگویی چه اوفتاد؟

کز ما ملول گشتی و کشور گذاشتی

دیدی که راه زحمت اغیار بر نتافت

[...]

ای مرغ بر پریده به بالا چگونه‌ای؟

وی دُرِّ باز رفته به دریا چگونه‌ای؟

ای مریم طهارتُ وِی جوهر حیا!

در خلوت‌ْآشیان مسیحا چگونه‌ای؟

اینجا به ماتم تو جهانی سیاه شد

[...]

دل در اندوه جان نبایستی

جان حریف جهان نبایستی

تا ندیدی کس آشیانه خاک

دیده جز خاکدان نبایستی

آسمان را کزو کس ایمن نیست

[...]

روح را خار در جگر فگنید

عقل را خاک در بصر فگنید

ساز راحت چو ذره ذره شکست

زخمه بر روی قرص خور فگنید

خواجه رفت از جهان چه تن زده اید؟

[...]

تا عالم است امید کسی زو وفا نشد

تا خاک بود درد دلی را دوا نشد

کس دانه ای نیافت ازین خرمن کبود

تا همچو دانه بسته دام فنا نشد

دهر دو رنگ و چرخ دو کیسه چه کار کرد؟

[...]

شادم زدل که عاشق آن زلف دلکش است

از عشق عشق اوست که با دل مرا خوش است

زلفین او کشم که سر زلف او مرا

دلبند و دلفریب و دلارام و دلکش است

طوفان زآب خیزد و تا عاشقم بر او

[...]