... دستم به لب و نظر به رویش

می بر کف و لاله زار در پیش

رفت آنکه چو غنچه بود یک چند ...

... سر و قد از چمن سبز به بیرون چه روی

سر برون نازده از لاله تر مرزنگوش

دوش در خواب بدیدم رخ چون خورشیدت ...

... هر دم از روی خوی آلوده تو

لاله را خون دل آید در جوش

دل عشاق چنان می ببری ...

... آتش بودم بی تو به آگنده دوزخ

گر لاله کشم در بر و گر سرو در آغوش

گر لطف و کرم نیست کم از ضربت تیغی ...

آمد بهار و شد چمن و لاله زار خوش

وقت است خوش بهار که وقت بهار خوش ...

... جانا محقق است که جز کاتب ازل

بر برگ لاله ات ننوشت از غبار خط

یاقوت جوهر دهنت آب زندگیست ...

... گل ز رخ پرده برگرفت اینک

آتش لاله برفروخت ز باد

دامن کوه در گرفت اینک ...

... مرغ می گفت گل نخواهد رفت

لاله گوی کمر گرفت اینک

ابر در گریه شد ز ناله خویش ...

ترک سفید روی و سیه چشم و لاله رنگ

مثلت نزاد مادر ایام شوخ و شنگ ...

... دل خسرو تو داری گر همه عمر

به گرد لاله خودروی گردم

از دست غمت به ناله ماییم

در خون جگر چو لاله ماییم

خورشید تو در کلاله پنهانست

در سایه آن کلاله ماییم

با خاک یکی شده به کویت ...

... مست دلدارم اگر می نبود ورنه از آنک

ساقی سر و قدی لاله عذاری دارم

هر که پرسید که تو دل سوی فلانی داری ...

... بر من حلال باد که خوش نوش کرده ام

گر سرو و لاله ای بر برم نیست این بس است

کز خون دیده لاله در آغوش کرده ام

گفتی به فرق بر سر کویم طواف کن ...

... ز بس که سینه خراشم چو گل ز دست فراق

چو لاله غرقه خون است چاک پیرهنم

ز بعد مردنم ار سوز دل چنین باشد ...

... حدیث باغ چه گویم که با خیال رخت

نمی کشد دل غمگین به لاله و سمنم

بیا که بی تو به جانم ز محنت خسرو ...

خیز تا باده در پیاله کنیم

گل درون قدح چو لاله کنیم

با می جان فزا و نغمه چنگ ...

... باده لعل در پیاله کنیم

با گل و لاله همچو بلبل مست

وصف آن عنبرین کلاله کنیم

شادخواران چو باده پیمایند ...

... مرا در باغ می خوانی مگر آگه نه ای از خود

رها کن تا ترا ببینم چه جای لاله و نسرن

الا ای ساقی مستان طفیل جرعه رندان ...

... چندان به یاد عارضت بارم ز جوی دیده خون

تا لاله هایت را دمد سنبل بر اطراف چمن

چشمم چو در هر گوشه ای سرشار دارد چشمه ای ...

... نرگس نیم مست تو باب مهیج الجنون

لاله ستان عاشقان بهر رخ تو خون دل

نوشد و بر همین دهد دیدن روی لاله گون

من زوجود بی خبر خیل خیال در نظر ...

... کن هر چه هست دگر بر جان من مکن این

ای لاله از تو خجل سرو از تو پای به گل

بنشسته ای چو به دل لختی به دیده نشین ...

... در نوبهار چون تو نه ای در چمن مرا

از سرو و گل چه خیزد و از لاله زار نو

بس نوبهار کهنه که بشکست زانکه کرد ...

لاله دمد از خون شهیدان غم او

تا حشر در آیند به خوان علم او ...