دوشینه شاه زنگ برافراخت چون علم

در وادی قرار شه روم زد قدم

در پرده حجاب نهان شد عروس روز

داماد شب نهاد برون پای از برم

در قعر چاه یوسف خور، گشت سرنگون

[...]

ای سبب خلق و آفرینش عالم

وی به تو فخریه کرده حضرت آدم

گرچه به ظاهر ز آدمی تو مؤخر

لیک به معنا ز آدمی تو مقدم

فخرت این بس شها! که نیست به عالم

[...]

چون خدا از نور خود نور پیمبر آفرید

پس ز نور پاک احمد نور حیدر آفرید

از پی اثبات یکتایی خود آن هر دو را

از ید قدرت، خدای حی و داور آفرید

شاهد واحد چو اندر شرع باشد ناپسند

[...]

سحر ز بانگ خروش خروس خوش گفتار

شدم ز مستی خواب شبانگهی بیدار

وضو گرفتم و کردم ادا فریضه صبح

نشستم از پی تعقیب و خواندن اذکار

هنوز نیمی ناخوانده از دعای صباح

[...]

باد بهار می وزد ساقی ماه پیکرا

موسم عیش شد هلا باده بکن به ساغرا

خیز و مرا به ساتکین ریز زنای بلبله

راح رحیق غم زدا بادهٔ روح پرورا

زان می تلخ وش که از خوردن یک پیاله اش

[...]

سرت گردم بیا ساقی ز می، پر ساز و ساغر را

به آب خشک پر کن از کرم، آن آتش تر را

چنانم مست کن، از باده امروز از خم وحدت

که شور مستیم از سر برد سودای محشر را

از آن می ده که قنبر خورد و شد دیوانه و شیدا

[...]

سرت گردم ای ساقی سیم پیکر!

مرا مست کن زان می روح پرور

از آن می که بخشد مرا زندگانی

دماغ دلم را نماید معطر

از آن می که زنگ غم از دل زداید

[...]

شاهی که نه فلک،چو بساطی ست زیر پاش

ایزد عطا نموده به سر، تاج انماش

سایند سروران، به درش جبههٔ نیاز

داده است سروری، به همه سروران خداش

تا دست صنع بافت قماش وجود خلق

[...]

شهنشهی که بود جبرئیل دربانش

ملک مطیع و، فلک هست سقف ایوانش

تهمتنی که زتیغ شررفشان می زد

به روز معرکه آتش، به جان عدوانش

مجاهدی که میان مبارزان جهان

[...]

خواجه فکر منزل کن، هر قدر که بتوانی

پیش از آن که کاخ عمر، رو نهد به ویرانی

ملک عالم باقی، گر تورا هوس باشد

این سخن شنو، بگسل دل ز عالم فانی

خویش را مجرد کن، از علایق دنیا

[...]

مرحبا! ای قاصد عیسی دم فرخ لقا!

از بر یار آمدی اهلا و سهلا مرحبا

پای تاسر محو و حیران، بودم از هجران تو

شادمانم ساختی نازم سرت را تا به پا

از تو بوی یار می آید مرا اندر مشام

[...]

ای تربت مطهر تو خلق را مطاف!

کویت به از بهشت برین است بی خلاف

هر صبح و شام،خیل ملایک ز آسمان

آیند دور مرقد تو از پی طواف

شاها!تویی که زهره گردون ز هم درد

[...]

بگویمت سخنی کاندر او نه جای اشک است

که هر که طاعت حق کرد افضل از ملک است

هر آنکه بندگی حق نکرد و سهل شمرد

به روز باز پسین، جایش اسفلین درک است

هر آنکه نیست به جانش شرار آتش عشق

[...]

به سر هر که سودای حیدر ندارد

نشانی ز دین پیمبر ندارد

ننوشد کس ار باده‌ی عشق حیدر

به محشر نصیبی زکوثر ندارد

مسلمان نباشد کسی کو به گیتی

[...]

صبحدم مرغ سحرخوان چو برآورد نفیر

جستم از جا ز پی طاعت خلاق بصیر

رخت پوشیده سپس کردم تجدید وضو

ایستادم ز پی بندگی حی قدیر

خواندم از شوق نماز و بنشستم به زمین

[...]

سحرگاهان به گوشم این ندا از چرخ پیر آمد

که سر بردار از زانوی غم، عید غدیر آمد

امیر المؤمنین حیدر به امر حق پیمبر را

وزیر آمد، دبیر آمد، مشار آمد، مشیر آمد

چنین روزی پیامبر کرد منزل در غدیر خم

[...]

رسید فصل بهار، ای نگار سیمین تن!

اگر که تابئی از باده توبه را بشکن

به کنج غم منشین هم چو مرغ بوتیمار

که گشت ژاله فشان ابر و، سبزه زار چمن

ز بس دمیده شقایق، ز دامن کهسار

[...]

بلبل طبعم دوباره گشت سخنور

نغمه سرا شد به مدح دخت پیمبر

فاطمه آن بضعه رسول گرامی

فاطمه آن بیقرینه زوجه حیدر

فاطمه آن دختری که مادر گیتی

[...]

زهی زنور جمالت جهان جان روشن

جهان ز فیض وجود تو غیرت گلشن

تویی خزینهٔ سر الاه را خازن

تویی جواهر علم رسول را مخزن

به چشم عالمیان سرمه، خاک درگاهت

[...]

هر که را عشق دلبری به سر است

میتوان گفتنش که خود بشر است

وآنکه از عشق، بی خبر باشد

جانور بلکه کم زجانور است

ما سوی را به نیم جو نخرد

[...]