صبحدم باده شبانه زدیم

ساغر عیش جاودانه زدیم

گرچه خم گشت قد ما چو کمان

تیر اقبال بر نشانه زدیم

جانب ما زمانه کج نگریست

[...]

ای به روی تو چشم جان روشن

وز فروغ رخت جهان روشن

رخ به راه تو سوده مه که چنین

تابد از اوج آسمان روشن

هر شب از شعله های آتش دل

[...]

ای روی تو ماه عالم آرای

چون ماه ز پرده روی بنمای

چون طره تو شکسته حالیم

بر حال شکستگان ببخشای

گفتی سخنی و لب گزیدی

[...]

جنبش بحر عشق پیداشد

موج زد نقش ما هویدا شد

گشت دریا عیان بصورت ما

مائی ما نمود دریا شد

هر دو عالم بنقش ما بنمود

[...]

چو شاه از جای خود عزم سفر کرد

سپاه و لشکر خود را خبر کرد

چو دید آن شه که عالم هست ویران

ز گنج خویشتن کارش چو زر کرد

سپاه شاه را چون بود جا تنگ

[...]

الحذر الحذر که دیگر بار

اژدر خامه‌ام شد آتشبار

آن‌چنان کرده نیش دندان تیز

که ازو زینهار جوید مار

از پی نیش جان آنکه زند

[...]

ساقی بده آن باده که اکسیر وجود است

شوینده آلایش هر بود و نبود است

بی زیبق و گوگرد که اصل زر کانی‌ست

مفتاح در گنج طلا خانهٔ جود است

بی گردش خورشید کم و بیش حرارت

[...]

ای سرو سهی که بر سمندی

پیشت دو جهان بگو به چندی

بنگر که چه رستخیز برخاست

زین شور که در جهٰان فکندی

افکنده‌ای از دوال فتراک

[...]

ای عقده‌گشای هر کمندی

بردار ز پای شوق بندی

یک لحظه ز سرکشی فرود آی

تا در تو رسد نیازمندی

صد کام ز چاشنی بسوزد

[...]

زین نگارستان که اهل اگره آیین بسته‌اند

چینیان درهای صورتخانه چین بسته‌اند

دست این صنعت‌نگاران نشکند کز آب و گل

طاق‌ها چون طاق ابروی نگارین بسته‌اند

حجله سور است کار باب سعادت را در او

[...]

ای حسن تو برتر از چه و چون

سبحان الله ز حسن بیچون

لعل تو فریب اهل ادراک

قد تو بلای طبع موزون

شمشاد قدان فتنه انگیز

[...]

ساقیا می ده که در جوشست خون نوبهار

تا به خون خویشتن جوشیم یک دم شعله‌وار

ز آن می گلگون که مستان صبو‌حی کرده‌اند

بر کنار خرقه گل صاف از درد خمار

گریه‌ای بر خاک ما افشان که افشاند آسمان

[...]

گشتم زلطف حضرت بی چون ذولامنن

مداح برج مهر امامت ابوالحسن

بر لوح دل چو جوهر آئینه خشک باد

باشد به غیر منقبت او اگر سخن

شاها شکست قهر تو بال و پر پری

[...]

باشد زبان خامهٔ من وحی ترجمان

از فیض مدح حضرت سلطان انس و جان

شاهنشهی که در نظر دید برتر است

قدر غبار درگهش از اوج لامکان

تا هست تشنه است به خون عدوی او

[...]

ما حریفانِ بزمِ اسراریم

مستِ جامِ شهود دیداریم

جوشِ بحرِ محیطِ لاهوتیم

فیضِ صبحِ جهانِ انواریم

اثر و فعلِ حق ز ما پیداست

[...]

من کیستم از خم کمندی

در حلقه شوق پای‌بندی

آلوده بز هر کام جانی

از حسرت لعل نوشخندی

نالان برهی فتاده بر خاک

[...]

بازم زده عنبرین کندی

بر دل بندی و سخت بندی

یکسان شده‌ام به خاک راهی

از حسرت جلوه سمندی

کارم زاریست همچو یعقوب

[...]

ای فدای تو هم دل و هم جان

وی نثار رَهَت، هم‌ این و هم‌ آن

دل فدای تو، چون تویی دلبر

جان نثار تو، چون تویی جانان

دل رهاندن ز دست تو مشکل

[...]

عمریست که عنبرین کمندی

بر پای دلم نهاده بندی

چندیست که کرده تلخ کامم

شیرین دهنی به نوش خندی

قرنیست قرین درد و آهم

[...]

ای نام تو ورد هر زبانی

بی نام تو کی بود زمانی

درهیچ دهن مجو نشانش

بی نام تو گر بود زبانی

گویا برخ از هلال ابرو

[...]