سرمایهٔ مردمی راستیست

ز تاری و کژی بباید گریست

بخوانید تا زو بپرسم که کیست

فرشتست گر همچو ما آدمیست

بدو گفت کاین جز برادرت نیست

بدین چاره بشتاب وایدر مه‌ایست

ز خسته بدی سه هزار و دویست

برین جای بر تا توانی مه ایست

سخن را چو بگذاشتم سال بیست

بدان تا سزاوار این رنج کیست

بدانست لشکر که آن جنگ چیست

وزان رزم بد بر که باید گریست

ورا در جهان هوش بر دست کیست

کزان درد ما را بباید گریست

بسی خواهشش کرد کایدر بایست

چنین تیز رفتن ترا روی نیست

به موبد چنین گفت کین مرد کیست

من ایدون گمانم که گشتاسپیست

بگویم من و کس نگوید که نیست

که بی‌راه بسیار و راه اندکیست

نگه کن که تا چارهٔ کار چیست

برین خستگیها بر آزار کیست

هرانکس که او را خور و خواب نیست

غم مرگ با جشن و سورش یکیست

بدو گفت نام و نژاد تو چیست

که بر فر و شاخت نشان کییست

ببینید تا رای پیکار چیست

همی گفت با درد و چندی گریست

همی شاه خواهد که داند که چیست

که نادیدنی پاک نابود نیست

سر دردمندی بدو گفت چیست

که بر درد زان پس بباید گریست

که افزایش آب این جام چیست

نجومیست گر آلت هندویست

سکندر بدانست کان مرد کیست

بجستش که درمان آن کار چیست

سبک بیطقون گفت کین مرد کیست

کش از درد چندین بباید گریست

چه خواهی و رای سکندر به چیست

چه رانی تو از شاه و دستور کیست