ترسا بچه‌ای ناگه چون دید عیان من

صد چشمه ز چشم من بارید روان من

دی زاهد دین بودم سجاده‌نشین بودم

امروز چنان دیدم زنار میان من

سجاده به می داده وز خرقه تبرایی

[...]

لعل تو داغی نهاد بر دل بریان من

زلف تو در‌هم شکست توبه و پیمان من

بی‌تو دل و جان من سیر شد از جان و دل

جان و دل من تویی‌، ای دل و ای جان من

چون گهر اشک من راه نظر چست بست

[...]

عشق تو در جان من ای جان من

آتشی زد در دل بریان من

در دل بریان من آتش مزن

رحم کن بر دیدهٔ گریان من

دیدهٔ گریان من پرخون مدار

[...]

شمع‌ آمد و گفت: میروم حیران من

گه کشته و گه مرده و گه گریان من

بخریدهام این فروختن از جان من

مینفروشم تا نکنم تاوان من

ذره دردم ده ای درمان من

زانک بی دردت بمیرد جان من

پاک گردان از تعصب جان من

گو مباش این قصه در دیوان من

زهر کردی نان خوش بر جان من

گو برو جان بازگیر این نان من

گفت شیخا دوستی بود آن‌ِ من

از جمالش تازه بودی جان من

کاشکی بشکافتندی جان من

باز کردندی دل بریان من

خورد و خفتم دیدی و ایوان من

آمدی ناخوانده خود مهمان من

هست چندین پیل و لشگر آن من

من همه آن تو، تو سلطان من

کار تو سهل است و دشوار آن من

کز تحیر می‌بسوزد جان من

از کجا جویم ترا ای جان من

رحمتی کن بر دل حیران من

پاک کن از آه صحن جان من

پس بشوی از اشک من دیوان من

بخونت درکشم در یک زمان من

بباشم در درونت جاودان من

ز سر تا پای رفتم هر زمان من

نمی‌دانم سراپای جهان من

ندارم از جهان جز بیمِ جان من

ز درد او زبان ترجمان من

جوابش داد کای گل در جهان من

ندیدم همچو هرمز یک جوان من

توانم سوخت عالم را چنان من

که دیگر کس نبینم در جهان من

ز دل جستم نشانت هر زمان من

کنون ازدل همی جویم نشان من