حمد بی حد و ثنای بی عدد

هست شایان خداوند احد

آنکه از امر کن ازجود وکرم

عالمی را کردموجو از عدم

آنکه می باشد به هر شیئی قدیر

[...]

چونکه گفتی او خداوند است و بس

پیرو احکام او می باش وبس

چونکه گفتی بنده ام کن بندگی

تا نبینی خجلت و شرمندگی

در نماز و روزه کوتاهی مکن

[...]

اگر پهلوانی ومرددغا

به کشتی بر پهلوانان درآ

به فولاد باز برو پنجه کن

قوی پنجه گان را برورنجه کن

وگرنه به هر ناتوانی توان

[...]

به همسایگان بذل وا حسان نما

کز احسان بر آنها شوی کدخدا

بده گاه گاهی بر ایشان طعام

که تا خواجه گردی توایشان غلام

کسی گر به ایشان کند داوری

[...]

ضبط کن سه عضوخود را در سه جا

تا به رنج وغم نگردی مبتلا

ضبط کن دل را چو هستی در نماز

تا نیفتد درخیالات دراز

در بر مردم به هنگام سخن

[...]

مگرنه حدیث از رسول خداست

که غیبت گناهش بتر از زناست

کس ار بد و یا خوب خودداند او

چه حاجت که از اوشود گفتگو

به سیم ار بگوید کس این است مس

[...]

اگر خانه می خواهی از بهر زیست

در اول نگه کن که همسایه کیست

بخر خانه ای که ز همسایگان

غنی تر توباشی فزونتر ز شان

ویا آنکه ز آنها کنی کمتری

[...]

ای که مغروری به جاه ومال خود

دل نسوزانی چرا بر حال خود

هست جاه ومال همچون چاه ومار

گفتمت از این الحذر ز آن الفرار

بر سرت این حد غرور از بهر چیست

[...]

کسانی که قانع به نان جو اند

به تخت قناعت چوکیخسرواند

چو قیداست گندم مده دل به قید

بخورجو مکش منت از عمر وزید

نداری اگر قید گندم به دل

[...]

کن احسان که انسان عبیدت شود

اگر روز قتل است عیدت شود

به احسان توان خلق رابنده کرد

به احسان توان مرده را زنده کرد

که بی جان بود آنکه را نیست نان

[...]

مپندار جسم تو چون خاک شد

زلوح جهان اسم تو پاک شد

مپندار چون رفتی از اینجهان

نمانددگر از تونام ونشان

تو را پایه هر جاست برتر شود

[...]

دلا حاجت خود بردوست بر

که مأیوسی آرد زجای دگر

روا نیست حاجت به کس بردنت

که باشد نکوتر از او مردنت

طمع را چه خوش باشدار سر بری

[...]

بتر ازطمع نیست در روزگار

طمع مردرا میکند خوا روزار

کسی را که نبود طمع در جهان

بگو رخش عزت به گردون جهان

مکن پیش کس دست حاجت دراز

[...]

کسی را که ایزد نماید امیر

بباید شود دستگیر فقیر

نگردد دلش بد ز کردار بد

به داد ضعیفان مسکین رسد

خبر دار باشد ز احوال خلق

[...]

مکن شاعری را شعار ای پسر

که ترسم شوی ز این هنر دربه در

به شعر آنچه افزون بگردد دروغ

دهد شعرت افزون صفا وفروغ

به مدح کسان از چه زحمت کشی

[...]

به پیری تو را نیست گر سیم و زر

به جز مردنت چاره نبود دگر

بود مردن از ذلت فقر به

چو باشد چنین دل به مردن بنه

خصوصا کهرنجور باشد تنت

[...]

چو خواهی که براسب گردی سوار

ابر زیر ران اسب کوچک میار

شود مرد از اسب کوچک حقیر

بود راکبش گر امیرکبیر

بزرگ اسب کن سعی و آور به چنگ

[...]

شدی چون ز یزدان خبردار پس

اطاعت کن احکام او را و بس

ز یاد خدا هیچ غافل مشو

به جز راه حق هیچ راهی مرو

اعانت از اوجوی در کار خود

[...]

با دلی پرجوش وجانی پرخروش

دوش رفتم تا به کوی می فروش

محفلی دیدم سراسر پر زنور

به کف موسی ندانم یا که طور

باده خواران صف زده در پیش وی

[...]

سروشی مرا گفت روزی به گوش

که ازبهر روزی مخورغم مکوش

بکن شکر یزدان قوی دار دل

که رزق ترا میدهد متصل

شب وروز روزیت آید به بر

[...]