شهی که محض وجودش بنای عالم شد

ز حکم اوست که بنیان شرع محکم شد

به آبیاری تیغش ز خون گمراهان

بهار گلشن شرع رسول خرم شد

هزار بار به کعبه نجف شرف دارد

[...]

روزگار عمر را هنگام فصل اربعین شد

تیر پران تا بپر بر کشور دل دلنشین شد

شهر بند تن تزلزل یافت از خیل حوادث

ملک قوت را سپاه ضعف هر سو در کمین شد

تا ز پا آمد حصاد دستگیر عین عینک

[...]

چون چشم نیم مست تو غارتگری کند

تاراج عقل و هوش ز جن و پری کند

نبود دلی که تا برد از دلبری و ناز

هر لحظه عشوه ز پی دلبری کند

دارم امید وصل تو بسیار و عاقبت

[...]

عشق جانان هر دلی را کو مسخر می‌کند

از نخست او را به خاک ره برابر می‌کند

بعد چندی کز لگدکوب ملامت پاک شد

اندر آن ویرانه دل تعبیر دیگر می‌کند

عشق را نازم که چون بر سنگ گردد جلوه‌گر

[...]

هر که را خواهند در حشمت سلیمانش کنند

باید اول خاک پای شاه مردانش کنند

آنکه شاهان جهان با تخت و تاج سروری

آرزوی آستان بوسی ز دربانش کنند

آن خدایی را کز او از بس خدایی دیده‌اند

[...]

در لوح چون قلم به سخن ابتدا نمود

دیباچه را به مدح شه اولیا نمود

شاهی که ساخت صف عدوقاع صفصفا

هر جا که رو بیاوری مصطفی نمود

بر جا نهاد کشف غطا را یقین وی

[...]

گر علی بعد از نبی بر مومنان مولی نبود

اسمی از اسلام و از اسلامیان برپا نبود

گر نیفشردی به حفظ بیضه اسلام پای

نامی از شرع و شریعت تاکنون اصلاً نبود

گر نمی‌افروخت از بهر شکست خصم دست

[...]

مرد را در بذل جان مردانگی پیدا شود

هر که از جان بگذرد این رتبه را دارا شود

امتحان دوستی در زیر شمشیر بلاست

افتخار عاشقان از سود این سودا شود

هر که سرگردان بود چونگو به چوگان محن

[...]

هدهد باد بهاری به چمن گشت برید

کو به برج حمل از حوت قدم زد خورشید

وه از این روز که مانند نوروز

جا باور نک طرب ساخته ا یمن سه عید

ساقیا ساغر می ده که به طرف صحرا

[...]

هر دم خدنک آفت صیاد روزگار

شیر ارژینی ز بیشه شیران کند شکار

این بختی مهیب چو شد مست وروم گرفت

اندر کف کسی نگذارددگر مهار

مغرور کیف عشرت جام جهان مشو

[...]

چند ز شهوت زنی به پیکر آذر

سوزی از این آتش مکرر پیکر

هستی روان بگرد حشمت پویان

گیری شبها عروس غفلت در بر

گاه در این وسوسه که باشی سلطان

[...]

باید ای خامه بپرداخت ز نو دفتر دیگر

تا بسر بر نهم از مدح علی افسر دیگر

حجت بالغه ایزد منان که بکبهان

نیست اثنی عشری را به جز او سرور دیگر

اذن واعیه حق وصی احمد مکی

[...]

شاهنشهی که پوشید پیرایه از وجودش

بر قدخود ز هستی کونین و هر چه بودش

حزب اللهی که آمد اندر سپهر تعظیم

چرخ فلک خیامش خیل ملک جنودش

باب الله کهی باشد جبریل را در او راه

[...]

جهان را دایه دان و خلایق جمله طفلانش

که جای شیر باشد دائماً پر زهر پستانش

خوش آید دامن و آغوش مادر طفل را لیکن

مکن جا اندر آغوش و ز کف بگذارد دامانش

نهد چون بر لبت لبت را جهان از بهر بوسید

[...]

پس بدل شبها فروزم شعله از اد وصال

شد شبستان ضمیرم روشن از شمع خیال

رده فانوس طبعم شد بر پروانه‌ها

فکر بکرم بسکه همچون شمع دارم اشتغال

پس به گردون تیر آهم زد شبیخون نی عجیب

[...]

نوبهار است و رسد بر شامه از گلشن شمیم

گشته اموات نبات احیا ز تاثیر نسیم

قامت گیتی ز نو تشریف یحیی‌الارض یافت

همچنان از روح یابد زندگی عظم رمیم

گشت قمری را به شاخ سرو در بستان مقام

[...]

بتا بیا می گلگون ز نو به ساغر کن

مشام مجلسیان را دمی معطر کن

فسرده گشت دماغم برای راحت روح

بیار ساغر سرشار کام جان تر کن

دلم ز موعظه شیخ شد قرین ملال

[...]

یا علی افتاد از نو بر سرم سودای تو

شد مصوّر باز در دل صورت زیبای تو

با خیابان جنان بس فرقها دارد دلم

کاندر آن طوبی بود در این قدر عنای تو

می‌شود نفی لیاقت سد راه دیدگان

[...]

ای سروری که مدح سرایی برای تو

کرده به آیه آیه قرآن خدای تو

باشد معین دفتر آزادی سقر

روز حساب دفتر مدح و ثنای تو

کار نبی ز مهر نبوت گرفت سر

[...]

شادی و غم باز توام در جهان برپاستی

چیست این شادی که سوک غم از برپاستی

شش جهت خندان و گریان نه فلک محزون و شاد

رنج و راحت آشکار از اسفل و اعلاستی

این بهار شادمانی از خزان دارد نشان

[...]