جام صحت را نبودی سنگ تب

آمنی با خوف ناوردی کرب

تو بنشنیدی که آن پر قند لب

غدر خیاطان همی‌گفتی به شب

آن نسوزد وین بسوزد ای عجب

نعل معکوس است در راه طلب

خفض و رفع روزگار با کرب

نوع دیگر نیم روز و نیم شب

هاتفی گفتش کای دیده تعب

رقعه‌ای در مشق وراقان طلب

تا قیامت تف برو بارد ز رب

هم‌چو تبت بر روان بولهب

چون بیفتد بر کن آنجا می‌طلب

زور بگذار و بزاری جو ذهب

عشق مستسقیست مستسقی‌طلب

در پی هم این و آن چون روز و شب

ای یرانا لانراه روز و شب

چشم‌بند ما شده دید سبب

گرم شد پشتش ز خورشید عرب

چه غمستش از سبال بولهب

آن طبیبان آن‌چنان بندهٔ سبب

گشته‌اند از مکر یزدان محتجب

در سبب چون بی‌مرادت کرد رب

پس چرا بدظن نگردی در سبب

صورت محتاجی آرد سوی کسب

صورت بازو وری آرد به غصب

مشتغل ماندند قوم منتجب

روز رفت و شد زمانه ثلث شب

امرء القیس از ممالک خشک‌لب

هم کشیدش عشق از خطهٔ عرب

پای پیش و پای پس تا ثلث شب

که بخواهم یا بخسپم خشک‌لب

جمله ره حیران و مست او زین عجب

ز انعکاس روزی و راه طلب

پس معرف پیش شاه منتجب

در بیان حال او بگشود لب

خواند بر قاضی فسون‌های عجب

آن شکرلب وانگهانی از چه لب

مکر زن پایان ندارد رفت شب

قاضی زیرک سوی زن بهر دب