باشد زبان خامهٔ من وحی ترجمان
از فیض مدح حضرت سلطان انس و جان
شاهنشهی که در نظر دید برتر است
قدر غبار درگهش از اوج لامکان
تا هست تشنه است به خون عدوی او
بیرون فتاده است ازان دشنه را زبان
بخشد سخای او ز افق چرخ را کمر
بار وقا او گسلد کوه را میان
خواهد چو دشمنش دم آبی خورد، شود
هر قطره در گلوش صدف وار استخوان
دارم پی ستایش گلزار خلق او
در دل نهان چو غنچهٔ صد برگ صد زبان
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
بر خاک آستان تو ای قبله گاه دین
سایند قدسیان ز ره بندگی جبین
زنبور اگر به مزرعهٔ دشمنت چرد
باشد مزاج زهر هلاهل در انگبین
چون روز گام ایفت ز رای تو آفتاب
بنهاد شام کاسهٔ در یوزه بر زمین
آسوده از کمین حوادث بود مدام
هر کس به قصد خصم تو بنشست در کمین
زان خصم بی جگر که قهر تو باخت دل
کآیات فتح دید ز پیشانیت ز چین
مانند ابر تیره زمین بر هوا رود
بر خاک اگر ز قهر بیفشانی آستین
از شوق سجدهٔ تو روان سوی مشهدم
مانند ماه نو شده سر تا به پا جبین
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
یابد ز بار حلم تو کهسار اگر فشار
چون خون مرده در دل خار شود شرار
سرد از فغان خصم تو هنگامهٔ نشور
گرم از شرار قهر تو بازار گیر و دار
آن خسروی شها که به حکم سخای تو
ماهی ز فلس زر به سپر ریخت در بحار
خصمت چو صد هزار پی هم روان شوند
حاشا که جرأتت شمرد داخل قطار
بی امرت ار به گام تصور کند خرام
دل را به پای سیر ز شریان نهی چدار
از صد یک ز صف کمالت کسی نگفت
چون من تراست بلبل مدحت سرا هزار
بر خاک درگه تو چو سایم جبین عجز
کی سر به سوی عرش فرود آوردم ز عار
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
گر پیش خلق طوف تو با حج برابر است
پیش موالیان تو صد حج اکبر است
در چنگ آرزوش فتد گوهر مراد
آنکس که در محیط ولایت شناور است
بسمل صفت به خون حسد می طپد مدام
هر مو به جسم دشمن او نوک خنجر است
کی پیش اهل حسر تواند شدن سفید
آن رو سیه که دشمن آل پیمبر است
بر ما حلال چون نبود مال دشمنت
ما را که خون خصم تو چون شیر مادر است
چون برتر از فلک نبود قدر درگهت
در پیش من ز عرش برین نیز برتر است
احرام بسته طوف سناباد را دلم
شوق است خضر راهم و توفیق رهبر است
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
تنها نهان نگشته صدف در نقاب آب
از شرم ریزش تو به کهسار شد سحاب
کی پیش ابر جود تو از بحر دم زند
دزدد به سینه اش نفس خامشی حباب
آنجا که باد گلشن خلقت وزد، شود
در کام مار زهر به خاصیت گلاب
رنگی به پیش گلشن خلق تو چون نداشت
خلد برین نهان شده در پردهٔ حجاب
در رزمگاه داده ای از آب خنجرت
کشتی عمر خصم به طوفان انقلاب
گوهر برون جهد ز دل بحر چون شرار
عکسی اگر ز شعلهٔ تیغت فتد در آب
شاها امیدم از کرمت آنکه بعد ازین
گشته مرا اگرچه به پیری بدل شباب
سویت شوم چو با قد چوگان صفت روان
از عمر خود برم به روش گوش در شتاب
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
سطری نوشته پنجهٔ قدرت به آب زر
گر تیغ شاه خوانی وگر آیهٔ ظفر
از تیغ جانستان تو در قهر الامان
وز تیر دل شکاف تو در رزم الحذر
بر بسته دست قدر تو اقبال را میان
بگسسته بار حلم تو کهسار را کممر
رزمت برد دل از بر شیران روزگار
عزمت به بیدلان جهان می دهد جگر
کشت امید خصم تو لب تشنهٔ بلاست
بارد بر او سحاب به جای مطر شرر
شاها بود طواف توام آرزوی دل
خورشید وار طی ره اینکه کنم به سر
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
شاها تویی خدیو زمان خسرو زمن
بادا فدای مرقد خاک تو صد چو من
آنرا که با ولای تو رخت از زمانه بست
می زیبدش ز پردهٔ چشم ملک کفن
سیری ز جوش حرص نبیند عدوی او
گرداب وار گرچه سراپا بود دهن
کی صرصر خزان کندش عزم ترکتاز
گز ذله بند گلشن خلقت شود چمن
ما را ز زلف یار خوش آینده تر بود
افتد اگر به گردن اعدای او شکن
مستغنی از دعای تو باشد جناب او
جویا تمام کن به دعای خودت سخن
از طالع بلند مرا فیض خاک بوس
بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به مدح و ستایش امام علی (ع) و مقام بلند ایشان اختصاص دارد. شاعر با زبان شاعرانه و استعاری ویژگی‌های برجسته امام علی را توصیف می‌کند، از جمله سخاوت، شجاعت و ولایت ایشان. او به تلاش و جانفشانی امام در راه دفاع از حق و عدالت اشاره دارد و او را برترین شخصیت می‌داند که حتی غبار درگاهش نیز از اوج آسمان برتر است. در این شعر، شاعر همچنین به عشق و ارادت خود به امام اشاره می‌کند و آرزو می‌کند که از فیض حضور او بهره‌مند شود. شاعر به رزم و مبارزات امام و پیروزی‌های او نسبت به دشمنان نیز پرداخته و در نهایت از خداوند می‌خواهد که به او توفیق دهد تا در راه خدمت به امام و پیروی از او قدم بردارد.
هوش مصنوعی: زبان من مانند یک قلم است که به عنوان پیام‌رسان الهاماتی از سوی خداوند، به ستایش و تمجید از حضرتی که برای روح و جان انسان‌ها مهم است، می‌پردازد.
هوش مصنوعی: پادشاهی که در نگاه اول از دیگران برتر به نظر می‌رسد، ارزش گرد و غبار درگاهش از اوج بی‌نهایت هم بالاتر است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که او تشنه است، دشمنانش به راه آمده‌اند و بر آن دشنه زبان می‌زنند.
هوش مصنوعی: سخاوت او مانند نور خورشید است که از آسمان می‌تابد و قدرت او به حدی است که می‌تواند کوه‌ها را از هم بگسلد.
هوش مصنوعی: وقتی دشمنش در پی گرفتن آب است، هر قطره‌ای که وارد گلویش می‌شود، مانند استخوانی سخت و دردناک احساس می‌شود.
هوش مصنوعی: دارم در دل عشق و شوق به ستایش زیبایی‌های او، مانند غنچه‌ای با هزاران برگ و زبان که احساسات و زیبایی‌هایش را به تصویر می‌کشند.
هوش مصنوعی: از سرنوشت خوب من، آرزو دارم که خاک پای تو نصیبم شود، ای شهید بزرگوار طوس.
هوش مصنوعی: فرشتگان در برابر درگاه وجود تو، که کعبه و مرکز دین است، سر بر خاک می‌سایند و به نشانه‌ی بندگی خود، پیشانی بر زمین می‌گذارند.
هوش مصنوعی: اگر زنبور در مزارع دشمن تو پرواز کند، انگار که زهر کشنده‌ای در عسلش وجود دارد.
هوش مصنوعی: وقتی روز به پایان می‌رسد و شب فرا می‌رسد، مثل اینکه خورشید در آسمان غروب می‌کند و سایه‌ای از خود بر زمین می‌افکند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در کمین نشسته بود و قصد دشمنی با تو داشت، همیشه از خطرات حادثه‌ها آسوده خاطر بود.
هوش مصنوعی: از دشمن بی‌احساس که شکستش را از تو پذیرفته و پیروزی‌ات را در چهره‌ات می‌بیند.
هوش مصنوعی: اگر مانند ابر سیاه بر زمین بیفتی و باران قهری را بر خاک بریزی، در این حالت بر زمین تأثیر می‌گذاری و آن را تغییر می‌دهی.
هوش مصنوعی: به خاطر عشقت به سجده می‌روم، مانند ماه نو که زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد و تمام وجودم از سر تا پا پر از احساسات مومنانه است.
هوش مصنوعی: ای کاش از سرنوشت خوب من، توفیق شرفیابی به درگاه تو نصیبم شود، ای شهید طوس.
هوش مصنوعی: اگر بار سنگین صبر و تحمل تو مانند کوه باشد، پس وقتی که فشار بر آن زیاد شود، مانند شعلۀ آتش در دل خارهای خفته، بیدار می‌شود.
هوش مصنوعی: در کنار فریادهای دشمن تو، حال و هوای سردی حکم‌فرماست، ولی خشم تو همچون آتش، فضایی پرجنب و جوش و پرهیاهو ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی: آن پادشاه بزرگ که با بخشش و generosity تو، ماهی‌ای با فلس‌های طلا را در دریا پخش کرده است.
هوش مصنوعی: اگر دشمنانت هزاران نفر پشت سر هم به سوی تو بیایند، چگونه ممکن است که شجاعت تو را در میان آنها بشمارند؟
هوش مصنوعی: اگر دل تو را به خاطر تو ببیند و گام‌های تو را در تصور خود بازسازی کند، آن‌گاه دل را به پیروی از تو به مراکز لذت و شادی می‌کشانی.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زیبایی‌ها و کمالات تو مانند من سخن نگفت، زیرا من بلبل شعرای مداح تو هستم که هزاران نسخه از تو را ستایش می‌گویم.
هوش مصنوعی: بر سر خاک درگاه تو با پیشانی سرافکنده و خضوع می‌افتم، چگونه می‌توانم سرم را از شرم به سوی عرش بالا بیاورم؟
هوش مصنوعی: به خاطر بخت و اقبال بلند من، آرزو دارم که دست بوسی خاک درگاه تو نصیبم شود، ای شهید طوس.
هوش مصنوعی: اگر در برابر مردم، طواف در کعبه به اندازه یک حج ارزش دارد، در پیش محبوبان و دوستان تو، ارزش آن به اندازه صد حج بزرگتر است.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیای محبت و گنجینه‌های معنوی غوطه‌ور باشد، به خوبی می‌تواند به آرزوهای خود دست یابد و به خواسته‌هایش برسد.
هوش مصنوعی: حسادت مانند خونی جوشان در دل بسمل (کشته) است و به طور مداوم در حال تپیدن است. هر یک از موهای او مانند نوک خنجر به سمت جسم دشمنش نشانه رفته و آسیب می‌زند.
هوش مصنوعی: کی می‌تواند در حضور اهل معرفت و فضیلت، به چهره‌ای سفید و نورانی تبدیل شود، کسی که چهره‌اش سیاه است و دشمن خاندان پیامبر (ص) به حساب می‌آید؟
هوش مصنوعی: اگر مال دشمنت بر ما حلال نیست، خون دشمن تو برای ما از شیر مادر نیز با ارزش‌تر است.
هوش مصنوعی: قدرت و مقام درگاه تو به قدری والا و بی‌نظیر است که حتی از آسمان‌ها و عرش هم بالاتر است و برای من هیچ چیز به اندازه آن ارزش ندارد.
هوش مصنوعی: دل من آماده سفر به سناباد است و شوق دیدن خضر درونم جا دارد. در این مسیر، توفیق و هدایت نیز همراه من خواهد بود.
هوش مصنوعی: از سرنوشت خوب من، آرزو می‌کنم که خاک پای تو بر من نثار شود، ای شهید بزرگ طوس.
هوش مصنوعی: صدف تنها در زیر آب پنهان نشده، بلکه به خاطر شرم از جاری شدن اشک‌های تو، ابرها در کوه‌ها شکل گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس در برابر generosity و بخشش تو از عمق دریا سخنی نمی‌گوید؛ زیرا در دل این دزد، صدای سکوت مانند حبابی وجود دارد که نمی‌تواند به آواز درآید.
هوش مصنوعی: در جایی که نسیم بهاری به گلشن روح زندگی می‌وزد، حتی ممکن است در کام مار، زهر به خاصیت گل محمدی تبدیل شود.
هوش مصنوعی: هیچ رنگی نمی‌تواند به زیبایی و شکوهمندی گلشن وجود تو باشد، زیرا بهشت هم در پس حجاب پنهان شده است.
هوش مصنوعی: در میدان نبرد، با تیر و تبر خود، حیات دشمن را در دل طوفانی از دگرگونی و تغییر، به پایان رساندی.
هوش مصنوعی: دوست شاعر می‌گوید که اگر جواهر از دل دریا بیرون بیفتد، مانند تصویری است که از شعلهٔ تیغ تو در آب افتاده است. این نشان‌دهندهٔ ارزش و زیبایی چیزی است که از عمق وجود بیرون آمده و تحت تأثیر عناصر دیگر، مانند آب، جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، امیدوارم که با لطف و کرم تو، حتی اگر در پیری به سر ببرم، دوباره جوانی را تجربه کنم.
هوش مصنوعی: به سمت تو می‌روم، همچون قد بلندی که با ویژگی‌های خاص خود، زندگی‌ام را می‌گذرانم و در این راه با شتاب و انگیزه، به تو نزدیک می‌شوم.
هوش مصنوعی: از سرنوشت بزرگ من، آرزو دارم که خاک پای تو بر من ببارد، ای شهید طوس.
هوش مصنوعی: اگر این خط به قلم قدرت با آب طلا نوشته شده باشد، می‌توانی آن را مانند شمشیری از شاه یا همچون آیه‌ای از پیروزی بخوانی.
هوش مصنوعی: به خاطر خشم تو از زخم‌های جان‌سوزت که انسان را به ستوه می‌آورد و نیز به دلیل تیرهای تند و گزنده‌ات که در میدان نبرد به قلب‌ها نفوذ می‌کند، به شدت نگران و در حالت احتیاط قرار دارم.
هوش مصنوعی: دست تقدیر تو باعث شده است که شانس و اقبال از تو دور بماند و در مقابل، لطافت و بزرگواری تو کوه‌ها را هم می‌تواند بشکند.
هوش مصنوعی: دل تو با شجاعت و قدرت شیران واقع در دنیا را تسخیر کرده و عزت و عظمت تو به کسانی که دلشان ضعیف است، قوت و استقامت می‌بخشد.
هوش مصنوعی: امید تو تنها به دشمن تو، که در سختی و گرفتاری قرار دارد، شباهت دارد. بر او باران درد و رنج می‌بارد به جای بارانِ خوشی و آسایش.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، آرزوی دل من این است که مانند خورشید به دور تو بچرخم و راهی را که می‌پیمایم، به پایان برسانم.
هوش مصنوعی: ای کاش از سرنوشت خوب من، نصیبم این باشد که خاک پای تو را ببوسم، ای شهید طوس.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، تو فرمانروای زمان هستی. من آماده‌ام برای خاک تو جان خود را فدای آرامگاهت کنم، حتی اگر هزاران نفر مثل من وجود داشته باشند.
هوش مصنوعی: کسی که با محبت و پیروی از تو از دنیا دل بریده، سزاوار است که در نظر فرشتگان به نیکی یاد شود و همچون کسی که کفن‌پوش است، مورد احترام قرار گیرد.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر حرص و طمع سرشار است، هیچوقت از عواقب کارهایش آگاه نمی‌شود و حتی اگر در شرایط سختی قرار بگیرد، باز هم به دنبال خواسته‌های خود خواهد بود.
هوش مصنوعی: کی صرصر خزان کندش عزم ترکتاز کی خنک باد پاییزی به زنبق را درخت روزی می‌سوزاند بند گلشن خلقت شود چمن معلوم می‌شود که چه زمان وزش بادهای سرد پاییزی به جنگل پرطراوت می‌آید و دشت‌ها را از رنگ و زیبایی خالی می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر زلف یار به گردن دشمنانش بیفتد، برای ما خوشایندتر خواهد بود.
هوش مصنوعی: او نیازی به دعای تو ندارد، اما تو با درخواست خودت تمام کن و از او بخواه.
هوش مصنوعی: خوشبختی و شرافت من را به خاطر بوسه‌ای بر خاک درگاه تو، ای شهید طوس، نصیبم کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.