خداوندا، دری از غیب بگشای

جمال شاهد لاریب بنمای

بحمد خویش گویا کن زبانم

پر از شهد شهادت کن دهانم

کلامی بر دلم خوان از ره گوش

[...]

بنامش کردم آغاز، این چه نامست؟

کزو دایم زبان من بکامست

زبان را این چه کامست؟ الله! الله!

خدا را این چه نامست؟ الله! الله!

بنامش چون زبان بگشود لاله

[...]

خطابی دوش کردم با دل ریش

که: ای مشغول فکر باطل خویش

نشاید جهل خود اثبات کردن

فلک را قبله حاجات کردن

زنان مر چرخ را سازند گردان

[...]

محمد کیست؟ جان را قرة العین

کمان ابروی بزم قاب قوسین

دو چشم روشن ارباب بینش

گل بستان سرای آفرینش

دلش از معرفت بر اوج افلاک

[...]

تعالی الله! شبی روشن تر از روز

چو نوروز جوانی عالم افروز

غلام گیسوی او لیلة القدر

هلال طلعت او لیلة البدر

فروزان گشته از مه تا بماهی

[...]

دلم ریشست و حاجت مند مرهم

ترحم، یا رسول الله، ترحم

خدا را، رحم بر احوال من کن

برحمت یک نظر بر حال من کن

فلک گرد از من مسکین برآورد

[...]

سخن سردفتر دیوان عشقست

سخن گنجینه سلطان عشقست

ز دل فیضی که جویی جز سخن نیست

چه گفتم؟ هر چه گویی جز سخن نیست

سخن سرچشمه دریای عقلست

[...]

جهان یک قطره از دریای عشقست

فلک یک سبزه از صحرای عشقست

مقام عشق بس عالی فتادست

اساسش از خلل خالی فتادست

ز کار عشق بهتر پیشه ای نیست

[...]

بملک مصر شاهی کامران بود

که با مستان بغایت سر گران بود

کسی گر جانب می خانه رفتی

سر او در سر پیمانه رفتی

ز می آنها که بودندی لبالب

[...]

بیا، ای صبح دولت را طلب گار

چو صبح اهل دولت صدق پیش آر

براه راست رو، تا می توان رفت

که می باید بجای راستان رفت

مرو کج، این حدیث راست بشنو

[...]

سحرگاهان، که ابر نو بهاران

بعشرت خیمه زد بر کوهساران

بساط کوه شد از لاله گل رنگ

برآمد لعل سیراب از دل سنگ

بعشرت خاست نرگس پیش لاله

[...]

جفاکارا، وفاداری بیاموز

ز یاران شیوه یاری بیاموز

بهر کس روز نعمت عهد بستی

فراموشش مکن در تنگدستی

چونان برداشتی خوان را مینداز

[...]

گدایی را بشاهی بود میلی

چنان میلی که مجنون را بلیلی

نهادی چون سگان سر در قفایش

نپیچیدی سر از طوق وفایش

بکویش چون علم ثابت قدم بود

[...]

جوانا، چند بدخویی توان کرد؟

ز خوی بد جفا جویی توان کرد؟

تو انسانی، طریق دیو و دد چیست؟

بآن روی نکو این خوی بد چیست؟

نکو رویی طریق مستقیمست

[...]

دو سرو لاله رخ بودند همزاد

که از مادر بشکل آن دو کم زاد

چنان بودند در خوبی یگانه

که گفتی: نیست فرقی در میانه

اگر این یک ملک، آن یک پری بود

[...]

بیا، ای خفته دایم بر سر گنج

بزر پیچیده همچون اژدر گنج

زر و سیم جهان را جمع سازی

باین سر رشته خود را شمع سازی

بسوز این رشته را تا شمع باشی

[...]

یکی ترک دیار خویشتن کرد

بترکستان شد و آنجا وطن کرد

سخاوت پیشه ترکان ختایی

باو کردند میل آشنایی

باندک روزگاری محترم شد

[...]

بیا، ای بیدل از کار مانده

ز بیم اندر پس دیوار مانده

دلیری کن، که میدان از دلیرست

اگر روبه دلیر افتاد شیرست

دلی کز هیبت آهی بلرزد

[...]

جوانی، سروقدی، گل عذاری

چه جای سرو و گل؟ خرم بهاری

رخش از عارض گل آب برده

خطش از جعد سنبل تاب برده

عذارش چون گل سیراب خرم

[...]

بیا، ای پست همت، این چه سستیست؟

طریق رهروان گرمی و چستیست

حریفان بال همت باز کردند

بر اوج نه فلک پرواز کردند

تو از سستی بصد خواری فتادی

[...]