حق همی گوید گناهان همه

من ب بخشم از کمال مرحمه

لیک اگر گیرند معشوق دگر

من ن بخشم زانکه هستم دادگر

زانکه بدتر از همه کفرو گناه

[...]

عالم چو سایه، نور رخت هست آفتاب

باشد وجود سایه ز خور زین مرو بتاب

بزدا غبار غیر ز آئینه دلت

تا عکس روی دوست ببینی توبی حجاب

عکس رخش ز آینه کون ظاهرست

[...]

گر مهر فاحببت بذرات نه ساریست

سرگشتگی عالم و آدم ز طلب چیست

از شوق تو سرگشته شد افلاک و کواکب

واندر طلبت آب بهر گوشه جاریست

از کعبه ترا گر طلبد زاهد عابد

[...]

شفای این دل بیمار جز لقای تو نیست

طبیب جان خرابم کسی ورای تو نیست

کسیکه پرسش خسته دلان کند دایم

بدور حسن تو جانا بجز جفای تو نیست

غریب و بی کسم و در جهان مرا باری

[...]

دایما درد تو همراه منست

عشق تو هم حاکم و شاه منست

هرکه بیدارست شبها در جهان

از فغان و زاری و آه منست

دو گواه عدل بر سوز دلم

[...]

جانا بیا که صحبت جانانم آرزوست

جامی ز باده لب خندانم آرزوست

از زاهدی و زهد ریائی دلم گرفت

می خوارگی و مجلس رندانم آرزوست

در پای گل میان چمن جام می بکف

[...]

کاش آن شوخ جفا پیشه وفائی بکند

با من بیدل و آرام صفائی بکند

چون طبیب دل بیمار جهانست بتم

گو بیک بوسه مرا نیز دوائی بکند

چه شود گر دل بیمار مرا شاه جهان

[...]

من عاشق آن جان و جهانم همه دانند

از جان ببریدن نتوانم همه دانند

جان می نتوان برد از آن غمزه و ابرو

من کشته آن تیروکمانم همه دانند

زلف سیه و چشم بلا جوی تو دیدم

[...]

عاشقان در آتش عشق تو خود را سوختند

تا کماهی سر عشق و عاشقی آموختند

آن زمان کز بهر هر کس خلعتی تعیین شد

برقد من جامه رندی از آن دم دوختند

سوخت یاد غیر و یادت مونس جانم بماند

[...]

ساقی جانها شراب ار زانکه زین دستان دهد

منت عالم بهر جامی به مستان می نهد

زان شراب بیخودی دریاب جانم را که چون

مست گردد از خمار هستی خود وارهد

هرزمان صد جان تازه یابد از دیدار دوست

[...]

ای مسلمانان پشیمانم من از کردار خویش

تا چرا دور اوفتادم از دیار و یار خویش

من ندانستم که درد هجر تو زینسان بود

ورنه هرگز کی جدا گشتی من از دلدار خویش

تا چرا زنده بماندم در غم هجران او

[...]

شرح درد عشق دارد طول و عرض

فرصت ار یابم کنم با دوست عرض

عشق اگر گوید بترک سربگو

عاشقان را طاعت عشقست فرض

طاقت و تاب غم عشقت نداشت

[...]

برقص آمد جهان ز آهنگ حافظ

ز چشم بد خدایش باد حافظ

چو من مست مدام جام عشقم

مده بیهوده ما را پند واعظ

حدیث واعظ از تقلید و زهداست

[...]

ببحر هست مطلق تا شدم غرق

میان ما و دریا نیست خود فرق

چو من رند و خراباتی و مستم

چه کار آید مرا سالوسی و زرق

شدم محو فنا از تاب حسنت

[...]

بر جانان فشان جان را اگر هستی دلا عاشق

که هر کو عشق می ورزد چو جان بازد بود صادق

اگر خود را نمی بازی اسیر قید هجرانی

چو از قید خودی رستی وصالش را شدی لایق

اگر مشتاق خورشید جمال روی عذرائی

[...]

بسی تصنیف دیدم در حقایق

ندیدم همچو گلشن پر دقایق

اگر چه عارفان بسیار بودند

بعرفان شیخ محمودست فایق

کجا باشد چنین گلشن که در وی

[...]

آوازه حسن تو گرفتست ممالک

در ملک ملاحت نبود غیر تو مالک

چون پرده پندار برانداخت جمالت

در پرتو حسن تو شد اشیا همه هالک

عیبم مکن ای زاهد اگر رندم و عاشق

[...]

ز نار شوق تو ای جان جانان

به آهی سوزم این گردون گردان

بصحرای غمت آواره گشتم

نشد هرگز بپایان این بیابان

درانوار جمال مهر رویت

[...]

یک رو که درصد آینه بینی هرآینه

روی دگر نمایدت ای جان هر آینه

مهر رخش بصورت ذرات شد عیان

تا حسن خود بدید کماهی معاینه

چون شاهد جمال تو آغاز جلوه کرد

[...]