بر زمین آورده رحمت را دعای مستجاب

زاده مه بر دامن صبح سعادت آفتاب

ثانی بلقیس پیمان بسته با جمشید عهد

عیسی مریم برون آورده رخسار از حجاب

کوکبی آورده جای گوهر از دریا صدف

[...]

این خانه گوشواره عرش مطهرست

کو را سعادت از نظر سعد اکبرست

این خانه از شکوه جهانگیر پادشاه

گویی که خانه شرف مهر انورست

حایل به پیش دیده جدارش نمی شود

[...]

مژده در مژده فتح است و ظفر در ظفرست

هر طرف مژده رساننده فتحی دگرست

فوج در فوج کند نصرت حق استعجال

خلق را لشگر آمین و دعا در سفرست

همچو شاخ گل خوشبو که گل افشان گردد

[...]

مگر که صبح ز بالین آسمان برخاست

که او چو خاست غبار از دل جهان برخاست

محبتست که با درد شادکام نشست

اجابتست که با ضعف کامران برخاست

درین دو هفته به حق عطای صحت تو

[...]

از سخن چون چاشنی بخشی به خوان تربیت

پر شود از مغز معنی استخوان تربیت

چشمه حیوان شود از طبع خاکستر پدید

گر برانی نام آتش بر زبان تربیت

از نشاط مجلست کان تا ابد فرخنده باد

[...]

چو شمع سوز دلم عشق بر زبان انداخت

دگر نخواستی آتش مرا به جان انداخت

خرد ببوی معانی بخست چندانم

که بیخت خاکم و بیرون ز آستان انداخت

دم از فراق عزیزان نمی توانم زد

[...]

بر تخت هند والی هندوستان نشست

جان جهان به مردم چشم جهان نشست

اقبال خاندان همایون بلند شد

زین دولتی همای که بر آشیان نشست

تسکین گرفت فتنه و ترتیب یافت ملک

[...]

پس از ادای طواف حج و رسوم عباد

به سیر عرصه گجراتم اتفاق افتاد

قبول جذبه آن آب و خاکم از کشتی

چو دست قابله از مهد برکنار نهاد

چنان به شوق خرامان شدم در آن کشور

[...]

به عمر مژده که عیش ابد نثار آمد

شکفته رویی جاوید را مدار آمد

بتاخت در رگ جانها نشاط دیداری

که زود نشئه تر از باده در خمار آمد

نوید قاصد ازان زودتر به وصل کشید

[...]

نوح را دیده من زورق طوفان گردد

خضر بر چشم ترم چشمه حیوان گردد

سرخ رویم ز وفا بر سر کویی کانجا

آرزو آید و در خون شهیدان گردد

غم بده لیک نه چندان که چو در دل باشی

[...]

هرچه در معرض فنا باشد

دل درو بستن از خطا باشد

مال دنیا تمام عاریت است

عاریت را بقا کجا باشد؟

لیک این عاریت که می گویم

[...]

گذشت کوکبه ام از فلک که زهره برآمد

زیاده گشت صفا خانه روبم از سفر آمد

بر آستان ثنایم نثار یمن قدم شد

سعادت و شرف مشتری که بر اثر آمد

سزد که سلسله زرین کند چو زهره و پرچین؟

[...]

چنان ز دقتم اندیشه تنگ میدان شد

که لفظ و معنیم از طبع روی گردان شد

به نردبان سخن پای فکرتم درماند

که برشوم به سوی پایه ای که نتوان شد

سمند عرصه اندیشه ام گمان نبری

[...]

مرغ خوش الحان دلم غوغای رضوان خوش نکرد

هم نغمه با مرغی نشد گل های بستان خوش نکرد

گفتی برین در دل نشد با عمر خصمی کرد و رفت

زآتش سمندر دور شد خضر آب حیوان خوش نکرد

ذوقی و کنج خلوتی از هرچه گویی خوشترست

[...]

نوروز شد کلید درعیش نوبهار

دولت شکوفه کرد که فتح آورد به بار

ریحان عدل یافت ز اقبال رنگ و بوی

دیبای ملک کرد ز انصاف پود و تار

بر صحن ملک باد ظفر خرمی فشان

[...]

صبح عیدست که بر میکده بگشاید در

سجده شکر کند نزد صبوحش ساغر

این چه عطرست که افشانده گریبان صباح

وین چه فیض است که برکرده سر از جیب سحر

هر سو از تهنیت نعره مستان صبوح

[...]

چو رو به برج شرف کرد آفتاب منیر

دمید فاتحه فتح بر حصار اسیر

مه میر جلالی به فر فروردین

در امن گاه ممالک شد انبساط پذیر

ز لهو بی خردان عز سلطنت می رفت

[...]

ز سال و ماه نوم بیش رنجه شد دل تنگ

که تنگدست به نوروز و عید دارد جنگ

ندانمت به کدامین طریق پیش آیم

که پای شوق نیاید هزار جا بر سنگ

شب فراق تو چندین جگر خراشیدم

[...]

زمانه را پی تزیین سور شاه امسال

بهار پیش ز نوروز کرد استقبال

جهان ز شادی آیین خویشتن دارد

چو آفتاب دهانی ز خنده مالامال

کشیده ماه جلالی به طالع فیروز

[...]

ز هند و مکه ام آورده بر در تو امل

در تو کعبه ثانی و قبله اول

کسی که چشم به ملکت سیه کند روزی

فلک به نشتر پیکان گشایدش اکحل

حسود جاه تو کم مغزتر ز سیر بود

[...]