این نسخه ز گفته بلند اقبال است

مطبوع وپسندیده اهل حال است

گرچه سخن از بلبل وگل گفته ولی

عیبش منما که احسن الاقوال است

هزارن سلام وهزاران درود

ز ما بر رسول خدای ودود

امین خداوند رب جلیل

که بدخادم درگهش جبرئیل

گر او باعث خلق عالم نبود

[...]

زبان ها به وصف علی الکن است

نه الکن همی این زبان من است

کس ار بحر گنجاند اندر سبو

تواند که مدحی بگوید از او

کس آگه نگردید از اسرار او

[...]

بهار آمد و رفت فصل خزان

جهان بازگردید از سر جوان

چمن گشت از سبزه چون خط یار

همه دامن کوه شدلاله زار

زمین گشت خاکش ز بس عنبرین

[...]

پس از فرودین آمد اردیبهشت

گلستان ز گل گشت رشک بهشت

به امر خدا گل به گلشن شکفت

چوگل در چمن روح در تن شکفت

به تخت زمرد شه گل نشست

[...]

چوگل خیمه زن گشت در صحن باغ

بر بلبل آمد پی مژده زاغ

بگفتمش بده مژده گل آمده

گه عشرت وعیش ومل آمده

نگفتم چنین بی قراری مکن

[...]

دل بلبل از وصل گل شاد شد

زقید غم وغصه آزاد شد

همی گفت پیوسته با قلب شاد

که الحمد لله رب العباد

ز دیدار روی گلم شاد کرد

[...]

چو آشفته بلبل شد از گل خبر

که در باغ بنشسته با کر و فر

روان بی تأمل سوی باغ شد

ولی با دلی پرغم و داغ شد

که از روی گل سخت شرمنده بود

[...]

به بلبل بیفتاد چون چشم گل

همی ریخت برچهر خون چشم گل

ز غیرت چنان آتشی برفروخت

دلش سخت برحال بلبل بسوخت

بدو گفت کای عاشق دلفکار

[...]

گل از بلبل از بس که در خنده شد

ز خود بلبل زار شرمنده شد

به بلبل بگفت ار به من عاشقی

اگر من چو عذار تو چون وامقی

نمردی چرا در فراق از غمم

[...]

اگر درحقیقت کسی عاشق است

به عذرا عذاری دلش وامق است

نیاید به جز دلبرش در نظر

نه سر داند از پا نه پا را ز سر

به دنیا نه خور باشد او را نه خواب

[...]

چنان بلبل ازحرف گل رنجه شد

که گفتی گرفتار اشکنجه شد

گمان کرد کو راتمسخر نمود

دمادم به افغان وغوغا فزود

بپرسید از حال اوفاخته

[...]